1 Gëzohi për Zotinë, o të dreitë, të dreitëvet u ka hie lavdurim.
2 Lavduroni Zotinë me qitharë, psallni ati me psallter me dhetë kordhëza.
3 Këndoni ati kankë të re, bini-u mirë organavet tuei me brohori.
4 Se fjala e Zotit asht’ e dreitë, edhe gjithë punët’ e ati janë me të vërtetë.
5 Ai do dreitëni edhe gjyq; dheu ashtë plot me përdëllimin’ e Zotit.
6 Prei fjalësë Zotit u banë qilltë, edhe gjithë ushtëria e atyneve prei frymësë gojës’ ati.
7 Mbëlodhi ujënat’ e detit porsi grumbullë, vuni abyssatë ndë thesore.
8 Le të druejë Zotinë gjithë dheu, le të dridhenë prei ati gjithë vendësit’ e botësë.
9 Se ai tha, edhe u ba, ai urdhënoi edhe qindroi.
10 Zoti nxier të kotë këshillën’ e kombevet, këthen përmbys mendimet’ e popujvet.
11 Por këshilla e Zotit mbet për gjithë jetënë, mendimet’ e zemërës’ ati bres mbas brezi.
12 Lum ai komp, të cillit Perëndia ashtë Zoti, ai popull, të cillinë sgjodhi për trashigimin’ e vet.
13 Zoti shtiu sytë kah qielli, pa gjithë të bijt’ e njerëzëvet.
14 Prei vendit qi rri vetë shikon gjithë vendësit’ e dheut.
15 I cilli gatoi si nji nji zemërat’ e atyne, ngjef gjithë punët’ e atyne.
16 Mbëreti nukë shpëton prei të shumësë ushtërisë, as burr’ i fortë nukë shpëton prei trimënisë madhe.
17 Kot ashtë kali për shpëtim, edhe s’ka me shpëtuem me anë të shumësë fuqisë vet.
18 Qe syni i Zotit tek ashtë mbi ata qi kanë frikë atë, mbi ata qi shpërejënë mbë përdëllimt t’ati,
19 qi të shpëtojë shpirtin’ e atyne prei vdekësë, edhe t’u ruejë jetënë ndë kohë unie.
20 Shpirti ynë pret Zotinë, ai ashtë ndifmësi ynë, edhe mburonja jonë.
21 Se për atë ka me u gëzuem zemëra jonë, sepse shpëryem mb’emënit t’ati të shenjtënueminë.
22 U baftë përdëllimi yt mbë ne, o Zot, sikurse shpëryem mbë tyi.