Psallm’ e Asafit.
1 Perëndia i perëndivet, Zoti foli, edhe thirri dhenë, nga të lindurit e diellit, gjer ndë të perënduarit.
2 Perëndia u duk prej Sionësë, (që është) ball’ i bukurisë.
3 Perëndia ynë do të vinjë, edhe nukë do të pushonjë; do të digjetë ziar përpara ati, edhe er’ e fortë qark ati.
4 Do të thërresë qiellë së siprëmi, edhe dhenë, për të gjykuarë llausn’ e ti.
5 Përmbëlithni të drejtët’ e mi, të cilëtë bënë dhiatë me mua mbi kurbane.
6 Edhe qiejtë do t’apënë zë për drejtërin’ e ati, se Perëndia vetë është gjykatës. Sellah.
7 Ndigjo, o llauzi im, se unë do të flas, o Israill, se do të martyris kundrë teje: unë jam Perëndia, Perëndia yt.
8 Nukë do të të qortonj për kurbanet’ e tu, edhe kurbanetë të diegurë gjithë janë përpara meje kurdo.
9 Nukë do të pres prej shtëpisë s’ate viçrë, as sqep prej tufëvet tua.
10 Se gjith’ egërsirat’ e pyllit janë të miatë, edhe bagëtia që janë mbi një mijë male.
11 Ngjoh gjithë shpesët’ e malevet, edhe egërsirat’ e fushësë janë bashkë me mua.
12 Ndë më arthtë u, s’do të them ty, sepse imeja është bota, edhe të mbushurit’ e asaj.
13 Mos do të ha mish demash, a do të pi gjak sqepësh?
14 Bën-i Perëndisë kurban lavdurimi, edhe ep-i të Lartit uratat’ e tua,
15 edhe thirrë-më ndë ditë të shtrëngimit, se do të të dëlir, edhe do të më lavduronjç.
16 Po Perëndia i tha fajtorit: Ç’ke ti, që tregon urdhërimet’ e mi, edhe zë ngojesh dhiatënë t’ime?
17 Edhe ti ke mëri të mësuaritë, edhe hedh prapa teje fjalët’ e mia.
18 Ndë pafsh viedhës, ecën bashkë me atë, edhe piesa jote është bashkë me kurvarët.
19 Goja jote flet shumë keq, edhe gjuha jote gërsheton gënjeshtrë.
20 Rri e flet kundrë t’yt vëllai, edhe vë skandallë kundrë të birit s’at ëme.
21 Këto bëre, edhe pushova, more me mënt, se jam vërtet posi ti; do të të qërtonj, edhe do të nxier gjithë fajetë përpara syvet tu.
22 Viri ndër mënt pra këto, ju që harruatë Perëndinë, se mos u rrëmbej ndonjë herë, edhe s’ka se kush t’u shpëtonjë.
23 Ay që bie kurban lavdurimi, më lavduron, edhe ati që ndreq udhënë, do t’i dëftenj shpëtimn’ e Perëndisë.
1 Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ 2 ἐν τῷ ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν Ναθαν τὸν προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθεν πρὸς Βηρσαβεε.
3 Ἐλέησόν με, ὁ θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου
καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου·
4 ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου
καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.
5 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω,
καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός.
6 σοὶ μόνῳ ἥμαρτον
καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα,
ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου
καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.
7 ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήμφθην,
καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέν με ἡ μήτηρ μου.
8 ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας,
τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.
9 ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι·
πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.
10 ἀκουτιεῖς με ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην·
ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα.
11 ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου
καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.
12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ θεός,
καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.
13 μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου
καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾽ ἐμοῦ.
14 ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου
καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήρισόν με.
15 διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου,
καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν.
16 ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ θεὸς ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου·
ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.
17 κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις,
καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.
18 ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν·
ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.
19 θυσία τῷ θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ θεὸς οὐκ ἐξουθενώσει.
20 ἀγάθυνον, κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιων,
καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιερουσαλημ·
21 τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,
ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα·
τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.