Shndërrimi i Jezuit
(Mk 9.2-13Lk 9.28-36)1 Pas gjashtë ditësh Jezui mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe vëllanë e tij, Gjonin, e i çoi në një mal të lartë, në një vend të vetmuar. 2 Atëherë ai u shndërrua para tyre. Fytyra i shkëlqeu si dielli dhe rrobat iu bënë të bardha si drita. 3 Pastaj atyre iu shfaqën Moisiu dhe Elia duke folur me Jezuin. 4 Pjetri i tha Jezuit: «Zot, sa mirë që jemi këtu! Nëse dëshiron, do të ngre këtu tri tenda, një për ty, një për Moisiun e një për Elinë». 5 Ndërsa ishte ende duke folur, një re e shndritshme i mbuloi me hijen e saj dhe një zë nga reja tha: «Ky është Biri im i dashur, me të cilin jam i kënaqur. Dëgjojeni!». 6 Kur e dëgjuan këtë, dishepujt ranë me fytyrë përdhe dhe i zuri një frikë e madhe. 7 Por Jezui u afrua, i preku e u tha: «Ngrihuni e mos kini frikë!». 8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd përveç Jezuit.
9 Kur po zbrisnin nga mali, Jezui i urdhëroi: «Mos i thoni askujt çfarë keni parë, derisa Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekurve». 10 Atëherë dishepujt e pyetën: «Përse thonë shkruesit se duhet të vijë më parë Elia?». 11 Jezui u përgjigj: «Po, Elia po vjen dhe ai do të vërë gjithçka në vendin e vet. 12 Madje po ju them se Elia ka ardhur, por ata nuk e njohën e bënë me të çfarë deshën. Kështu do të vuajë edhe Biri i njeriut prej tyre». 13 Atëherë dishepujt e kuptuan se po u fliste për Gjon Pagëzorin.
Shërimi i të pushtuarit nga djalli
(Mk 9.14-29Lk 9.37-43a)14 Kur arritën te turma, Jezuit iu afrua një njeri, i ra në gjunjë 15 e i tha: «Zot, ki mëshirë për tim bir, se ka sëmundjen e tokës dhe vuan shumë. Shpeshherë bie në zjarr e në ujë. 16 Ua solla dishepujve të tu, por ata nuk mundën ta shëronin». 17 Jezui tha: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t'ju duroj? Sillmani këtu!». 18 Jezui e qortoi djallin. Atëherë djalli doli prej djaloshit dhe ai u shërua në çast.
19 Pastaj dishepujt erdhën te Jezui dhe, kur ishin vetëm, i thanë: «Pse ne nuk mundëm ta dëbonim?». 20-21 Ai u tha: «Për shkak të besimit tuaj të pakët. Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim sa një farë sinapi, do t'i thoshit këtij mali “lëviz që këtej” dhe ai do të lëvizte. Asgjë nuk do të ishte e pamundur për ju ».
Tjetër paralajmërim i Pashkës
(Mk 9.30-32Lk 9.43b-45)22 Kur ishin në Galile, Jezui u tha: «Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve, 23 ata do ta vrasin dhe ditën e tretë, ai do të ngjallet». Atëherë dishepujt u pikëlluan shumë.
Tagri i tempullit
24 Kur arritën në Kafarnaum, mbledhësit e tagrit të tempullit iu afruan Pjetrit e i thanë: «A e paguan tagrin mësuesi juaj?». 25 Ai u tha: «E paguan». Sapo Pjetri u kthye në shtëpi, Jezui iu drejtua i pari: «Si mendon ti Simon? Nga kush i marrin mbretërit e kësaj bote tagrat ose detyrimet? Nga bijtë e tyre apo nga të tjerët?». 26 Pjetri u përgjigj: «Nga të tjerët». Jezui i tha: «Atëherë bijtë janë të lirë. 27 Por për të mos u bërë pengesë për ta, shko te liqeni, hidh grepin dhe kap peshkun e parë që do të bjerë në të. Kur t'i hapësh gojën, do të gjesh një monedhë. Merre e paguaj për mua e për vete».
Tejtrajtësimi i Jezusit
1 Mbas gjashtë ditësh, Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin, vëllain e tij, dhe i naltoi në një mal të naltë, më vete. 2 U tejtrajtësue para tyne dhe fytyra i vezulloi si dielli, ndërsa petkat iu banë të shndritshme si drita. 3 E, ja, u dukën Moisiu dhe Elia, tue kuvende me të. 4 Pjetri, atëherë, iu kthye e i tha Jezusit: «Zot, asht bukur për ne me qenë këtu. Po të dëshirosh, do të baj këtu tri tëbana, një për ty, një për Moisiun e një për Elinë». 5 Ndërsa ende po fliste, ja, një re e përndritshme u bani hije. Dhe, ja, një za nga reja, që thonte: «Ky asht biri im i dashtun, me të cilin jam i kënaqun. Ndigjojeni!». 6 Kur ndigjuen, nxanësit ranë me fytyrë përmbys e u trembën fort. 7 Jezusi u afrue, i preku e tha: «Çohuni e mos u tutni». 8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd, pos Jezusit vetëm.
9 Tue zbritë prej malit, Jezusi i rdhnoi e u tha: «Mos i thoni askujt çka patë, deri kur Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekunve». 10 Ncxanësit e pyetën: «Pse shkrestarët thonë se ma parë duhet me ardhë Elia?». 11 Ai u përgjigj: «Njëmend, Elia vjen e gjithçka do të përtërihet. 12 Por, po ju them se Elia erdhi tashma e nuk e dalluen, por banë me të çka deshën. Njësoj edhe Biri i njeriut do të pësojë prej tyne». 13 Atëherë nxanësit e morën vesh se u foli për Gjon Pagëzuesin.
Shërimi i një djali orëlig
14 Kur iu afruen turmës, iu avit një njeri, tue u ra në gjunjë para tij, 15 e tha: «Zot, përdëlleje tim bir, ze asht me hanë e vuen randshëm. Rrëzohet shpeshherë në zjarr e shpeshherë në ujë. 16 E solla te nxanësit e tu, por nuk mundën me e shërue». 17 Jezusi u përgjigj: «O brezni pa besim dhe e dredhueme! Deri kur do të jem me ju? Deri kur do t'ju duroj? Ma sillni këtu!» 18 Jezusi e kërcënoi e djalli prej tij. Fëmia u shërue menjëherë.
19 Atëherë nxanësit iu afruen Jezusit e i thanë më vete: «Pse ne nuk mundëm me e nxjerrë?». 20-21 Ai u tha: «Prej besimit tuej të paktë. Veçse, vërtet po ju them, po të kishit besim sa një kokrrizë sinapi, do t'i thonit këtij mali: "Shtyeju prej këndej, andej!". E do të shtyhej. Asgja nuk do të jetë e pamundun për ju.»
Paralajmërimi i pashkëve
22 Kur u mblodhën në Galile, Jezusi u tha: «Biri i jeriut ka me u dorëzue në duert e njerëzve. 23 Do ta vrasin dhe, ditën e tretë, ka me u ngjallë». Nxanësit u pikëlluen fort.
Tagri i trmpullit
24 Ku mbërritën në Kafarnaum, iu afruen Pjetrit mbledhësit e dy dhrahmive e i thanë: «A nuk i paguen mësuesi juej dy dhrahmitë?». 25 U tha: «Po». Kur erdhën në shtëpi, Jezusi i foli i pari: «Si të duket, Simon? Mbretnit e dheut, prej kujt e marrin tagrin, apo tatimin? Prej bijve të tyne, apo prej të tjerëve?» 26 Ai tha: «Prej të tjerëve». Jezusi ia ktheu: «Prandaj, bijtë janë të lirë. 27 Që ata të mos birren, shko te deti, hidh grepin dhe peshkun e parë, që të dalë, merre. Do t'i çelësh gojën e do të gjesh një staderë. Atë merr! E jepua, në ved të meje e të teje».