Kënk’ e shkallëvet.
1 Prej së thellash klitha te ti, o Zot.
2 O Zot, ndigjo zënë t’im, veshët’ e tu le të kenë kujdes zërit lutëjesë s’ime.
3 Ndë shikofsh, o Zot, pa-udhëri, kush munt të qëndronjë, o Zot?
4 Por për-anë teje është ndëjesë, që të frikësonenë prej teje.
5 Prita Zonë, shpirti im priti, edhe shpëreu mbë fjalën’ e ati.
6 Shpirti im (pret) Zonë më tepërë se ata që presënë të cbardhëllyeritë, (po), se ata që presënë të cbardhëllyeritë.
7 Le të shpërenjë Israilli mbë Zonë, se për-anë Zotit është përdëllim, edhe shumë përdëllim për-anë ati,
8 edhe ay ka për të çpërblerë Israillë prej gjithë pa-udhërivet ati.
1 Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν·
τῷ Δαυιδ. Κύριε, οὐχ ὑψώθη μου ἡ καρδία,
οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου,
οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις
οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ.
2 εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν,
ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου
ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένον ἐπὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ,
ὡς ἀνταπόδοσις ἐπὶ τὴν ψυχήν μου.
3 ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον
ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.