Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Shpëto-më, o Zot, prej njieriut keq, ruaj-më prej burrit shtrëmbërë,
2 të cilëtë mendonjënë të këqia ndë zëmërë, gjithë ditënë mbëlidhenë për luftëra.
3 Mbrehnë gjuhën’ e tyre posi të gjarpërit; vërer aspidhe është ndënë buzët të atyre. Sellah.
4 Ruaj-më, o Zot, prej dorësë fajtorit, shpëto-më prej njieriut shtrëmbërë, të cilëtë mendonenë të shkasënë çapet’ e mi.
5 Madhështorëtë fshehnë kurth kundrë meje, edhe me tërkuzë ndejtinë rrieta ndë këmbët’ e mia; ngrehënë leq mb’udhë për mua. Sellah.
6 Thashë Zotit: Ti je Perëndia im, vërë vesh, o Zot, zërit lutëjesë s’ime.
7 Zot Perëndi, fuqi’ e shpëtimit t’im, ti më mbulove kryetë ndë ditët të luftësë.
8 Mos apç, o Zot, fajtorit dëshërimetë; mos lësh të mbaronetë mendim’ i ati, që të mos lartonenë. Sellah.
9 Kryet’ e atyreve që më qarkonjënë, e mbuloftë të keqt e buzëvet atyre.
10 Rafshinë thëngjij të ndezurë mbi ata; u hethçinë ndë ziar, ndë gropa të thella, që të mos ngrihenë më.
11 Njieri gjuhë-keq mos këndoftë mbi dhet; të keqtë do të ndiekë njierin’ e shtrëmbërë, për të vdierrë.
12 E di, se Zoti do të bënjë gjyqn’ e dorë-hollëvet, edhe gjyqn’ e të nevojëshimet.
13 Po të drejtëtë do të lavdonjënë emrin tënt, edhe të drejtëtë do të rrinë për-anë faqesë s’ate.
1 Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.
Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου·
πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ.
2 κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου,
ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή.
3 θοῦ, κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου
καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.
4 μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας
τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις
σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις ἀνομίαν,
καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν.
5 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με,
ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου,
ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν.
6 κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν·
ἀκούσονται τὰ ῥήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν.
7 ὡσεὶ πάχος γῆς διερράγη ἐπὶ τῆς γῆς,
διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ ἡμῶν παρὰ τὸν ᾅδην.
8 ὅτι πρὸς σέ, κύριε κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου·
ἐπὶ σὲ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου.
9 φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος, ἧς συνεστήσαντό μοι,
καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν.
10 πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτοῦ ἁμαρτωλοί·
κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως οὗ ἂν παρέλθω.