1 Allilluja. Lum ay njieri që e ka frikë Zotinë, i ka anda fort porosit’ e ati.
2 Far’ e ati do të jetë e fortë ndë dhet, brez’ i të drejtëvet do të bekonetë.
3 Nder e pasëje do të jenë ndë shtëpit të ati, edhe drejtëria e ati mbetetë ndë jetët të jetësë.
4 Len dritë ndë errëcirë për të drejtët, është përdëllyenjës, e i dhempshurë, e i drejtë.
5 Njieriu i mirë bën përdëllim e ep hua, qivernon punët’ e tia me gjyq.
6 Andaj nukë do të tundetë kurrë; i drejti është për të kujtuarë gjithë jetënë.
7 Prej zërit keq nukë do të ketë frikë; zëmër’ e ati është gati për të shpëryerë mbë Zonë.
8 Zëmër’ e ati është e fortë, nukë do të ketë frikë, gjer sa të shohë (çpagimnë) mbë arëmiqt’ e ti.
9 Përndau, dha dorë-hollëvet; drejtëri’ e ati mbetetë ndë jetët të jetësë, brir’ i ati do të lartonetë me lavdi.
10 Fajtori do të shohë, edhe do të zëmëronetë, do të kërcasë dhëmbët’ e ti, edhe do të tretetë; dëshërimi i fajtorit do të vdiretë.
1 Αλληλουια.
Αἰνεῖτε, παῖδες, κύριον,
αἰνεῖτε τὸ ὄνομα κυρίου·
2 εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον
ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος·
3 ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν
αἰνεῖτε τὸ ὄνομα κυρίου.
4 ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ κύριος,
ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ.
5 τίς ὡς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν
ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν
6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν
ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ;
7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν
καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα
8 τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων,
μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·
9 ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ
μητέρα τέκνων εὐφραινομένην.