Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Lum ai qi shtie sytë mbë të vobegunë, Zoti ka me e shpëtuem ndë ditë të keqe.
2 Zoti ka me e rueitunë, edhe ka me i rueitunë jetënë, edhe ka me qenun’ i lumunë mbi dhet, edhe s’ke me e dhanë n’dorë të anëmiqvet ati.
3 Zoti ka me i dhanë fuqi ndë shtrat të lëngimit, ke me këthyen gjithë shtratin’ e ati ndë sëmundëjet t’ati.
4 Unë thashë: Përdëlle-më, o Zot, shëndosh shpirtinë t’em, se fëjeva mbë tyi.
5 Anëmiqt’ e mi thonë keq për mue: Kurë do të vdesi, e të biret’ emëni i ati?
6 Edhe ndë arthtë kush me më pamë, flet kot, zemëra e ati mbëleth ndë vetëvetëhenë pa-udhëni, si të dali jashtë, flet për atë .
7 Gjith’ ata qi më kanë mëni pishtëllojënë bashkë kundrë meje, mendohenë keq kundrë meje,
8 tue thanë: Gja e keqe iu ngjit, edhe tue u diergunë, s’ka me u ngritunë ma.
9 Sepse edhe ai njeriu i paqtimit t’em, qi shpëreva mb’atë, i cilli hante bukënë t’eme, ngriti thundrënë kundrë meje.
10 Por ti, o Zot, përdëlle-më, edhe ngre-më, edhe kam me ua shpaguem.
11 Prei kësai pune e dij se më do, sepse anëmiku em nukë triumfon kundrë meje.
12 Por ti më ndife për të pakeqenë t’eme, edhe më forcove përpara teje për gjithë jetënë.
13 I bekuem qoftë Zoti Perëndia i Israelit për gjithë jetën’ e jetësë. Amen, edhe amen.
1 לַמְנַצֵּ֗חַ מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃ 2 אַ֭שְׁרֵי מַשְׂכִּ֣יל אֶל־דָּ֑ל בְּי֥וֹם רָ֝עָ֗ה יְֽמַלְּטֵ֥הוּ יְהוָֽה׃ 3 יְהוָ֤ה ׀ יִשְׁמְרֵ֣הוּ וִֽ֭יחַיֵּהוּ יְאֻשַּׁ֣ר בָּאָ֑רֶץ וְאַֽל־תִּ֝תְּנֵ֗הוּ בְּנֶ֣פֶשׁ אֹיְבָֽיו׃ 4 יְֽהוָ֗ה יִ֭סְעָדֶנּוּ עַל־עֶ֣רֶשׂ דְּוָ֑י כָּל־מִ֝שְׁכָּב֗וֹ הָפַ֥כְתָּ בְחָלְיֽוֹ׃ 5 אֲֽנִי־אָ֭מַרְתִּי יְהוָ֣ה חָנֵּ֑נִי רְפָאָ֥ה נַ֝פְשִׁ֗י כִּי־חָטָ֥אתִי לָֽךְ׃ 6 אוֹיְבַ֗י יֹאמְר֣וּ רַ֣ע לִ֑י מָתַ֥י יָ֝מ֗וּת וְאָבַ֥ד שְׁמֽוֹ׃ 7 וְאִם־בָּ֤א לִרְא֨וֹת ׀ שָׁ֤וְא יְדַבֵּ֗ר לִבּ֗וֹ יִקְבָּץ־אָ֥וֶן ל֑וֹ יֵצֵ֖א לַח֣וּץ יְדַבֵּֽר׃ 8 יַ֗חַד עָלַ֣י יִ֭תְלַחֲשׁוּ כָּל־שֹׂנְאָ֑י עָלַ֓י ׀ יַחְשְׁב֖וּ רָעָ֣ה לִֽי׃ 9 דְּֽבַר־בְּ֭לִיַּעַל יָצ֣וּק בּ֑וֹ וַאֲשֶׁ֥ר שָׁ֝כַ֗ב לֹא־יוֹסִ֥יף לָקֽוּם׃ 10 גַּם־אִ֤ישׁ שְׁלוֹמִ֨י ׀ אֲשֶׁר־בָּטַ֣חְתִּי ב֖וֹ אוֹכֵ֣ל לַחְמִ֑י הִגְדִּ֖יל עָלַ֣י עָקֵֽב׃ 11 וְאַתָּ֤ה יְהוָ֗ה חָנֵּ֥נִי וַהֲקִימֵ֑נִי וַֽאֲשַׁלְּמָ֥ה לָהֶֽם׃ 12 בְּזֹ֣את יָ֭דַעְתִּי כִּֽי־חָפַ֣צְתָּ בִּ֑י כִּ֤י לֹֽא־יָרִ֖יעַ אֹיְבִ֣י עָלָֽי׃ 13 וַאֲנִ֗י בְּ֭תֻמִּי תָּמַ֣כְתָּ בִּ֑י וַתַּצִּיבֵ֖נִי לְפָנֶ֣יךָ לְעוֹלָֽם׃ 14 בָּ֘ר֤וּךְ יְהוָ֨ה ׀ אֱלֹ֘הֵ֤י יִשְׂרָאֵ֗ל מֵֽ֭הָעוֹלָם וְעַ֥ד הָעוֹלָ֗ם אָ֘מֵ֥ן ׀ וְאָמֵֽן׃