The Parable of the Sower
(Mk 4.1‑9Lk 8.4‑8)1 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν· 2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει. 3 καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων, Ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν. 4 καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά. 5 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς· 6 ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη. 7 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἔπνιξαν αὐτά. 8 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπόν, ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα. 9 ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.
The Purpose of the Parables
(Mk 4.10‑12Lk 8.9‑10)10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπαν αὐτῷ, Διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς; 11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. 12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾽ αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσιν καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσιν οὐδὲ συνίουσιν, 14 καὶ ἀναπληροῦται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἠσαΐου ἡ λέγουσα,
Ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε,
καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε.
15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου,
καὶ τοῖς ὠσὶν βαρέως ἤκουσαν
καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν,
μήποτε ἴδωσιν τοῖς ὀφθαλμοῖς
καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν
καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσιν καὶ ἐπιστρέψωσιν
καὶ ἰάσομαι αὐτούς.
16 ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσιν καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούουσιν. 17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε καὶ οὐκ εἶδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν.
The Parable of the Sower Explained
(Mk 4.13‑20Lk 8.11‑15)18 Ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. 19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν, 21 οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστιν, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν καλὴν γῆν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιείς, ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
The Parable of the Weeds among the Wheat
24 Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων, Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ. 25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐπέσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. 26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησεν, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. 27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ, Κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; 28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς, Ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι λέγουσιν αὐτῷ, Θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; 29 ὁ δέ φησιν, Οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον. 30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα ἕως τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς, Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
The Parables of the Mustard Seed and the Leaven
(Mk 4.30‑32Lk 13.18‑21)31 Ἄλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων, Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· 32 ὃ μικρότερον μέν ἐστιν πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶν καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
33 Ἄλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.
The Use of Parables
(Mk 4.33‑34)34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς, 35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος,
Ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου,
ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς [κόσμου].
The Parable of the Weeds Explained
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν. καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες, Διασάφησον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ. 37 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, 38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος, τὸ δὲ καλὸν σπέρμα οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ, 39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος, ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια αἰῶνός ἐστιν, οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν. 40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ [κατα]καίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος· 41 ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν 42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 43 Τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκουέτω.
Three Parables
44 Ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψεν, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχει καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.
45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας· 46 εὑρὼν δὲ ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακεν πάντα ὅσα εἶχεν καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.
47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ· 48 ἣν ὅτε ἐπληρώθη ἀναβιβάσαντες ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἄγγη, τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον. 49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος· ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσιν τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων 50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
Treasures New and Old
51 Συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, Ναί. 52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς, Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.
The Rejection of Jesus at Nazareth
(Mk 6.1‑6Lk 4.16‑30)53 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας, μετῆρεν ἐκεῖθεν. 54 καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήσσεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν, Πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις; 55 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωσὴφ καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας; 56 καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσιν; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα; 57 καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς, Οὐκ ἔστιν προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ. 58 καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.
1 N’ at dit tui dall Jeԑu prei sctpiet rriite ull n’ bregh t’ deetit.
2 E u mlodhne rreth atii sciùm haλk, acc ci hîîni n’ bark e rriite ull: e gith haλku rriite n’ bregh,
3 E foli atyne sciùm kafsc n’ scemλtỳr, tui than: Cè duul mièλsi, per me mièλ.
4 E ai tui mièλ faren, gni hisse raa n’ rugh: e erdhne scpênnìit e cièλs, e hângrene atè.
5 E gni hisse raa n’ gurìm, ku nuk kiscte sciùm dhee: e me gni her duul, psè nuk iscte dheu i theλ.
6 E saa duul diλi u vesck: e psè nuk kiscte rânz, u thaa.
7 E gni tièter hisse raa nner ferra: e u rrìtene ferrat, e ԑapuscìtene atè.
8 E gni tièter hisse raa permì tok t’ mir: e èpete fryt, ku gni cint per gni, ku giasctdhètt, e ku tridhètt.
9 Kusc kaa vesc per me nnie, let nniin.
10 E tui affrue discèpuit thane atii: Psè po flet atyne n’ scemλtỳr?
11 Ai tui pergièg, tha atyne: Psè juve âsct dhanun me marr‐vesc kàfsciat e nalta t’ reɣniis cièλvet: e atyne s’ âsct dhanun.
12 Psè kusc kaa, kaa per t’ ju dhanun atii, e kaa me pass boλèk: e kusc nuk kaa, e scka kaa, kaa per t’ ju hièk prei tii.
13 Per ktè po flas atyne n’ scemλtỳr: psè tui paa nuk sciòffin, e tui nnie nuk nniin, as marrin‐vesc.
14 E muscet n’ atà profezia e Isaìes, ci thot: Me vesct keni me nnie, e nuk keni me marr‐vesct: e me syy keni me kciỳr, e nuk keni me paa.
15 Psè âsct trasciue ԑemra e ktii pòpuλi, e âsct bââ i foort n’ vesc, e syyt e vet kaa myλun: aboλà mos t’ sciòffin me syy, as mos t’ nniin me vesc, as me ԑemer t’ marrin‐vesc, e t’ nkthehen, e un ti scnosci atà.
16 E syyt tai jan t’ luum, psè sciòhin, e vesct tai, psè nniin.
17 E per t’ vertèt po ju tham, se sciùm profete, e sciùm t’ dreit discruene me paa scka po sciffni ju, e nuk paane: e me nnie scka po nniini ju, e nuk kan nnie.
18 Ju praa nniini scemλtyren e mièλsit.
19 Gith‐kusc, ci nnighiòn fiàlen e reɣniis, e nuk vêê mennen, vièn i këcci, e grabìt scka âsct i mièλun n’ ԑemer t’ tii: ky âsct ai, ci kaa marr faren m’ rugh.
20 E ai, ci merr faren n’ miedìss guurvet, âsct ai, ci nnighiòn fiàlen, e me gni her me gaԑmèn merr atè:
21 E nuk kaa n’ veti rânz, e asctù pak cinnròn. Psè saa vièn gaԑepi e t’ perԑânunit per sebèt t’ fiàls, me gni her merr sckanuλ.
22 E ai, ci merr faren nner ferra, âsct ai, ci nnighiòn fiàlen, por gàilia e ktii scèkuλi, e masctrimi i giââs e i mâλit ԑapusciti fiàlen, e bâhet paa fryt.
23 E ai, ci merr faren n’ dhee t’ mir, âsct ai, ci nnighiòn fiàlen, e i vêê mennen, e cett fryt, e nep ky kaa gni cint per gni, tiètri giasctdhètt, e tiètri tridhètt.
24 Kalzoi atyne gni tièter scemλtỳr, tui than: Reɣnia e cièλvet âsct bââ barabàr me gni nièri, i zili muuλ n’ ar t’ vet faren e mir.
25 E tui fièt nièrԑit, erdh anmiku i tii, e permuuλ ègieren n’ miedìss t’ grunit, e sckoi.
26 E massì kiè rriit baari, e bââmun fryt, athèr u duk edhè ègiera.
27 E tui affrue yԑmeciàrt t’ ԑot sctpiis, thane atii: Ԑot, as kee ti mièλ n’ ar tânne faren e mir? Kâh praa kaa ègieren?
28 E tha atyne: Nièri anmiku bâni ktè. E yԑmeciàrt thane atii: A do, ci t’ sckoim, e t’ mledhim atè?
29 E ai tha: Jò: aboλà tui mledh ègieren, mos t’ sckuλni basck me tè edhè grunin.
30 Lêni t’ dyyjat meu rriit deri t’ kòrrunit, e n’ vakt t’ kòrrunit kam me than korrsve: Mlidhni mas‐pari ègieren, e lidhni atè n’ dui per me e diègh, e grunin mlidhni n’ hambaar tem.
31 Kalzoi atyne gni tièter scemλtỳr tui than: Reɣnia e cièλvet âsct barasc gnenës koker t’ sinapit, ci gni nièri muur, e muuλ n’ ar t’ vet:
32 E zila âsct per gnimèn mââ e voghla nner t’ gith farat: por si t’ jeet rritun, âsct mââ e madh nner t’ gith grosct, e bâhet liss, asctù ci scpênnìit e airit t’ viin me pusciue permì ghemat e tii.
33 Gni tièter scemλtỳr tha atyne: Reɣnia e cièλvet âsct barabàr me maje brumit, ci gni grue merr e perԑien me trii massa miλit, deri ci t’ viin brumi.
34 T’ gith ktò kàfscia foli Jeԑu n’ scemλtỳr haλkut: e paa scemλtỳr nuk flite atyne:
35 Aboλà ci t’ mùscei scka iscte than prei Profetet, ci thot: Kam me cil gojen teme n’ scemλtỳr, kam me diftue t’ mscèhunat ciỳsc se prei t’ fiλuemit e dyrgnâjas.
36 Athèr Jeԑu, dha iԑen haλkut, e nktheu n’ sctpii: e u affrùene atii discèpuit e tii, tui than: Na kalzò neve scemλtyren e ègieravet t’ arës.
37 E ai tui pergièg tha atyne: Ai, ci mièλen faren e mir, âsct i Biri i nièrit.
38 E ara, âsct dyrgnâja. Fara e mir, jan biit e reɣniis. Ègiera, jan biit t’ këccit.
39 E anmiku, ci kaa mièλ atè, âsct diàλi. Korra, âsct t’ maruemit e scèkuλit: e t’ korrtàrt, jan êgnit e vet.
40 Sikursè praa mledhen ègierat, e digen n’ ԑiàrm: ksctù kaa me ken n’ t’ maruemit e scèkuλit.
41 I Biri i nièrit kaa me ciue êgnit e vet, e kan me mledhun prei reɣniet t’ atii gith sckànuλet, e gith atà, ci bâin pun t’ kccia:
42 E kan me cittun atà n’ furr t’ ԑiàrmit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
43 Athèr t’ dreitit kan me sckelԑye sikursè diλi n’ reɣnii t’ Babs t’ tyne. Kusc kaa vesc me nnie, t’ nniin.
44 Reɣnia e cièλvet âsct barabàr me haԑne fscehun n’ ar: t’ zilen nièri ci ta giein, e mlon, e prei gaԑmenit tii sckon, e scet gith scka kaa, e bleen at ar.
45 Perserii reɣnia e cièλvet âsct barabàr me gni nièri rescpèr, ci kerkòn egiat e mira.
46 E i zili si gièt gni egii kymetlii sckoi, e sciti gith scka pat, e bleu atè.
47 Prap reɣnia e cièλvet âsct barabàr me gni reet cìttune n’ deet, ci mledh cfar do pesckisc.
48 T’ zilen, si kee mùsciun, pesckagiit po ngrehen priàscta, e tui ullun n’ bregh, ԑgodhne, e vûûne t’ mirt n’ êên, e cittne posct t’ kcciit.
49 Ksctù kaa me ken n’ t’ maruemit e scèkuλit: kan me dall êgnit, e kan me daa t’ kcciit prei miedissit t’ dreitvet,
50 E kan me citt atà n’ furr t’ ԑiàrmit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
51 A i muurt‐vesc gith ktò? Po, Ԑot, pergiègin atà.
52 Ai tha atyne: Per ktè gith i zili sckrib i diiscm n’ reɣnii t’ cièλvet, âsct barabàr me gni nièri bab e sctpiis, i zili zièrr prei haԑnet vet tèsciat t’ eereja e t’ viètra.
53 E u bââ, massì maroi Jeԑu ktò scemλtyra, sckoi prei knei.
54 E tui ardh n’ vilajèt t’ vet, msote atà n’ sinagoga t’ tyne, asctù ci ciudìtëscin, e thoiscin: Prei kâh ktii kiò die, e mrekuλii?
55 A s’ âsct cikỳ i biri ԑahnatliis? A s’ thohet nâna e tii Mrii, e vλaԑnit e tii, atà ci dhohen, Jak, e Josèf, e Simòn, e Juda?
56 E motrat e tii a s’ jan t’ githat nner nee? Kâh praa i erdhne ktii t’ gith ktò?
57 E mèrrscin sckanuλ prei tii. E Jeԑu tha atyne: Nuk âsct profeta paa nneer vec se n’ vilajèt t’ vet, e n’ scpii t’ vet.
58 E nuk bâni atỳ sciùm mrekuλii per sebèt t’ paabessuemit t’ atyne.