Mbë të parinë kënkëtuar, për Jedhuthunë. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Vetëmë mbë Perëndinë prëhetë shpirti im, sepse shpëtimi im (vien) prej ati.
2 Vetëm’ ay është guri im, edhe shpëtimi im, mburonjësi im; s’do të tundem së tepëri.
3 Gjer kur do t’i biri përsiprë njieriut? Ju të gjithë do të vriti, (ini) si mur i epurë, edhe si garth i shtyturë.
4 Nukë bënjënë tiatërë këshillë, për veç ta shtienë poshtë nga nderi, u pëlqen gënjeshtra, bekonjënë me gojë, e mallkonjënë me zëmërë. Sellah.
5 Po ti, o shpirti im, prëhu mbë Perëndinë, se tek ay është shpëresa ime.
6 Vetëm’ ay është guri im, edhe shpëtimi im, mburonjësi im; s’kam për të luajturë vëndit.
7 Shpëtimi im edhe lavdimi im është te Perëndia; guri i fuqisë s’ime, edhe mpshtetëja ime është te Perëndia.
8 Shpëreni mb’atë kurdo, o llaus, hapni zëmratë tuaj përpara ati, se Perëndia është ndihmësi ynë. Sellah.
9 Vërtet njierëzit’ e dorësë poshtërme janë të kotë, edhe zotërinjtë të rrem: ndë ziqt, të gjithë bashkë janë më të lehtë, se vetë e kota.
10 Mos shpëreni mbë pa-udhëri, edhe mos kini mall për rrëmbim; ndë rriethtë gjëja, mos ngjitni zëmrënë pas asaj.
11 Një herë foli Perëndia, dy herë e ndigjova këtë, se fuqia ësht’ e Perëndisë.
12 Edhe yti është përdëllimi, o Zot, se ti do të ja paguanjç gjithë-se-cilit pas punëvet ti.
Mbë të parinë kankatuer, për Ieduthunë. Psallm’ e Davidit.
1 Vetëmë mbë Perëndinë prahetë shpirti em, sepse shpëtimi emvien prei ati.
2 Vetëm’ ai ashtë shkrepi em, edhe shpëtimi em, mburonjësi em; s’kam me u tundunë së tepëri.
3 Deri kurë keni me i ranë përsiprë njeriut? Ju të gjithë keni me u vramë, jeni porsi mur i pierrë, edhe si garth i shtymë.
4 S’bajënë tietërë këshillë, veç ta shtienë poshtë prei nderit, u pëlqen rrena, bekojënë me gojë, e mallëkojënë me zemërë. Selah.
5 Por ti, o shpirti em, prahu mbë Perëndinë, se tek ai ashtë shpëresa eme.
6 Vetëm’ ai ashtë shkrepi em, edhe shpëtimi em, mburonja eme; s’kam me lueitunë vendit.
7 Shpëtimi em edhe lavdia eme ashtë te Perëndia; shkrepi i fuqisë s’eme, edhe mpshtetëja eme ashtë te Perëndia.
8 Shpëreni mb’atë kur-do, o popuj, hapni zemëratë tueja përpara ati, se Perëndia ashtë ndifmësi ynë. Selah.
9 Vërtet njerëzit’ e dorësë poshtëme janë të kotë, edhe zotënitë janë rrenë: ndë peshoheshinë ndë ziq, të gjithë bashkë do të ishinë ma të letë, se vetë e kota.
10 Mos shpëreni mbë pa-udhëni, edhe mos bahi të kotë ndë rrëmbesë; ndë rriethtë gjaja, mos ngjitni zemrënë tuei mbas asai.
11 Nji herë foli Perëndia, dy herë e gjegja këtë, se fuqia asht’ e Perëndisë.
12 Edhe yti ashtë përdëllimi, o Zot, se ti ke me ia paguem gjithë-se-cillit mbas punëvet ati.