Mbë të parinë kënkëtuar. Psallmë kënke e Dhavidhit.
1 U ngrittë Perëndia, edhe u përndafshinë arëmiqt’ e ati, edhe ikçinë prej syvet ati ata që e kanë mëri.
2 Sikundrë vdiretë tymi, (kështu) u vdiershinë (ata), sikundrë tretetë qiriu përpara ziarit, kështu u vdierçinë fajtorëtë prej syvet Perëndisë.
3 Po të drejtët’ u gëzofshinë, u ngazëllofshinë përpara Perëndisë, u gëzofshinë me gëzim.
4 Këndoni Perëndisë, psallni emërit ati, bëni gati udhënë ati që shkon kaluar nga të perënduarëtë; emëri i ati është Zot, edhe gëzohuni përpara ati.
5 At’ i të varfëret, edhe gjykatës i të vevet është Perëndia ndë të shënjtëruarinë vëndin’ e ti.
6 Perëndia bën të vetëmitë të rrinë ndë shtëpi, nxier të lidhuritë me hekura ndë trimëri, po krye-ngrituritë rrinë ndë dhe të thatë.
7 O Perëndi, kur dilnje përpara llauzit tënt, kur shkonje ndëpër shkretëtirët, Sellah.
8 U tunt dheu, edhe ata qiejtë pikuanë prej sysh Perëndisë, ai Sinai (u tunt) prej sysh Perëndisë, Perëndisë Israillit.
9 O Perëndi, dërgove mëjaft si mbë trashëgimt tënt, edhe kur ishtej pa fuqi, ti e forcove.
10 Përmbëledhëja jote ndenji nd’atë, bëre gati për dorë-hollinë me të mirënë tënde, o Perëndi.
11 Zoti tha fjalë: ata që dhanë zë të mirë ishinë fushat’ e madhe.
12 Mbëretërë fushatave duke ikurë iknë, edhe ata që mbetnë ndë shtëpi ndaninë plaçkatë.
13 Edhe ndë dergjeshitë ndë mest të vatrësë, (po do të ini si) fletë pëllumbi të ergjëndëruara, edhe pupulat e ati me ar të verdhë.
14 Fuqi-madhi kur përndantej mbëretërë nd’atë, u bë (i bardhë) posi dbora ndë Sallmon.
15 Mal’ i Perëndisë (është posi) mal’ i Vashanësë, mal’ i lartë (posi) mal’ i Vashanësë.
16 Përse kini zili, o male të lartë? (Ky është) mali, që i pëlqeu Perëndisë të rrijë nd’atë, sepse Zoti ka për të ndenjurë (nd’atë) kurdo.
17 Qerret’ e Perëndisë janë njëzet mijë mijërash, që i heqënë, Zoti është ndë mest t’ atyre (posi) ndë Sina, ndë të shenjtëruarinë (vënt).
18 Hipe lart, skllavose skllavëri, more dhurata për njierëzit, po edhe (për) të pandigjuarit, që të rrish (ndërmiet atyreve), o Zot Perëndi.
19 Qoft’ i bekuarë Zoti ditë për ditë, që na bën udhën’ e mbarë, Perëndia i shpëtimit t’ynë. Sellah.
20 Perëndia ynë është Perëndi shpëtimi, edhe prej Zotit Perëndisë është të nxierrëtë nga vdekëja.
21 Po Perëndia ka për të dërrmuarë kryet’ e arëmiqvet ti, kryetë me qime atyre që ecënjënë nd’udhë të këqia.
22 Zoti tha: Kam për të kthyerë prej Vashanësë, kam për të kthyerë prej të thellavet detit,
23 që të ngjyhetë këmba jote ndë gjak të arëmiqet, (edhe) gjuh’ e qenet tu prej ati.
24 U panë çapet’ e tu, o Perëndi, çapet’ e Perëndisë t’im, mbëretit t’im, ndë vënt të shënjtëruarë.
25 Vininë përpara psalltrëtë, prapa ata që u bijnë drurëvet, ndë mes vashëra duke rënë tympanavet.
26 Bekoni Perëndinë ndër mbëledhëje, (bekoni) Zonë, (ju që ini) prej burimit Israillit.
27 Atie ishtej Venjamin’ i vogëlë, i par’ i atyreve, urdhëratësit’ e Judhesë, zotërinjt’ e atyreve, urdhëratësit’ e Zabullonit, urdhëratësit’ e Nefthaliut.
28 Perëndia yt urdhëroi fuqinë tënde: o Perëndi, forco këtë që punove për ne.
29 Për kishënë tënde ndë Jerusalimë, mbëretrë do të të bijenë dhurata.
30 Qërto egërsiratt’ e kallamishtësë, tufën’ e demavet bashkë me viçret’ e llauzevet, që ulnjënë kryetë duke prurë copëra ergjëndi, përndaj kombetë që duanë luftëra.
31 Kanë për të ardhurë njierës të mëdhenj, dërguarë nga Egjyptia; Ethiopia shpejt ka për të ndejturë duart’e saja ndë Perëndia.
32 Këndoni Perëndisë, o mbëretërit’ e dheut, psallni Zotit, Sellah,
33 ati që ecën kaluar mbi qiejt e qiejet që jetet, na ndek ep zën’ e ti, zën’ e fortë.
34 Epni lavdi Perëndisë, madhëri’ e ati është mbi Israillë, edhe fuqi’ e ati mbi ret.
35 I frikëshim je, o Perëndi, prej vëndevet tu të shënjtëruarëvet; Perëndia i Israillit ësht’ ay që ep fuqi e forcatë llauzit ti. I bekuarë qoftë Perëndia.
Mbë të parinë kankatuer. Psallmë kanke e Davidit.
1 U ngrittë Perëndia, edhe u shpërdafshin’ anëmiqt’ e ati, edhe ikshinë prei syvet ati ata qi e kanë mëni.
2 Sikurse biretë tymi, kështu bir-i ata, sikurse tretetë qiri përpara ziarrmit, kështu u bierrshinë të pa-besëtë prei syvet Perëndisë.
3 Por të dreitët u gëzofshinë, u gazmofshinë përpara Perëndisë, edhe u gëzofshinë me gëzim.
4 Këndoni Perëndisë, psallni emënit ati, bani gati udhën’ ati qi ecën kaluer ndë shkreti: emëni i ati ashtë Zot, edhe gëzohi përpara ati.
5 Ati i të vorfënivet, edhe gjyqtar i të vejavet ashtë Perëndia ndë të shenjtënueminë vendin’ e vet.
6 Perëndia ban të vetëmitë me ndenjunë ndë shtëpi, nxier të lidhunitë me hekura ndë trimëni, por krye-ngritunitë rrinë ndë dhe të thatë.
7 O Perëndi, kur dilshie përpara popullit t’yt, kur shkoishie ndëpër shkreti, Selah.
8 U lëkund dheu, edhe ata qilltë rrothnë prei sysh Perëndisë, ai Sinaiu lëkund prei sysh Perëndisë, Perëndisë Israelit.
9 O Perëndi, dërgove miaft si mbë trashigimt tand, edhe kur ishte pa fuqi, ti e forcove.
10 Përmbëledhëja jote ndenji nd’atë, bane gati për të vobegunë me të mirënë tande, o Perëndi.
11 Zoti dha fjalë: ata qi dhanë za të mirë ishinë ushtëri e madhe.
12 Mbëretën’ ushtëriash tue ikun’ iknë, edhe ato qi mbetnë ndë shtëpi daishinë plaçëkatë.
13 Edhe ndë dirgjeshitë ndë miedis të votrësë, por keni me qenunë porsi fletë pullumbi të argjandueme, edhe populat’ e ati me arë të verdhë.
14 Fuqi-madhi kur shpërdante mbëretënë nd’atë, u bai bardhë porsi bora ndë Salmon.
15 Mali i Perëndisë ashtë porsi mali i Bashanit: mal’ i naltë, porsi mali i Bashanit.
16 Përse keni zmir, o male të naltë? Kyi ashtë mali, qi i pëlqeu Perëndisë me ndenjunë, sepse Zoti ka me ndenjunë nd’atë për gjithë monë.
17 Qerret’ e Perëndisëjanë njizet mijë mijënash, qi i heqinë , Zoti ashtë ndërmiet atyneve porsi ndë Sina, ndë të shenjtënueminë vend.
18 Hype nalt, rope robëninë, more dhunëtia për njerëzit, por edhe për të pandëgjueshimit, qi të rrish ndërmiet atyne , o Zot Perëndi.
19 Qoftë bekuem Zoti, ditë për ditë qi na ngarkon me të mira , Perëndia i shpëtimit t’ynë. Selah.
20 Perëndia ynë ashtë Perëndi shpëtimi: edhe të nxierrëtë prei vdeket ashtë prei Zotit Perëndisë.
21 Por Perëndia ka me dërrmuem kryet’ e anëmiqvet vet, edhe kryetë me qime ati qi ecën nd’udhë të këqia.
22 Zoti tha: Kam me këthyem prei Bashanit, kam me këthyem popullinë t’em prei të thellavet detit,
23 qi të ngjyhetë kamba jote ndë gjakt të anëmiqvet, edhe gjuha e qenvet tu prei ati.
24 U panë hapat’ e tua, o Perëndi, hapat’ e Perëndisë t’em, mbëretit t’em, ndë vend të shenjtënuem.
25 Veishinë përpara psallësitë, mbrapa ata qi u bijshin organavet, ndë miedis vasha tue rrafunë tympana.
26 Bekoni Perëndinë ndër përmbëledhëje, bekoni Zotinë, ju qi jeni prei gurrës’ Israelit.
27 Atie ishte Beniamini vogëlë, i pari atyne, zotënit’ e Iudësë me njerëzit e atyne, zotënit’ e Zabulonit, edhe zotënit’ e Nefthalit.
28 Perëndia yt urdhënoi fuqinë tande, forco, o Perëndi, këtë qi punove për ne.
29 Për tempullinë tand ndë Ierusalemë, mbëretënitë kanë me të prumë dhunëtia.
30 Qirto bishat’ e kallamishtësë, tufën’ e mëzetënavet bashkë me viçat’ e popujvet, qi të ulinë kryetë tue prumë copa argjandi, shpërdai popujtë qi duenë luftëna.
31 Kanë me ardhunë njerës të mëdhej kah Misiri, Ethiopia shpeit ka me shtrimë duert’e veta te Perëndia.
32 Këndoni Perëndisë, o mbëretënit’ e dheut, psallni Zotit. Selah,
33 Ati qi ecën kaluer mbi qillt e qillvet herëshim, qe tek ep zanin’ e vet, zanin’ e fortë.
34 Epni fuqinë Perëndisë, madhënia e ati ashtë mbi Israelinë, edhe fuqia e ati mbi ret.
35 I frikëshim je , o Perëndi, prei vendevet tu të shenjtënuemevet; Perëndia i Israelit asht’ ai qi i ep fuqi e forcatë popullit vet. I bekuem qoftë Perëndia.