1 Shpëreva mbë ty, o Zot: mos u turpërofsha kurrë.
2 Për drejtërinë tënde ruaj-më, edhe shpëto-më; ul veshnë tënt ndek unë, edhe shpëtomë.
3 Bën-m’u gur për të ndënjurë, që të vete atie përherë; ti urdhërove të më shpëtojsh, se ti je guri im edhe kasteli im.
4 O Perëndia im, shpëto-më prej dorësë fajtorit, edhe prej dorësë të paudhit edhe të shtrëmbërit.
5 Se ti je pritëja ime, o Zot Perëndi, shpëresa ime që prej dialërisë s’ime.
6 U mpshteta mbë ty që nga barku, ti je mbulesa ime që nga barku i ëmësë s’ime, kam për të lavduruarë ty përherë.
7 U bëshë posi kafsh’ e egrë mbë të shumëtit, po ti je e forta mpshtetëja ime.
8 U mbushtë goja ime me lavdurim, që të lavduronj lavdinë tënde gjithë ditënë.
9 Mos më hith tej ndë kohë të pleqërisë, mos hiq dorë prej meje, kur të më lërë fuqia.
10 Se arëmiqt’ e mi flasënë për mua, edhe ata që ruanjënë shpirtinë t’im, bënjënë këshillë bashkë,
11 duke thënë: Perëndia hoqi dorë prej ati, ndiqeni edhe zireni, se s’ka kush ta shpëtonjë.
12 O Perëndia im, mos u mërgo prej meje; o Perëndia im, nxito të më ndihç.
13 U turpërofshin’ e u shofshinë arëmiqt’ e shpirtit t’im, i mbuloftë marrëzia e turpëja ata që kërkonjënë të keqenë t’ime.
14 Po unë përherë do të shpërenj mbë ty, edhe do të shtonj lavdurimet’ e tu mbë të gjithë.
15 Goja ime ka për të dëftyerë drejtërinë tënde (edhe) shpëtiminë tënt gjithë ditënë, se nukë ngjoh numëratë.
16 Do të hynj ndë fuqë të Zotit Perëndisë, do të kujtonj drejtërinë tënde vetëmë.
17 O Perëndi, ti më mësove që prej dialërisë s’ime, edhe deri tani dëfteve punët’ e tua të maniçimetë.
18 Mos hiq dorë prej meje as gjer ndë pleqërit, edhe gjer ndë të cbardhurit e qimevet mia, o Perëndi, gjer sa t’i dëftenj krahënë tënt këti brezi, (edhe) fuqinë tënde gjithë atyreve që vinë pas.
19 Sepse drejtëria jote, o Perëndi, është fort lart, sepse ti bëre punëra të mëdha; o Perëndi, kush është si ti,
20 i cili më dëfteve shumë shtrëngime edhe të këqia, edhe u ktheve e më dhe frymë të gjallë, edhe më nxore përsëri nga avyssat’ e dheut.
21 Shtove madhërinë t’ime, edhe u ktheve e më ngushëllove.
22 Andaj edhe unë, o Perëndia im, do të lavduronj me organë psalltiri ty, edhe të vërtetënë tënde; ty do të të psall me qitharë, o Shënjt’ i Israillit.
23 Do të gëzonenë buzët’ e mia, kur të psall për ty, edhe shpirti im, që e çpërbleve.
24 Po edhe gjuha ime do të shkonjë ndër mënt drejtërinë tënde gjithë ditënë, sepse u marruan’ e u turpëruanë ata që kërkonjënë të keqenë t’ime.
1 Salomonis
2 Deus iudicium regi da et iustitiam tuam filio regis
iudicabit populum tuum in iustitia et pauperes tuos in iudicio
3 adsument montes pacem populo et colles iustitiam
4 iudicabit pauperes populi
salvabit filios pauperis
et confringet calumniatorem
5 et timebunt te quamdiu erit sol et ultra lunam
in generatione generationum
6 descendet ut pluvia super vellus
ut stillae inrorantes terram
7 germinabit in diebus eius iustitia
et multitudo pacis donec non sit luna
8 et dominabitur a mari usque ad mare
et a flumine usque ad terminos terrae
9 ante eum procident Aethiopes
et inimici eius pulverem lingent
10 reges Tharsis et insulae munera offerent
reges Arabiae et Saba tributum conferent
11 et adorabunt eum omnes reges universae nationes servient ei
12 quia eruet pauperem a potente et inopem cui non est adiutor
13 parcet inopi et pauperi et animas pauperum salvabit
14 ab usura et iniquitate redimet animam eorum
et pretiosus erit sanguis eorum coram oculis eius
15 et vivet et dabitur ei de auro Saba
et orabunt de eo iugiter tota die benedicent ei
16 erit memorabile triticum in terra in capite montium
elevabitur sicut Libani fructus eius
et florebunt de civitate sicut faenum terrae
17 erit nomen eius in aeternum
ultra solem perseverabit nomen eius
et benedicentur in eo omnes gentes et beatificabunt eum
18 benedictus Dominus Deus Deus Israhel
qui facit mirabilia solus
19 et benedictum nomen gloriae eius in sempiternum
et implebitur gloria eius universa terra amen amen
20 conpletae sunt orationes David filii Iesse