Psallm’ e Dhavidhit.
1 Mos u zëmëro për punë të këqijvet, as mos ki zili atyreve që punonjënë pa udhë.
2 Se do të thahenë shpejt posi bari, edhe posi barisht’ e ngjomë do të fyshkenë shpejt.
3 Shpëre mbë Zotnë, edhe bën mirë, edhe rri ndë dhet, edhe kullot ndë të vërtetë.
4 Prehu mbë Zotnë, edhe do t’apë dhanë ç’kërkon zëmra jote.
5 Lerë mbë Zotnë udhënë tënde, edhe shpëre mb’atë, edhe ay do ta bënjë.
6 Edhe do të nxierë drejtërinë tënde posi dritë, edhe gjyqnë tënt posi mes dite.
7 Prehu mbë Zonë, edhe prit-e me durim; mos u zëmëro për atë që vete mbarë nd’udhë të ti, për njieri që punon pa udhë.
8 Pusho zëmërimnë, edhe lëre mërinë; mos u zëmëro, që të bëjsh keq.
9 Se të këqijtë do të vdirenë, po ata që presënë Zotnë, këta do të trashëgonjënë dhenë.
10 Sepse edhe pakëzë, edhe fajtori nukë do të jetë më, edhe do të kërkonjç vëndin’ e ati, edhe nukë do t’e gjejsh.
11 Po të butëtë do të trashëgonjënë dhenë, edhe do të prehenë ndë shumë paqtim.
12 Fajtori çpik ndër mënt punë kundrë të drejtit, edhe kërcëllin dhëmbët’ e ti kundrë ati.
13 Po Zoti do të qeshnjë me atë, sepse sheh se po vien dit’ e ati.
14 Fajtorëtë hoqnë shpatënë, edhe ngrehnë harkun’ e tyre, për të vënë poshtë dorë-hollinë edhe të nevojëshiminë, për të therrë udhë-drejtëtë.
15 Shpat’ e atyreve do të hynjë ndë zëmërë t’atyreve, edhe hargjet’ e atyreve do të thyhenë.
16 Më të mirë është të pakët’ e të drejtit, se të pasurit’ e shumë të fajtorëvet.
17 Se krahët’ e fajtorëvet do të thyhenë, po të drejtët i forcon Zoti.
18 Zoti ngjeh ditt’ e faqe-bardhëvet, edhe trashëgim’ i atyreve do të jetë për gjithë jetënë.
19 Nukë do të turpëronenë ndë kohë të keqe, edhe ndë ditt urie do të nginjenë.
20 Se fajtorëtë do të vdirenë, edhe arëmiqt’ e Zotit do të tretenë posi dhiamët’ e qëngjevet, edhe do të përndahenë posi tym.
21 Fajtori huetë e nuk’ ep prapë, po i drejti përdëllyen edhe ep.
22 Se të bekuarët’ e ati do të trashëgonjënë dhenë, edhe të mallëkuarët’ e ati do të prishenë.
23 Kur ndreqenë çapet’ e njieriut prej Zotit, ay pëlqen fort udhën’ e ati.
24 Kur të bierë, nukë do të dërrmonetë, se Zoti e mba për dore.
25 Qeshë i ri, edhe tani u mblakçë, edhe s’pashë ndonjë të drejtë hequrë dorë prej ati, as farën’ e ati të lypënjë bukë.
26 I drejti gjithë ditënë përdëllyen edhe huan, edhe far’ e ati është ndë bekim.
27 Mërgohu prej së keqesë, edhe bën mirë, edhe do të mbetesh ndë jetë të jetësë.
28 Se Zoti do gjyq, edhe s’heq dorë prej të drejtëvet ti; për gjithë jetënë do të ruhenë, po të pa-udhëtë do të dëbonenë, edhe far’ e të pa-besëvet do të vdiretë.
29 Po të drejtëtë do të trashëgonjënë dhenë, edhe do të rrinë nd’atë për gjithë jetënë.
30 Goj’ e të drejtit ligjëron dituri, edhe gjuh’ e ati flet gjyq.
31 Nom’ i Perëndisë ati është ndë zëmërë t’ati, edhe çapet’ e ati nukë do të shkasënë.
32 Fajtori përgjon të drejtinë, edhe kërkon ta vrasë.
33 Po Zoti nukë do t’e lërë ndë dorët t’ati, as nukë do t’e dëmëtonjë, kur ta gjykonjë.
34 Prit Zotnë, edhe ruaj udhën’ e ati, edhe do të të lartonjë, që të trashëgojsh dhenë; kur të vdirenë fajtorëtë, do të shohç.
35 Pashë të pa-besinë lartuarë tepërë, edhe shtriturë posi dafin’ e ngjomë,
36 po shkoi, edhe na te nuk’ është më, edhe e kërkova, po nuk’u gjënt vënd’ i ati.
37 Ruaj të pakeqenë, edhe shih të drejtënë, se njieriu i paqtuarshim është lënë.
38 Po të pa-udhëtë do të vdirenë fare, të lënat’ e të pa-besëvet do të vdirenë.
39 Po shpëtim’ i të drejtëvet është prej Zotit, edhe ay është mburonjës’ i atyreve ndë kohë të shtrëngimit.
40 Edhe Zoti do t’u ndihnjë, edhe do t’i ruanjë, edhe do t’i dëlirë prej fajtorëvet, edhe do t’i shpëtonjë, se shpëryenë mb’atë.
Psallm’ e Davidit.
1 Mos u zemëro për punë të këqijvet, as mos ki zmir punëtorët’ e pa-udhënisë.
2 Se kanë me u këputunë shpeit porsi barë, edhe kanë me u vyshkunë porsi barisht’ e ngjomë.
3 Shpëre mbë Zotinë, edhe ban të mirënë, rri ndë dhet, edhe kullot të vërtetënë.
4 Edhe prahu mbë Zotinë, edhe ka me të dhanë qish kërkon zemëra jote.
5 Len’ udhënë tande mbë Zotinë, edhe shpëre mb’atë, edhe ai ka me ta bamë.
6 Edhe ke me nxierrë dreitëninë tande porsi dritë, edhe gjyqinë tand porsi mies-ditë.
7 Prahu mbë Zotinë, edhe prit-e me durim; mos u zemëro për atë qi vete mbarë nd’udhë të vet, për njeri qi punon pa-udhë.
8 Pusho zemëriminë, edhe lenë mëninë; mos u zemëro, qi të bajsh keq.
9 Se të këqijtë kanë me u bierrë, por ata qi presinë Zotinë, këta kanë me trashiguem dhenë.
10 Sepse edhe pakëzë, edhe i pa-besi s’do të jetë ma , edhe ke me kërkuem vendin’ e ati, edhe s’ka me u gjindunë,
11 por të butëtë kanë me trashiguem dhenë, edhe kanë me u kënaqunë, ndë shumë paqtim.
12 I pa-besi shpif ndër mend punë kundrë të dreitit, edhe ngërcëllon dhambët’ e vet kundrë ati.
13 Zoti ka me qeshunë me atë, sepse shef se po vien dita e ati.
14 Të pa-besëtë hoqnë shpatënë, edhe ngrefnë harkun’ e vet, për me vumë poshtë të vobegun’ edhe të nevojëshiminë, për me therë udhë-dreitëtë.
15 Shpata e atyne ka me hymë ndë zemërë t’atyne, edhe harqet’ e atyne kanë me u thyem.
16 Ma e mirë asht’ e pakëta e të dreitit, se pasëja e shumë të pa-besëvet.
17 Se krahat’ e të pabesëvet kanë me u thyem, por Zoti forcon të dreitëtë.
18 Zoti ngjef ditt’ e faqe-bardhëvet, edhe trashigimi i atyne ka me qenunë për gjithë jetënë.
19 S’kanë me u turpënuem ndë kohë të keqe, edhe kanë me u ngimë ndë ditt unie.
20 Por të pa-besëtë kanë me u bierrë, edhe anëmiqt’ e Zotit kanë me u tretunë porsi dhiamët e qingjavet, kanë me u shpërdamë porsi tym.
21 I pa-besi huahet’ e nuk’ ep prapë, por i dreiti përdëllen e ep.
22 Se të bekuemit’ e ati kanë me trashiguem dhenë, por të mallëkuemit’ e ati kanë me u bierrë.
23 Kur ndreqenë hapat’ e njeriut prei Zotit, ai pëlqen fort udhën’ e ati.
24 Ndë raftë, s’ka me u dërrmuem, se Zoti e mba për dore.
25 Qeshë i ri, edhe tashti u plakshë, edhe s’pashë ndonji të dreitë hequnë dorë prei ati, as farën’ e ati të lypi bukë.
26 Gjithë ditënë përdëllen edhe huan, edhe fara e ati ashtë ndë bekim.
27 Mërgohu prei së keqesë, edhe ban mirë, edhe ke me mbetunë ndë jetë të jetësë.
28 Se Zoti do gjyq, edhe s’heq dorë prei të dreitëvet; për gjithë jetënë kanë me u rueitunë, por fara e të pa-besëvet ka me u bierrë.
29 Të dreitëtë kanë me trashiguem dhenë, edhe kanë me ndenjunë nd’atë për gjithë jetënë.
30 Goja e të dreitit ligjëron dituni, edhe gjuha e ati flet gjyq.
31 Ligja e Perëndisë ati ashtë ndë zemërë t’ati, hapat’ e ati s’kanë me rrëshqitunë.
32 Fajtori përgjon të dreitinë, edhe kërkon me e vramë.
33 Zoti s’ka me e lanë ndë dorët t’ati, as s’ka me e dënuem, kur ta gjykojë.
34 Prit Zotinë, edhe ruei udhën’ e ati, edhe ka me të naltuem, qi të trashigojsh dhenë; kur të birenë të pa-besëtë, ke me pamë.
35 Pashë të pa-besinë naltuem tepërë, edhe shtrimë porsi larin’ e ngjomë,
36 por shkoi, edhe qe te s’ashtë ma, edhe e kërkova, por s’u gjind.
37 Shiko të pa-keqinë, edhe shif të dreitinë, se njeriu i paqtueshim ashtë lanë.
38 Por ata qi dalinë jashtë udhësë kanë me u bierrë kreit, të lanët’ e të pabesëvet ka me u këputunë.
39 Por shpëtim’ i të dreitvet ashtë prei Zotit, ai ashtë fuqia e atyne ndë kohë të shtrëngimit.
40 Edhe Zoti ka me u ndimuem, edhe me i rueitunë, ka me i liruem prei të pabesëvet, edhe ka me i shpëtuem, sepse shpëryenë mb’atë.