Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit, shërbëtorit Zotit.
1 Pa-udhëria e të pa-besit thotë ndë zëmërë t’ime: S’është frikë Perëndie përpara syvet ati.
2 Sepse gënjen vetëvetëhenë ndër sy të ti, se do të gjëndetë pa-udhëria e ati, që të mirretë mëri.
3 Fjalët’ e gojës’ ati janë pa-udhëri e gënjeshtrë, nukë desh të kupëtonjë, që të punonjë të mirënë.
4 Mendon pa-udhëri mbë shtrat të ti, rri mbë çdo udhë që s’ ësht’ e mirë, edhe nuk’ iu rëndua e keqeja.
5 Zot, përdëllimi yt është ndë qiell, edhe e vërteta jote gjer ndë ret.
6 Drejtëria jote është posi malet’ e Perëndisë, gjyqet’ e tu janë avyss’ e madhe, shpëton njierës e bagëti, o Zot.
7 Sa shumë i vyerë është përdëllimi yt, o Perëndi! Përandaj të bijt’ e njierëzet shpërenjënë mbë hije të fletëvet tua.
8 Do të nginjenë prej të majturit shtëpisë s’ate, edhe do t’u apç ujë prej përrojt të prëjturit tënt.
9 Sepse përanë teje është burim jete, ndë dritë tënde do të shohmë dritë.
10 Shtrij përdëllimnë tënt tek’ ata që të ngjohënë, edhe drejtërinë tënde te zëmrë-drejtëtë.
11 Mos arthtë mbi mua këmbë madhështori, edhe mos më tunttë dorë fajtori.
12 Atie ranë gjithë ata që punonjënë pa udhë, u nxuarnë jashtë, edhe nukë do të muntnjënë të qëndronjënë.
Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit, shërbëtorit Zotit.
1 Pa-udhënia e të pa-besit thotë ndë zemërë t’eme: S’ashtë frikë Perëndie përpara syvet ati.
2 Sepse gënjen vetëvetëhenë ndër sy të vet, se do të gjindetë pa-udhënia e ati, qi të mirretë mëni.
3 Fjalët’ e gojës ati janë pa-udhëni e gënjeshtrë, nukë desh me kupëtuem, qi të punojë të mirënë.
4 Mendon pa-udhëni mbë shtrat të vet, rri nd’udhë qi nuk’ asht e mirë, s’ka mëni të keqenë.
5 Zot, përdëllimi yt ashtë ndë qiell, edhe e vërteta jote e mbërrin deri ndë retë.
6 Dreitënia jote ashtë porsi malet’ e Perëndisë, gjyqet’ e tu jan’ abyss’ e madhe, shpëton njerës e shtazë, o Zot.
7 Sa i pa-çimueshim ashtë përdëllimi yt, o Perëndi! Përandai të bijt’ e njerëzëvet shpërejënë mbë hie të fletëvet tua.
8 Kanë me u ngimë prei të maimit shtëpisë s’ate, edhe ke me u dhanë ujë prei purroit të praitunit tand.
9 Sepse përanë teje ashtë kroi i jetësë, ndë dritët tande kemi me pamë dritë.
10 Shtri përdëlliminë tand mb’ata qi të ngjofinë, edhe dreitëninë tande mbë zemërë-dreitëtë.
11 Mos ardhtë mbi mue kambë madhështie, edhe mos më tundtë dora e të pa-besëvet.
12 Atie ranë punëtorët’ e pa-udhënisë, u shtynë poshtë, edhe s’dotë mundenë me u ngritunë.