1 Shpëreva mbë ty, o Zot: mos u turpërofsha kurrë.
2 Për drejtërinë tënde ruaj-më, edhe shpëto-më; ul veshnë tënt ndek unë, edhe shpëtomë.
3 Bën-m’u gur për të ndënjurë, që të vete atie përherë; ti urdhërove të më shpëtojsh, se ti je guri im edhe kasteli im.
4 O Perëndia im, shpëto-më prej dorësë fajtorit, edhe prej dorësë të paudhit edhe të shtrëmbërit.
5 Se ti je pritëja ime, o Zot Perëndi, shpëresa ime që prej dialërisë s’ime.
6 U mpshteta mbë ty që nga barku, ti je mbulesa ime që nga barku i ëmësë s’ime, kam për të lavduruarë ty përherë.
7 U bëshë posi kafsh’ e egrë mbë të shumëtit, po ti je e forta mpshtetëja ime.
8 U mbushtë goja ime me lavdurim, që të lavduronj lavdinë tënde gjithë ditënë.
9 Mos më hith tej ndë kohë të pleqërisë, mos hiq dorë prej meje, kur të më lërë fuqia.
10 Se arëmiqt’ e mi flasënë për mua, edhe ata që ruanjënë shpirtinë t’im, bënjënë këshillë bashkë,
11 duke thënë: Perëndia hoqi dorë prej ati, ndiqeni edhe zireni, se s’ka kush ta shpëtonjë.
12 O Perëndia im, mos u mërgo prej meje; o Perëndia im, nxito të më ndihç.
13 U turpërofshin’ e u shofshinë arëmiqt’ e shpirtit t’im, i mbuloftë marrëzia e turpëja ata që kërkonjënë të keqenë t’ime.
14 Po unë përherë do të shpërenj mbë ty, edhe do të shtonj lavdurimet’ e tu mbë të gjithë.
15 Goja ime ka për të dëftyerë drejtërinë tënde (edhe) shpëtiminë tënt gjithë ditënë, se nukë ngjoh numëratë.
16 Do të hynj ndë fuqë të Zotit Perëndisë, do të kujtonj drejtërinë tënde vetëmë.
17 O Perëndi, ti më mësove që prej dialërisë s’ime, edhe deri tani dëfteve punët’ e tua të maniçimetë.
18 Mos hiq dorë prej meje as gjer ndë pleqërit, edhe gjer ndë të cbardhurit e qimevet mia, o Perëndi, gjer sa t’i dëftenj krahënë tënt këti brezi, (edhe) fuqinë tënde gjithë atyreve që vinë pas.
19 Sepse drejtëria jote, o Perëndi, është fort lart, sepse ti bëre punëra të mëdha; o Perëndi, kush është si ti,
20 i cili më dëfteve shumë shtrëngime edhe të këqia, edhe u ktheve e më dhe frymë të gjallë, edhe më nxore përsëri nga avyssat’ e dheut.
21 Shtove madhërinë t’ime, edhe u ktheve e më ngushëllove.
22 Andaj edhe unë, o Perëndia im, do të lavduronj me organë psalltiri ty, edhe të vërtetënë tënde; ty do të të psall me qitharë, o Shënjt’ i Israillit.
23 Do të gëzonenë buzët’ e mia, kur të psall për ty, edhe shpirti im, që e çpërbleve.
24 Po edhe gjuha ime do të shkonjë ndër mënt drejtërinë tënde gjithë ditënë, sepse u marruan’ e u turpëruanë ata që kërkonjënë të keqenë t’ime.
1 in Salomonem
2 Deus iudicium tuum regi da et iustitiam tuam filio regis
iudicare populum tuum in iustitia et pauperes tuos in iudicio
3 suscipiant montes pacem populo et colles iustitiam
4 iudicabit pauperes populi et salvos faciet filios pauperum
et humiliabit calumniatorem
5 et permanebit cum sole
et ante lunam generationes
generationum
6 descendet sicut pluvia in vellus
et sicut stillicidia stillantia super terram
7 orietur in diebus eius iustitia
et abundantia pacis donec auferatur luna
8 et dominabitur a mari usque ad mare
et a flumine usque ad terminos orbis terrarum
9 coram illo procident Aethiopes
et inimici eius terram lingent
10 reges Tharsis et insulae munera offerent
reges Arabum et Saba dona adducent
11 et adorabunt eum omnes reges omnes gentes servient ei
12 quia liberavit pauperem a potente
et pauperem cui non erat adiutor
13 parcet pauperi et inopi et animas pauperum salvas faciet
14 ex usuris et iniquitate redimet animas eorum
et honorabile nomen eorum coram illo
15 et vivet et dabitur ei de auro Arabiae
et orabunt de ipso semper
tota die benedicent ei
16 erit firmamentum in terra in summis montium
superextolletur super Libanum fructus eius
et florebunt de civitate sicut faenum terrae
17 sit nomen eius benedictum in saecula
ante solem permanet nomen eius
et benedicentur in ipso omnes tribus terrae
omnes gentes beatificabunt eum
18 benedictus Dominus Deus Deus Israhel
qui facit mirabilia solus
19 et benedictum nomen maiestatis eius in aeternum
et replebitur maiestate eius omnis terra fiat fiat
20 defecerunt laudes David filii Iesse