Psallm’ e Dhavidhit: për kujtim.
1 Zot, mos më qërto ndë zëmërimt tënt, as mos më mundo ndë mërit tënde.
2 Se shigjetat’ e tua m’u ngulnë, edhe dora jote po më shtrëngon.
3 S’ka shëndet ndë misht t’im, për punë të zëmërimit tënt, s’ka paqtim nd’eshtërat e mia, për punë të fajevet mi.
4 Se pa-udhëriat’ e mia kapërcyenë kryetë t’im, posi barr’ e rëndë u rënduanë mbi mua.
5 Plagët’ e mia u qelpnë e u kalpnë, për punë të marrëzisë s’ime.
6 U bësh i ngratë, edhe u kërrusa fare, gjithë ditënë ecënj i vrërëtë.
7 Se zorrët’ e mia u mbushnë me të nxehëtë, edhe s’ka shëndet ndë misht t’im.
8 U sëmura edhe u këputa fort, ulurinj prej shtrëngimit zëmrësë s’ime.
9 Zot, gjithë dëshërimi im është përpara teje, edhe psherëtima ime s’fshihetë prej teje.
10 Zëmra ime përzihetë, fuqia ime po më lë, edhe drit’ e syvet mi, edhe ajo s’është bashkë me mua.
11 Miqt’ e mi edhe të afërmit’ e mi rrinë përpara plagësë s’ime, edhe më të afërmit’ e mi rrinë për së largu.
12 Edhe ata që kërkonjënë shpirtinë t’im ngrehnjënë kurth, edhe ata që kërkonjënë të keqenë t’ime, flasënë kotësi, edhe shkonjënë ndër mënt gënjeshtra gjithë ditënë.
13 Po unë nukë ndigjonje posi shurth, edhe posi i pagojë, që nukë hap gojën e ti.
14 Edhe jeshe posi një njieri që nukë ndigjon, edhe që nukë ka dredhëje në gojët të ti.
15 Se shpëreva mbë ty, o Zot, ti do të ndigjonjç, o Zot Perëndia im.
16 Se thashë: Mos u gëzofshin’ arëmiqt’ e mi për mua; edhe kur të tundenë këmbët e mia, ata mbahenë mbë të math kundrë meje.
17 Se unë jam gati për të rënë, edhe të dhëmburitë t’im është përpara meje përherë.
18 Se unë do të rrëfenj pa-udhërinë t’ime, edhe do të më vinjë rëndë për fajnë t’im.
19 Po arëmiqt’ e mi rronjënë, edhe janë më të fortë se unë, edhe u shumuanë ata që më kanë mëri pa udhë.
20 Edhe ata që më bënjënë keq ndë vënt të së mirësë, jan’ arëmiqt’ e mi, sepse ndiek të mirënë.
21 Mos hiq dorë prej meje, o Zot, Perëndia im, mos u mërgo prej meje.
22 Nxito të më ndihç, o Zot i shpëtimit tim.
1 pro victoria Idithun canticum David
2 dixi custodiam vias meas ne peccem in lingua mea
custodiam os meum silentio donec est impius contra me
3 obmutui silentio tacui de bono et dolor meus conturbatus est
4 incaluit cor meum in medio mei
in meditatione mea incensus sum igni
5 locutus sum lingua mea ostende mihi Domine finem meum
et mensuram dierum meorum quae sit
ut sciam quid mihi desit
6 ecce breves posuisti dies meos
et vita mea quasi non sit in conspectu tuo
omnia enim vanitas omnis homo stans semper
7 tantum in imagine ambulat homo
tantum frustra turbatur
congregat et ignorat cui dimittat ea
8 nunc ergo quid expecto Domine praestolatio mea tu es
9 ab omnibus iniquitatibus meis libera me
obprobrium stulto ne ponas me
10 obmutui non aperiam os meum quia tu fecisti
11 tolle a me plagas tuas
12 a contentione manus tuae ego consumptus sum
in increpationibus pro iniquitate corripuisti virum
et posuisti quasi tineam desiderabilia eius
verumtamen vanitas omnis homo semper
13 audi orationem meam Domine et clamorem meum exaudi
ad lacrimam meam ne obsurdescas
quia advena ego sum apud te et peregrinus sicut omnes patres mei
14 parce mihi ut rideam antequam vadam et non subsistam