Psallm’ e Dhavidhit, kur iku prej sysh Abessallomit. të birit ti ndë shkretëtirë.
1 Zot, sa u shumuanë ata që më shtrëngonjënë! Shumë vetë ngrenë krye kundrë meje.
2 Shumë vetë thonë për shpirtinë t’im: Nuk’ është shpëtim për atë te Perëndia ti. Sellah.
3 Po ti, o Zot, je ndihmësi im, lavdia ime, edhe ay që larton kryetë t’im.
4 Thërrita Zotit me zënë t’im, edhe më ndigjoi prej malit ti të shënjtëruarit. Sellah.
5 Po unë rash’ e fjeta; u cgjova se Zoti më ndih.
6 Nukë do të frikësonem prej dhijetë mijërave llauzi, atyreve që qëndronjënë kundrë meje përqark.
7 Ngreu, o Zot, shpëto-më, o Perëndia im, se ti godite gjith’ arëmiqt’ e mi nbë nofullët, theve dhëmbët’ e fajtorëvet.
8 Shpëtimi ësht’ i Zotit, edhe bekimi yt është mbi llausnë tënt. Sellah.
1 Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, ὁπότε ἀπεδίδρασκεν ἀπὸ προσώπου Αβεσσαλωμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.
2 Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με;
πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾽ ἐμέ·
3 πολλοὶ λέγουσιν τῇ ψυχῇ μου
Οὐκ ἔστιν σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ θεῷ αὐτοῦ.
διάψαλμα.
4 σὺ δέ, κύριε, ἀντιλήμπτωρ μου εἶ,
δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου.
5 φωνῇ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα,
καὶ ἐπήκουσέν μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτοῦ.
διάψαλμα.
6 ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα·
ἐξηγέρθην, ὅτι κύριος ἀντιλήμψεταί μου.
7 οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ
τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι.
8 ἀνάστα, κύριε, σῶσόν με, ὁ θεός μου,
ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως,
ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας.
9 τοῦ κυρίου ἡ σωτηρία,
καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου.