Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Neginoth, Mashhill i Dhavidhit, kur erthnë Zifasitë edhe i thanë Saullit: Nuk’ është fshehurë ndër ne Dhavidhi?
1 O Perëndi, shpëto-më mb’emërit tënt, edhe gjyko-më me fuqit tënde.
2 O Perëndi, ndigjo të faluritë t’im, mba vesh fjalëvet gojësë s’ime.
3 Se u ngritnë të huaj kundrë meje, edhe shtrëngimtarë kërkonjënë shpirtinë t’im, edhe nukë vunë Perëndinë përpara vetëvetëhesë. Sellah.
4 Na te më ndih Perëndia, edhe Zoti është bashkë me ata që mburonjënë shpirtinë t’im.
5 Do të kthenjë të këqiatë mbi arëmiqt e mi; rrëzo ata me drejtërinë tënde.
6 Vetëvetiut do të të bënj kurban, do të lavduronj emërinë tënt, o Zot, se ësht’ i mirë.
7 Se më shpëtove prej çdo shtrëngimi, edhe syri im pa (si desh) arëmiqt’ e mi.
Mbë të parinë kankatuer, mbi Neginoth, Mashhil i Davidit, kur erthnë Zifasit’ e i thanë Saulit: A nuk’ ashtë mpëshefunë Davidi ndër ne?
1 O Perëndi, shpëto-më mb’emënit tand, edhe gjyko-më me fuqit tande.
2 O Perëndi, ndëgjo të falunitë t’em, mba vesh fjalëvet gojësë s’eme.
3 Se u ngritnë të huej kundrë meje, edhe shtrëngimtarë kërkojënë shpirtinë t’em, nukë vunë Perëndinë përpara vetëvetëhesë. Selah.
4 Qe te më ndif Perëndia, Zoti ashtë bashkë me ata qi mburojënë shpirtinë t’em.
5 Ka me këthyem të këqiatë mbi anëmiqt e mi; rrëno ata me dreitëninë tande.
6 Vetëvetiu kam me të bamë kurban, kam me lavduruem emëninë tand, o Zot, se asht’ i mirë.
7 Se më shpëtove prei qishdo shtrëngimi, edhe syni em pa anëmiqt’ e mi si desh.