Të falurit’ e dorë-hollit, kur ka të dhëmburë, edhe derth rëkimn’ e ti përpara Zotit.
1 O Zot, ndigjo të falurit t’im, edhe të klithuritë t’im le të vinjë te ti.
2 Mos kthe mbë-nj’-anë faqenë tënde prej meje; atë ditë që kam shtrëngim, kërrus veshnë tënt tek unë, atë ditë që thërres mbë ty, ndigjo-më shpejt.
3 Se ditt’ e mia humpnë porsi tym, edhe eshtërat’ e mia u thanë posi shkarpa.
4 Zëmëra ime u plagua, e u tha posi bar, kaqë sa harrova të haje bukënë t’ime.
5 Prej zërit psherëtimësë s’ime, eshtëratë m’u ngjitnë ndë misht.
6 U bëshë posi pelekan i shkretëtirësë, u bëshë posi korb’ i natësë ndë vënt të shkretë.
7 Rri pa gjumë, edhe jam posi një zok që rri vetëmë ndë dhomë.
8 Gjithë ditënë më çpërnderonjënë arëmiqt’ e mi, të çmënduritë bënjënë be kundrë meje.
9 Se hëngra hi posi bukë, edhe përzieva me lot të pirëtë t’im.
10 Për punët të zëmërimit tënt edhe të mërisë s’ate, se më ngrite e më hodhe poshtë.
11 Ditt’ e mia shkonjënë posi hije, edhe unë u thava posi bar.
12 Po ti, o Zot, mbete për gjithë jetënë, edhe kujtimi yt bres pas brezi.
13 Ti do të ngrihesh, e do të vinjë keq për Sionënë, se është kohë t’e përdëllyejsh, se i erdhi koha.
14 Se shërbëtorëvet tu u pëlqyenë gurët’ e asaj, edhe u dhëmbetë për pluhurin’ e asaj.
15 Atëhere kombetë do t’i kenë frikënë emërit Zotit, edhe gjithë mbëretrit’ e dheut lavdisë s’ate.
16 Se Zoti do të ndërtonjë Sionënë, edhe do të duketë ndë lavdit të ti.
17 Do të shtierë sytë mbë të falurit e të përgjunjurit, edhe nukë do të hedhë tej të luturit’ e atyreve.
18 Këjo do të shkruhetë për brezë që vien, edhe ay llauzi që do të krijonetë, do të lavduronjë Zotnë.
19 Se u kërrus prej së larti të shënjtëruarit vendit ti, Zoti shtyri sytë prej qielli mbi dhet,
20 që të ndigjonjë psherëtimën e të lidhurëvet, që të cgjithnjë ata që u dëmëtuanë për vdekëje,
21 që të dëftenjënë emërin’ e Zotit ndë Sionë, edhe lavdurimn’ e ti ndë Jerusallimë,
22 kur të mblidhenë llauzetë bashkë, edhe mbëretritë, për të shërbyerë Zotit.
23 Më preu fuqinë mb’udhë, më shkurtoi dittë.
24 Unë thashë: Mos më mer, o Perëndia im, ndë gjysmët të ditvet mia; viet’ e tu janë bres pas brezash.
25 Që ndë krye të herësë ti, o Zot, themelove dhenë, edhe punët’ e duaret tua janë qiejtë.
26 Ata do të vdirenë, po ti mbete; edhe të gjithë do të vietëronenë posi petkë; edhe posi të veshurë do t’i pshtiellç ata, edhe do të ndërronenë,
27 po ti je vetë ay, edhe viet’e tu nukë do të shterenë.
28 Të bijt e shërbëtorëvet tu do të rrinë, edhe far’ e atyre do të qëndronjë përpara teje.
1 Τῷ Δαυιδ.
Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον
καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·
2 εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον
καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·
3 τὸν εὐιλατεύοντα πάσαις ταῖς ἀνομίαις σου,
τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου·
4 τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου,
τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·
5 τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου,
ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.
6 ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ κύριος
καὶ κρίμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.
7 ἐγνώρισεν τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ,
τοῖς υἱοῖς Ισραηλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.
8 οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ κύριος,
μακρόθυμος καὶ πολυέλεος·
9 οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται
οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·
10 οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν
οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν
11 ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς
ἐκραταίωσεν κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν·
12 καθ᾽ ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν,
ἐμάκρυνεν ἀφ᾽ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.
13 καθὼς οἰκτίρει πατὴρ υἱούς,
οἰκτίρησεν κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν,
14 ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν·
μνήσθητι ὅτι χοῦς ἐσμεν.
15 ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ·
ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·
16 ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει
καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.
17 τὸ δὲ ἔλεος τοῦ κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν,
καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοὺς υἱῶν
18 τοῖς φυλάσσουσιν τὴν διαθήκην αὐτοῦ
καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.
19 κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασεν τὸν θρόνον αὐτοῦ,
καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.
20 εὐλογεῖτε τὸν κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ,
δυνατοὶ ἰσχύι ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ
τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ·
21 εὐλογεῖτε τὸν κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ,
λειτουργοὶ αὐτοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·
22 εὐλογεῖτε τὸν κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ
ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ·
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν κύριον.