Mbë të parinë kënkëtuer. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Gjer kur, o Zot, do të më harronjç gjithë-në? Gjer kur do të kthenjç mbë-nj-anë faqenë tënde prej meje?
2 Gjer kur do të bënj këshillë ndë shpirt t’im, të dhëmbura ndë zëmërë t’ime dit’ e natë? Gjer kur do të lartonet’ arëmiku im mbi mua?
3 Vërë re, ndigjo-më, o Zot Perëndia im, ndrit syt’ e mi, mos fle ndonjë herë gjumën’ e vdekëjesë,
4 mos thotë ndonjë herë arëmiku im: Dola më i fortë se ay, ata që më shtrëngonjënë, do të gëzonenë, ndë u tunça.
5 Po unë shpëreva mbë përdëllimnë tënt, zëmra ime do të gëzonetë për shpëtimnë tënt.
6 Do t’i këndonj Zotit, që më bëri mirë.
1 victori David
dixit stultus in corde suo non est Deus
corrupti sunt et abominabiles facti sunt studiose
non est qui faciat bonum
2 Dominus de caelo prospexit super filios hominum
ut videret si esset intellegens
requirens Deum
3 omnes recesserunt simul conglutinati sunt
non est qui faciat bonum non est usque ad unum
4 nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem
qui devorant populum meum ut cibum panis
5 Dominum non invocaverunt ibi timebunt formidine
6 quoniam Deus in generatione iusta est
consilium pauperum confudistis
quoniam Dominus spes eius est
7 quis dabit de Sion salutem Israhel
quando reduxerit Dominus captivitatem populi sui
exultabit Iacob et laetabitur Israhel