Psallm’ e Dhavidhit, kur iku prej sysh Abessallomit. të birit ti ndë shkretëtirë.
1 Zot, sa u shumuanë ata që më shtrëngonjënë! Shumë vetë ngrenë krye kundrë meje.
2 Shumë vetë thonë për shpirtinë t’im: Nuk’ është shpëtim për atë te Perëndia ti. Sellah.
3 Po ti, o Zot, je ndihmësi im, lavdia ime, edhe ay që larton kryetë t’im.
4 Thërrita Zotit me zënë t’im, edhe më ndigjoi prej malit ti të shënjtëruarit. Sellah.
5 Po unë rash’ e fjeta; u cgjova se Zoti më ndih.
6 Nukë do të frikësonem prej dhijetë mijërave llauzi, atyreve që qëndronjënë kundrë meje përqark.
7 Ngreu, o Zot, shpëto-më, o Perëndia im, se ti godite gjith’ arëmiqt’ e mi nbë nofullët, theve dhëmbët’ e fajtorëvet.
8 Shpëtimi ësht’ i Zotit, edhe bekimi yt është mbi llausnë tënt. Sellah.
1 canticum David cum fugeret a facie Abessalon filii
sui
2 Domine quare multiplicati sunt hostes mei
multi consurgunt adversus me
3 multi dicunt animae meae
non est salus huic in Deo semper
4 tu autem Domine clipeus circa me
gloria mea et exaltans caput meum
5 voce mea ad Dominum clamabo
et exaudiet me de monte sancto suo semper
6 ego dormivi et soporatus sum
evigilavi quia Dominus sustentavit me
7 non timebo milia populi quae circumdederunt me
surge Domine salvum me fac Deus meus
8 quia percussisti omnium inimicorum meorum maxillam
dentes impiorum confregisti
9 Domini est salus super populum tuum benedictio tua semper