Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Nehilloth. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Vër’u vesh fjalëvet mia, o Zot, kupëto klithmënë t’ime.
2 Mba-i vesh zërit lutëjesë s’ime, o Mbëreti em, edhe Perëndia im, se ty do të falem.
3 Zot, ndë mëngjes do të ndigjojsh zënë t’im, ndë mëngjes do të rri përpara teje, edhe do të shikonj.
4 Se ti nukë je Perëndi që do pa-udhëri, i keqi nukë do të rrijë përanë teje.
5 As të pa-udhëtë nukë do të qëndronjënë përpara syvet tu; ti merr mëri gjithë ata që punonjënë pa udhë.
6 Do të vdierrç gjithë ata që flasënë gënjeshtrënë, Zotit i vien të ndohëtë nga njieriu gjakëtuar edhe nga gënjeshtari.
7 Po unë, me anë të shumëtit përdëllimit tënt, do të hynj ndë shtëpit tënde, do të adhuronj ndë kishën e shënjtëruarë tënde me frikë tënde.
8 Zot, më hiq udhënë ndë drejtërit tënde, për punët të arëmiqet mi, drejto udhënë tënde përpara meje.
9 Se nuk’ ësht’ e vërtetë ndë gojë t’atyre, zëmra e atyre ësht’ e keqe, gurmaz’ i atyre është varr i hapëtë, me gjuhërat’ e tyre gënjenjënë.
10 Gjyko ata, o Perëndi, mos qëllofshinë ndë këshillat të tyre; nxir jashtë ata për të shumëtit e pa-besërivet atyre, se ngritnë krye kundrë teje.
11 Edhe u gëzofshinë gjith’ ata që shpërenjënë mbë ty; le të gëzonenë përherë, sepse ti mbulon ata qark; edhe le të mburrenë mbë ty ata që duanë emrinë tënt.
12 Se ti, o Zot, do të bekonjç të drejtinë, do t’ e rrethonjç me pëlqim, posi me armë.
Mbë të parinë kankatuer, mbi Nehinoth. Psallm’ e Davidit.
1 Ven’-u vesh fjalëvet mia, o Zot, kupëto shamtimënë t’eme.
2 Mba-i vesh zanit klithmësë s’eme, o Mbëreti em, edhe Perëndia em, sepse tyi kam me t’u falunë.
3 Zot, ndë mëngjes ke me ndëgjuem zaninë t’em, ndë mëngjes kam me ndenjunë përpara teje, edhe kam me shikuem.
4 Sepse ti nukë je Perëndi qi do pa-besëninë, i keqi s’ka me ndenjun’ afërë teje.
5 As të marrëtë s’kanë me qindruem përpara syvet tu; merr mëni ata qi punojënë pa udhë.
6 Ke me bierrë ata qi flasinë rrenënë, Zoti ka të ndytë njerinë gjaksuer edhe gënjeshtarinë.
7 Por unë, me anë të shumëtit përdëllimit tand, kam me hymë ndë shtëpit tande, kam me lutunë ndë tempull të shenjtënisë s’ate me frikënë tande.
8 Zot, tërhiq-më udhënë ndë dreitënit tande, për punë të anëmiqvet mi, dreito udhënë tande përpara meje.
9 Sepse nuk’ asht e vërtetë ndë gojë t’atyneve, zemëra e atyneve asht’ e keqe, gurmazi i atyneve ashtë vorr i hapëtë, me gjuhën’ e vet përkëdhelinë.
10 Dëno ata, o Perëndi, mos qillofshinë ndë këshillet të veta, nxir jashtë ata për të shumën’ e pa-besënivet atyne, se ngritnë krye kundrë teje.
11 Por u gëzofshinë gjith’ ata qi shpërejënë mbë tyi; le të gëzohenë përherë, sepse ti mbulon ata qark; edhe le të mburrenë mbë tyi ata qi duen’ emëninë tand.
12 Se ti, o Zot, ke me bekuem të dreitinë, ke me kunorëzuem atë me pëlqim, porsi me mburonjë.