Mbë të parinë kankatuer, mbi Gittith: Psallm’ e Asafit.
1 Këndoni me gëzim për Perëndinë, fuqinë t’onë, brohorini për Perëndinë’ e Iakobit.
2 Merrni kankë, edhe bini tympanësë, qitharë të pëlqyeshime bashkë me psallter.
3 Bini pipësë ndë hanë të re, ndë ditë të shënueme të festësë s’anë.
4 Se asht urdhënë mbë Israelinë, edhe ligj’ e Perëndisë Iakobit.
5 Vuni këte për deshmin te Iosefi, kur duel ai prei dheut Misirit, atie ku ndigjova nji gjuhë, qi nuk’ e ngjifshiem.
6 Largova krahin’ e ati prei barrësë, duert’ e ati u hoqnë prei kofinit.
7 Më thirre ndë shtrëngim, edhe të shpëtova, t’u përgjegja prei të pshefunit vendit bumbullimësë, të shprovova nd’ujënat të Meribahut. Selah.
8 Ndigjo, o populli em, edhe kam me bamë deshmi kundrë teje,
9 o Israel, ndë më ndigjofsh, mos jetë te ti perëndi i huej, edhe mos lusish perëndi të huej.
10 Unë jam Zoti Perëndia yt, qi të nxora prei dheut Misirit, sgjano gojënë tande, edhe kam me ta mbushunë.
11 Por populli em nukë ndigjoi zaninë t’em, edhe Israeli s’më mbaiti vesh.
12 Përandai i dhashë ata ndër dëshërimet të zemërës’ atyne, edhe ecnë ndër këshillet të veta.
13 Ndë më kishte ndigjuem populli em, edhe Israeli ndë kishte ecunë mb’udhët të mia,
14 përnjiherë do të kishiem vumë poshtë anëmiqt’ e atyneve, edhe do të kishiem vumë dorënë t’eme mbi ata qi i shtrëngojinë.
15 Ata qi kanë mëni Zotinë do të ishinë gënjyem tek ai, edhe do të kishinë kohë kurdo,
16 edhe do t’ i kishte ushqyem me ballin’ e grunit, edhe kishiem me të ngimë me mialtë guri.
1 לַמְנַצֵּ֬חַ ׀ עַֽל־הַגִּתִּ֬ית לְאָסָֽף׃ 2 הַ֭רְנִינוּ לֵאלֹהִ֣ים עוּזֵּ֑נוּ הָ֝רִ֗יעוּ לֵאלֹהֵ֥י יַעֲקֹֽב׃ 3 שְֽׂאוּ־זִ֭מְרָה וּתְנוּ־תֹ֑ף כִּנּ֖וֹר נָעִ֣ים עִם־נָֽבֶל׃ 4 תִּקְע֣וּ בַחֹ֣דֶשׁ שׁוֹפָ֑ר בַּ֝כֵּ֗סֶה לְי֣וֹם חַגֵּֽנוּ׃ 5 כִּ֤י חֹ֣ק לְיִשְׂרָאֵ֣ל ה֑וּא מִ֝שְׁפָּ֗ט לֵאלֹהֵ֥י יַעֲקֹֽב׃ 6 עֵ֤דוּת ׀ בִּֽיה֘וֹסֵ֤ף שָׂמ֗וֹ בְּ֭צֵאתוֹ עַל־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם שְׂפַ֖ת לֹא־יָדַ֣עְתִּי אֶשְׁמָֽע׃ 7 הֲסִיר֣וֹתִי מִסֵּ֣בֶל שִׁכְמ֑וֹ כַּ֝פָּ֗יו מִדּ֥וּד תַּעֲבֹֽרְנָה׃ 8 בַּצָּרָ֥ה קָרָ֗אתָ וָאֲחַ֫לְּצֶ֥ךָּ אֶ֭עֶנְךָ בְּסֵ֣תֶר רַ֑עַם אֶבְחָֽנְךָ֨ עַל־מֵ֖י מְרִיבָ֣ה סֶֽלָה׃ 9 שְׁמַ֣ע עַ֭מִּי וְאָעִ֣ידָה בָּ֑ךְ יִ֝שְׂרָאֵ֗ל אִם־תִּֽשְׁמַֽע־לִֽי׃ 10 לֹֽא־יִהְיֶ֣ה בְ֭ךָ אֵ֣ל זָ֑ר וְלֹ֥א תִ֝שְׁתַּחֲוֶ֗ה לְאֵ֣ל נֵכָֽר׃ 11 אָנֹכִ֨י ׀ יְה֘וָ֤ה אֱלֹהֶ֗יךָ הַֽ֭מַּעַלְךָ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם הַרְחֶב־פִּ֝֗יךָ וַאֲמַלְאֵֽהוּ׃ 12 וְלֹא־שָׁמַ֣ע עַמִּ֣י לְקוֹלִ֑י וְ֝יִשְׂרָאֵ֗ל לֹא־אָ֥בָה לִֽי׃ 13 וָֽ֭אֲשַׁלְּחֵהוּ בִּשְׁרִיר֣וּת לִבָּ֑ם יֵ֝לְכ֗וּ בְּֽמוֹעֲצוֹתֵיהֶֽם׃ 14 ל֗וּ עַ֭מִּי שֹׁמֵ֣עַֽ לִ֑י יִ֝שְׂרָאֵ֗ל בִּדְרָכַ֥י יְהַלֵּֽכוּ׃ 15 כִּ֭מְעַט אוֹיְבֵיהֶ֣ם אַכְנִ֑יעַ וְעַ֥ל צָ֝רֵיהֶ֗ם אָשִׁ֥יב יָדִֽי׃ 16 מְשַׂנְאֵ֣י יְ֭הוָה יְכַֽחֲשׁוּ־ל֑וֹ וִיהִ֖י עִתָּ֣ם לְעוֹלָֽם׃ 17 וַֽ֭יַּאֲכִילֵהוּ מֵחֵ֣לֶב חִטָּ֑ה וּ֝מִצּ֗וּר דְּבַ֣שׁ אַשְׂבִּיעֶֽךָ׃