1 Mbi lumënjt të Vavyllonësë, atie ndënjëm edhe qjam, kur kujtuam Sionënë.
2 Mbi shelgjet ndë mes t’asaj varëm drurëtë t’anë.
3 Se ata që na skllavosnë, atie kërkuanë prej nesh fjalë kënkësh, edhe ata që na hoqnë udhënë (kërkuanë prej nesh) kënkë gazi, (duke thënë): Na këndoni nga kënkët’ e Sionësë.
4 Qysh të këndojmë kënkën’ e Zotit ndë dhe të huaj.
5 Ndë të harrofsha, Jerusallimë, m’u harroft’ e diathta dorë!
6 M’u ngjittë gjuha ndë gurmast, ndë mos të kujtofsha, ndë mos vënça më përpara Jerusallimënë ndë kryet të gazit t’im!
7 Kujto, Zot, të bijt’ e Edhomit, të cilëtë dtën’ e Jerusallimësë thoshnë: Rrëzoni, rrëzoni (atë), gjer ndë themelet t’asaj.
8 Bij’ e Vavillonësë, që je për të shkretuarë, lum kush të t’apë çpagim, për sa na bëre!
9 Lum kush të rroknjë, e të hedhë foshnjet’ e tua mbi gurt!
1 Mbi lumënat të Babylonësë, atie ndeitëm edhe qjam, kur kujtuem Sionënë.
2 Mbi shelqet ndë miedis t’asai varëm qitharatë t’ona.
3 Se ata qi na skllavosnë, atie kërkuenë prei nesh fjalë kankësh; edhe ata qi na hoqnë udhënë, kërkuenë prei nesh kankë gëzimi, tue thanë : Na këndoni prei kankash Sionësë.
4 Qysh të këndoimë kankën’ e Zotit ndë dhe të huej?
5 Ndë të harrofsha, Ierusalemë, m’u harroft’ e diathta!
6 Ndë mos të kujtofsha, m’u ngjittë gjuha ndë gurmast, ndë mos vufsha ma përpara Ierusalemënë ndë kryet të gëzimit t’em!
7 Kujto, o Zot, të bijt’ e Edomit, të cillëtë ditën’ e Ierusalemësë thoshinë: Rrëzoni, rrëzoni ate, ngjer ndë themelet t’asai.
8 Bij’ e Babylonësë, qi ke për me u shkretuem, lum kush të api shpagim për sa na bane!
9 Lum kush të rroki, e të hedhi foshnjët’ e tua mbi gurt!