Mbë të parinë kankatuer, mbi Al-tashheth, Miktam i Davidit, kur iku prei sysh Saulit ndë shpellë.
1 Përdëlle-më, o Perëndi, përdëlle-më, se shpirti em vu shpëresënë mbë tyi, edhe kam me shpëryem mbë hien’ e fletëvet tua, deri sa të shkojënë të vështiratë.
2 Kam me i thirrunë Perëndisë naltë, Perëndisë qi më ban mirë.
3 Ka me dërguem prei qiellit, edhe ka me më shpëtuem; ka me shpërnderum atë qi rri me gojë hapëtë të më përpijë. Selah. Perëndia ka me dërguem përdëllimin’ e vet edhe të vërtetën’e vet.
4 Shpirti em ashtë ndërmiet leonësh, dirgjem ndërmiet të bijvet njerëzëvet qi ndizenë flakë, dhambët e atyne janë shtiza e shigjeta, edhe gjuha e atyne ashtë shpat’ e hollë.
5 Naltohu mbi qillt, o Perëndi, lavdia jote qoftë mbi gjithë dhenë.
6 Bane gati kurth për kambët e mia, shpirti em u kurrus poshtë; mihnë gropë përpara meje, por ranë nd’atë. Selah.
7 Zemëra eme ashtë gati, o Perëndi, zemëra eme ashtë gati, kam me kënduem e me psallunë.
8 Çohu lavdia eme, çohu, psallter e qitharë, kam me u çuem ndë nadie.
9 Kam me të lavduruem ndër popuj, o Zot, kam me të psallunë ndër kombe.
10 Se përdëllimi yt u madhue deri më qillt, edhe e vërteta jote deri mbë ret.
11 Naltohu përmbi qillt, o Perëndi, lavdia jote qoftë mbë gjithë dhenë.
1 לַמְנַצֵּ֣חַ אַל־תַּ֭שְׁחֵת לְדָוִ֣ד מִכְתָּ֑ם בְּבָרְח֥וֹ מִפְּנֵי־שָׁ֝א֗וּל בַּמְּעָרָֽה׃ 2 חָנֵּ֤נִי אֱלֹהִ֨ים ׀ חָנֵּ֗נִי כִּ֥י בְךָ֮ חָסָ֪יָה נַ֫פְשִׁ֥י וּבְצֵֽל־כְּנָפֶ֥יךָ אֶחְסֶ֑ה עַ֝֗ד יַעֲבֹ֥ר הַוּֽוֹת׃ 3 אֶ֭קְרָא לֵֽאלֹהִ֣ים עֶלְי֑וֹן לָ֝אֵ֗ל גֹּמֵ֥ר עָלָֽי׃ 4 יִשְׁלַ֤ח מִשָּׁמַ֨יִם ׀ וְֽיוֹשִׁיעֵ֗נִי חֵרֵ֣ף שֹׁאֲפִ֣י סֶ֑לָה יִשְׁלַ֥ח אֱ֝לֹהִ֗ים חַסְדּ֥וֹ וַאֲמִתּֽוֹ׃ 5 נַפְשִׁ֤י ׀ בְּת֥וֹךְ לְבָאִם֮ אֶשְׁכְּבָ֪ה לֹ֫הֲטִ֥ים בְּֽנֵי־אָדָ֗ם שִׁ֭נֵּיהֶם חֲנִ֣ית וְחִצִּ֑ים וּ֝לְשׁוֹנָ֗ם חֶ֣רֶב חַדָּֽה׃ 6 ר֣וּמָה עַל־הַשָּׁמַ֣יִם אֱלֹהִ֑ים עַ֖ל כָּל־הָאָ֣רֶץ כְּבוֹדֶֽךָ׃ 7 רֶ֤שֶׁת ׀ הֵכִ֣ינוּ לִפְעָמַי֮ כָּפַ֪ף נַ֫פְשִׁ֥י כָּר֣וּ לְפָנַ֣י שִׁיחָ֑ה נָפְל֖וּ בְתוֹכָ֣הּ סֶֽלָה׃ 8 נָ֘כ֤וֹן לִבִּ֣י אֱ֭לֹהִים נָכ֣וֹן לִבִּ֑י אָ֝שִׁ֗ירָה וַאֲזַמֵּֽרָה׃ 9 ע֤וּרָה כְבוֹדִ֗י ע֭וּרָֽה הַנֵּ֥בֶל וְכִנּ֗וֹר אָעִ֥ירָה שָּֽׁחַר׃ 10 אוֹדְךָ֖ בָעַמִּ֥ים ׀ אֲדֹנָ֑י אֲ֝זַמֶּרְךָ֗ בַּל־אֻמִּֽים׃ 11 כִּֽי־גָדֹ֣ל עַד־שָׁמַ֣יִם חַסְדֶּ֑ךָ וְֽעַד־שְׁחָקִ֥ים אֲמִתֶּֽךָ׃ 12 ר֣וּמָה עַל־שָׁמַ֣יִם אֱלֹהִ֑ים עַ֖ל כָּל־הָאָ֣רֶץ כְּבוֹדֶֽךָ׃