Psallm’ e Dhavidhit, kur ishtej ndë shkretëtirë të Judhesë.
1 O Perëndi, ti je Perëndia im, që me natë po të kërkonj, shpirti im ka et për ty, mishi im ka mall për ty ndë dhe të shkretë, e të thatë, e të pa-ujë,
2 që të shoh fuqinë tënde edhe lavdimnë tënt, sikundrë të pashë ndë (vënd) të shënjtëruarë.
3 Se përdëllimi yt është më i mirë se jeta, buzët’ e mia do të të lavduronjënë.
4 Kështu do të të bekonj ndë jetët t’ime, edhe mb’emërit tënt kam për të ngriturë duart’ e mia.
5 Shpirti im do të nginjetë posi prej të majmi e prej dhiami, edhe goja ime do të të lavduronjë me buzë gëzimi,
6 kur të kujtonj ndë shtrat t’im, ty shkonj ndër mënt që me natë.
7 Se m’u bëre ndihmësi im, përandaj do të gëzonem ndënë mbulesën’ e fletëvet tua.
8 Shpirti im u ngjit pas teje, e diathta jote më ndih.
9 Po ata që kërkonjënë shpirtinë t’im, për të humburë, do të hynjënë ndë më të poshtëmet anët’ e dheut,
10 do të bienë ndë gojë të shpatësë, do të jenë piesë dhelpërash.
11 Po mbëreti do të gëzonetë për Perëndinë, do të lavduronetë kushdo që betonetë mb’atë, se do t’u thuretë goja atyreve që flasënë gënjeshtrë.
Psallm’ e Davidit, kur ishte ndë shkreti të Iudësë.
1 O Perendi, ti je Perëndia em, çë ndë nadie po të kërkoj, shpirti em ka et për tyi, mishi em ka mall për tyi ndë dhe të shkretë, e të thatë, e të pa-ujë,
2 qi të shof fuqinë tande edhe lavdinë tande, sikurse të pashë ndë vend të shenjtënuem.
3 Se përdëllimi yt ashtë ma i mirë se jeta, buzët’ e mia kanë me të lavduruem.
4 Kështu kam me të bekuem ndë jetët t’eme, mb’emënit tand kam me ngritunë duert’ e mia.
5 Shpirti em ka me u ngimë porsi prei të maimi e prei dhiami, edhe goja eme ka me të lavduruem me buzë gëzimi,
6 kur të kujtoj ndë shtrat t’em, tyi të shkoj ndër mend për gjithë horet’ e natësë .
7 Se m’u bane ndifma eme, përandai kam me u gëzuem ndënë hien’ e fletëvet tua.
8 Shpirti em u ngjit mbas teje, e diathta jote më ndif.
9 Por ata qi kërkojënë shpirtinë t’em, për me e bierrë, kanë me hymë ndë ma të poshtëmet anët’ e dheut,
10 kanë me ranë ndë duert të shpatësë, kanë me qenunë piesë dhelpënash.
11 Por mbëreti ka me u gëzuem mbë Perëndinë, ka me u lavduem kushdo qi ban be mb’atë, se ka me u mbëçelunë goja e atyne qi flasinë rrenë.