Psallm’ e Dhavidhit.
1 Mos u zëmëro për punë të këqijvet, as mos ki zili atyreve që punonjënë pa udhë.
2 Se do të thahenë shpejt posi bari, edhe posi barisht’ e ngjomë do të fyshkenë shpejt.
3 Shpëre mbë Zotnë, edhe bën mirë, edhe rri ndë dhet, edhe kullot ndë të vërtetë.
4 Prehu mbë Zotnë, edhe do t’apë dhanë ç’kërkon zëmra jote.
5 Lerë mbë Zotnë udhënë tënde, edhe shpëre mb’atë, edhe ay do ta bënjë.
6 Edhe do të nxierë drejtërinë tënde posi dritë, edhe gjyqnë tënt posi mes dite.
7 Prehu mbë Zonë, edhe prit-e me durim; mos u zëmëro për atë që vete mbarë nd’udhë të ti, për njieri që punon pa udhë.
8 Pusho zëmërimnë, edhe lëre mërinë; mos u zëmëro, që të bëjsh keq.
9 Se të këqijtë do të vdirenë, po ata që presënë Zotnë, këta do të trashëgonjënë dhenë.
10 Sepse edhe pakëzë, edhe fajtori nukë do të jetë më, edhe do të kërkonjç vëndin’ e ati, edhe nukë do t’e gjejsh.
11 Po të butëtë do të trashëgonjënë dhenë, edhe do të prehenë ndë shumë paqtim.
12 Fajtori çpik ndër mënt punë kundrë të drejtit, edhe kërcëllin dhëmbët’ e ti kundrë ati.
13 Po Zoti do të qeshnjë me atë, sepse sheh se po vien dit’ e ati.
14 Fajtorëtë hoqnë shpatënë, edhe ngrehnë harkun’ e tyre, për të vënë poshtë dorë-hollinë edhe të nevojëshiminë, për të therrë udhë-drejtëtë.
15 Shpat’ e atyreve do të hynjë ndë zëmërë t’atyreve, edhe hargjet’ e atyreve do të thyhenë.
16 Më të mirë është të pakët’ e të drejtit, se të pasurit’ e shumë të fajtorëvet.
17 Se krahët’ e fajtorëvet do të thyhenë, po të drejtët i forcon Zoti.
18 Zoti ngjeh ditt’ e faqe-bardhëvet, edhe trashëgim’ i atyreve do të jetë për gjithë jetënë.
19 Nukë do të turpëronenë ndë kohë të keqe, edhe ndë ditt urie do të nginjenë.
20 Se fajtorëtë do të vdirenë, edhe arëmiqt’ e Zotit do të tretenë posi dhiamët’ e qëngjevet, edhe do të përndahenë posi tym.
21 Fajtori huetë e nuk’ ep prapë, po i drejti përdëllyen edhe ep.
22 Se të bekuarët’ e ati do të trashëgonjënë dhenë, edhe të mallëkuarët’ e ati do të prishenë.
23 Kur ndreqenë çapet’ e njieriut prej Zotit, ay pëlqen fort udhën’ e ati.
24 Kur të bierë, nukë do të dërrmonetë, se Zoti e mba për dore.
25 Qeshë i ri, edhe tani u mblakçë, edhe s’pashë ndonjë të drejtë hequrë dorë prej ati, as farën’ e ati të lypënjë bukë.
26 I drejti gjithë ditënë përdëllyen edhe huan, edhe far’ e ati është ndë bekim.
27 Mërgohu prej së keqesë, edhe bën mirë, edhe do të mbetesh ndë jetë të jetësë.
28 Se Zoti do gjyq, edhe s’heq dorë prej të drejtëvet ti; për gjithë jetënë do të ruhenë, po të pa-udhëtë do të dëbonenë, edhe far’ e të pa-besëvet do të vdiretë.
29 Po të drejtëtë do të trashëgonjënë dhenë, edhe do të rrinë nd’atë për gjithë jetënë.
30 Goj’ e të drejtit ligjëron dituri, edhe gjuh’ e ati flet gjyq.
31 Nom’ i Perëndisë ati është ndë zëmërë t’ati, edhe çapet’ e ati nukë do të shkasënë.
32 Fajtori përgjon të drejtinë, edhe kërkon ta vrasë.
33 Po Zoti nukë do t’e lërë ndë dorët t’ati, as nukë do t’e dëmëtonjë, kur ta gjykonjë.
34 Prit Zotnë, edhe ruaj udhën’ e ati, edhe do të të lartonjë, që të trashëgojsh dhenë; kur të vdirenë fajtorëtë, do të shohç.
35 Pashë të pa-besinë lartuarë tepërë, edhe shtriturë posi dafin’ e ngjomë,
36 po shkoi, edhe na te nuk’ është më, edhe e kërkova, po nuk’u gjënt vënd’ i ati.
37 Ruaj të pakeqenë, edhe shih të drejtënë, se njieriu i paqtuarshim është lënë.
38 Po të pa-udhëtë do të vdirenë fare, të lënat’ e të pa-besëvet do të vdirenë.
39 Po shpëtim’ i të drejtëvet është prej Zotit, edhe ay është mburonjës’ i atyreve ndë kohë të shtrëngimit.
40 Edhe Zoti do t’u ndihnjë, edhe do t’i ruanjë, edhe do t’i dëlirë prej fajtorëvet, edhe do t’i shpëtonjë, se shpëryenë mb’atë.
1 psalmus David in rememorationem de sabbato
2 Domine ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me
3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi
et confirmasti super me manum tuam
4 non est sanitas carni meae a facie irae tuae
non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum
5 quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum
sicut onus grave gravatae sunt super me
6 putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae
a facie insipientiae meae
7 miser factus sum et curvatus sum usque ad finem
tota die contristatus ingrediebar
8 quoniam lumbi mei impleti sunt inlusionibus
et non est sanitas in carne mea
9 adflictus sum et humiliatus sum nimis
rugiebam a gemitu cordis mei
10 Domine ante te omne desiderium meum
et gemitus meus a te non est absconditus
11 cor meum conturbatum est dereliquit me virtus mea
et lumen oculorum meorum et ipsum non est mecum
12 amici mei et proximi mei
adversus me adpropinquaverunt et steterunt
et qui iuxta me erant de longe steterunt
13 et vim faciebant qui quaerebant animam meam
et qui inquirebant mala mihi locuti sunt vanitates
et dolos tota die meditabantur
14 ego autem tamquam surdus non audiebam
et sicut mutus non aperiens os suum
15 et factus sum sicut homo non audiens
et non habens in ore suo redargutiones
16 quoniam in te Domine speravi
tu exaudies Domine Deus meus
17 quia dixi nequando supergaudeant mihi inimici mei
et dum commoventur pedes mei super me magna locuti sunt
18 quoniam ego in flagella paratus
et dolor meus in conspectu meo semper
19 quoniam iniquitatem meam adnuntiabo
÷et: cogitabo pro peccato meo
20 inimici autem mei vivent et firmati
sunt super me
et multiplicati sunt qui oderunt me inique
21 qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi
quoniam sequebar bonitatem
22 non derelinquas me Domine Deus meus ne discesseris a me
23 intende in adiutorium meum Domine salutis meae