Kank’ e shkallëvet Davidit.
1 U gëzueshë, kur më thanë: Le të vemi ndë shtëpi të Zotit.
2 Kambëtë t’ona kanë me qindruem ndër duert e tua, o Ierusalemë.
3 Ierusalema ashtë ndërtuem si qytet i përmbëledhunë bashkë.
4 Atie hipinë faratë, farat’ e Zotit, mbas deshmimit Israelit, për me lavduruem emënin’ e Zotit.
5 Se atie u vunë shkembe për gjyq, shkembet’ e shtëpisë Davidit.
6 Kërkoni paqtimin’ e Ierusalemësë; le t’u vejë mbarë atyne qi të duenë.
7 Le të jetë paqtim ndë muret e tu, edhe mbarësi ndë pallatet e tu.
8 Për punë të vëllazënavet mi, edhe t’afërëvet mi, kam me thanë tashti: Paqtim mbë tyi!
9 Për punë të shtëpisë Zotit Perëndisë t’onë, kam me kërkuem të mirënë tande.
1 שִׁ֥יר הַֽמַּעֲל֗וֹת לְדָ֫וִ֥ד שָׂ֭מַחְתִּי בְּאֹמְרִ֣ים לִ֑י בֵּ֖ית יְהוָ֣ה נֵלֵֽךְ׃ 2 עֹ֭מְדוֹת הָי֣וּ רַגְלֵ֑ינוּ בִּ֝שְׁעָרַ֗יִךְ יְרוּשָׁלִָֽם׃ 3 יְרוּשָׁלִַ֥ם הַבְּנוּיָ֑ה כְּ֝עִ֗יר שֶׁחֻבְּרָה־לָּ֥הּ יַחְדָּֽו׃ 4 שֶׁשָּׁ֨ם עָל֪וּ שְׁבָטִ֡ים שִׁבְטֵי־יָ֭הּ עֵד֣וּת לְיִשְׂרָאֵ֑ל לְ֝הֹד֗וֹת לְשֵׁ֣ם יְהוָֽה׃ 5 כִּ֤י שָׁ֨מָּה ׀ יָשְׁב֣וּ כִסְא֣וֹת לְמִשְׁפָּ֑ט כִּ֝סְא֗וֹת לְבֵ֣ית דָּוִֽיד׃ 6 שַׁ֭אֲלוּ שְׁל֣וֹם יְרוּשָׁלִָ֑ם יִ֝שְׁלָ֗יוּ אֹהֲבָֽיִךְ׃ 7 יְהִֽי־שָׁל֥וֹם בְּחֵילֵ֑ךְ שַׁ֝לְוָ֗ה בְּאַרְמְנוֹתָֽיִךְ׃ 8 לְ֭מַעַן אַחַ֣י וְרֵעָ֑י אֲדַבְּרָה־נָּ֖א שָׁל֣וֹם בָּֽךְ׃ 9 לְ֭מַעַן בֵּית־יְהוָ֣ה אֱלֹהֵ֑ינוּ אֲבַקְשָׁ֖ה ט֣וֹב לָֽךְ׃