Mbë të parinë kënkëtuer. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Gjer kur, o Zot, do të më harronjç gjithë-në? Gjer kur do të kthenjç mbë-nj-anë faqenë tënde prej meje?
2 Gjer kur do të bënj këshillë ndë shpirt t’im, të dhëmbura ndë zëmërë t’ime dit’ e natë? Gjer kur do të lartonet’ arëmiku im mbi mua?
3 Vërë re, ndigjo-më, o Zot Perëndia im, ndrit syt’ e mi, mos fle ndonjë herë gjumën’ e vdekëjesë,
4 mos thotë ndonjë herë arëmiku im: Dola më i fortë se ay, ata që më shtrëngonjënë, do të gëzonenë, ndë u tunça.
5 Po unë shpëreva mbë përdëllimnë tënt, zëmra ime do të gëzonetë për shpëtimnë tënt.
6 Do t’i këndonj Zotit, që më bëri mirë.
1 in finem psalmus David
Dixit insipiens in corde suo non est Deus
corrupti sunt et abominabiles facti sunt in studiis ÷suis:
non est qui faciat bonum ÷non est usque ad unum:
2 Dominus de caelo prospexit super filios hominum
ut videat si est intellegens ÷aut: requirens Deum
3 omnes declinaverunt simul inutiles facti sunt
non est qui faciat bonum non est usque ad unum
÷sepulchrum patens est guttur eorum
÷linguis suis dolose agebant
÷venenum aspidum sub labiis eorum
÷quorum os maledictione et amaritudine plenum est
÷veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem
÷contritio et infelicitas in viis eorum
÷et viam pacis non cognoverunt
÷non est timor Dei ante oculos eorum:
4 nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem
qui devorant plebem meam sicut escam panis
5 Dominum non invocaverunt
illic trepidaverunt timore ÷ubi non erat timor:
6 quoniam Deus in generatione iusta
consilium inopis confudistis quoniam Dominus spes eius est
7 quis dabit ex Sion salutare Israhel
cum averterit Dominus captivitatem plebis suae
exultabit Iacob et laetabitur Israhel