Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Neginoth: Mashhill i Dhavidhit.
1 Mba vesh të falurit t’im, o Perëndi, edhe mos kthe sytë mbë-nj’-anë prej lutëjesë s’ime.
2 Ki-më kujdes, edhe ndigjo-më: hidhërohem ndë mendimt t’im, edhe dyndem,
3 prej zërit arëmikut, edhe prej shtrëngimit fajtorit, se hedhënë pa-udhëri mbi mua, edhe më marrënë mëri me zëmërim.
4 Më dridhetë zëmra përbrënda meje, edhe më mori frikë vdekëje.
5 Më erdhi frikë e të dredhurë, edhe më mbuloi tëmer.
6 Edhe thashë: Kush të më eptej fletë posi të pëllumbit! Do të fluturonje e të prëheshë.
7 Na te do të largoneshe duke ikurë, edhe do të shkonje kohënë ndë shkretëtirët. Sellah.
8 Do të ikënje me nxitim prej erësë fortë, e prej thëllimit.
9 Mbyt-i, o Zot, edhe ndai gjuhët’ e atyreve, se pashë shtrëngim e të briturë ndë qytetë.
10 Nat’ e ditë qerthëllonjënë muret’ e asaj; edhe pa-udhëri e të sharë është ndë mes t’asaj;
11 e keqe është në mes t’asaj, nukë shterenë prej rugavet asaj të sharë e gënjeshtrë.
12 Se të më patëkej sharë arëmiku, do t’e keshe duruarë, edhe të m’u mburrëkej ay që më mer mëri, do të jeshe fshehurë prej ati,
13 po jeshe ti, o njieri, që je posi unë, udhë-heqësi im, edhe i ngjohuri im,
14 që flishim bashkë ëmbëlë, vijëm bashkë me shoqëri ndë shtëpit të Perëndisë.
15 Arthtë vdekëje mbi ata, edhe cbriçinë të gjallë ndë varr, se janë të këqia ndër të ndënjurat t’atyreve, edhe ndë mes të atyreve.
16 Unë do të thërres Perëndisë, edhe Zoti do të më shpëtonjë.
17 Mbrëmë, e mëngjes, e mes-ditë do të lutem e të thërres, edhe do të më ndigjonjë zënë.
18 Do të më shpëtonjë shpirtinë ndë paqtim prej luftësë, që është kundrë meje, se shumë vetë ishinë bashkë me mua.
19 Perëndia do të ndigjonjë, edhe do të përgjunjnjë ata; ay që është para jetëvet, Sellah, se ata nukë ndërronenë, as kanë frikë nga Perëndia.
20 Ngjasënë duart’ e tyre kundrë atyreve që janë ndë paqtim me atë, ndynjënë dhiatën’ e tyre.
21 Fjalët’ e gojës’ ati janë më të buta se gjalpi, po ndë zëmërët t’ati është luftë; fjalët e ati janë më të buta se vaji, po janë thika të cveshëta.
22 Hidh barrënë tënde mbë Zonë, edhe ay do të të ruanjë, kurrë s’ka për të lënë të tundet’ i drejti.
23 Po ti, o Perëndi, ke për të cbriturë ata ndë pus të humbëjesë; njierëzit’ e gjakravet e të gënjeshtrësë nukë do të harrinjënë ndë gjymësë të ditëvet tyre, po unë do të shpërenj mbë ty.
1 victori pro columba muta
eo quod procul abierit David humilis et simplex
quando tenuerunt eum Palestini in Geth
2 miserere mei Deus quoniam conculcavit me homo
tota die pugnans tribulavit me
3 conculcaverunt me insidiatores mei tota die
multi enim qui pugnant contra me Altissime
4 quacumque die territus fuero ego in te confidam
5 in Deo laudavi verbum in Deo speravi
non timebo quid faciat caro mihi
6 tota die sermonibus me adfligebant
contra me omnes cogitationes eorum in malum
7 congregabuntur abscondite plantas meas observabunt
expectantes animam meam
8 quia nullus est salvus in eis
in furore populos detrahet Deus
9 secretiora mea numerasti
pone lacrimam meam in conspectu tuo sed non in narratione tua
10 tunc convertentur inimici mei retrorsum
in quacumque die invocavero hoc scio quia Deus meus es
11 in Deo laudabo verbum in Domino praedicabo sermonem
in Deo speravi non timebo quid faciat homo mihi
12 in me sunt Deus vota tua reddam gratiarum actiones tibi
13 quia liberasti animam meam de morte et pedes meos de lapsu
ut ambulem coram Deo in luce viventium