Mashhill i Dhavidhit: uratë, kur ishtej ndë shpellët.
1 Me zënë tim klitha mbë Zonë, me zënë tim iu luçë Zotit.
2 Do të derth të luturitë t’im përpara ati, do të dëftenj shtrëngimnë t’im përpara ati.
3 Kur m’u zu fryma, atëhere ti njohe udhët’ e mia, fshehnë kurth për mua, mb’atë udhë që ecënjë.
4 Vështronje mbë të diathtë, edhe shikonje, po s’kish ndonjë të më ndihtej; mpështetëja humbi prej meje, edhe s’kish ndonjë të kërkontej shpirtinë t’im.
5 Thirra ndë ti, o Zot, e thashë: Ti je shpëresa ime, piesa ime ndë dhe të gjallëvet.
6 Mba-i vesh zërit t’im, se u përgjunja fort; shpëtomë prej atyreve që më ndiekënë, se janë më të fortë se unë.
7 Nxir shpirtinë t’im prej burgut, që të lavduronj emrinë tënt; të drejtëtë do të më qarkonjënë, kur të ma çpaguajsh.
Mashhil i Davidit: uratë, kur ishte ndë shpellët.
1 Klitha mbë Zotinë me zaninë t’em, iu lutsh Zotit me zaninë t’em.
2 Kam me derdhunë të lutunitë t’em përpara ati, kam me diftuem shtrëngiminë t’em përpara ati.
3 Kur m’u zu fryma, atëherë ti ngjofte udhët’ e mia. Pshefnë kurth për mue, mb’ate udhë qi ecëjem.
4 Vështroishiem mbë të diathtë, e shkoishiem, por s’kishte ndonji të më ndifte; mpshtetëja hupi prei meje, edhe s’kishte ndonji të kërkonte shpirtinë t’em.
5 Thirra te ti, o Zot, e thashë: Ti je shpëresa eme, piesa eme ndë dhe të gjallëvet.
6 Mba-i vesh zanit t’em, se u përvuna fort, shpëto-më prei atyne qi më ndiekinë, se janë më të fortë se unë.
7 Nxir shpirtinë t’em prei burgut, qi të lavduroj emëninë tand; të dreitëtë kanë me më qarkuem, kur të ma shpaguejsh.