1 Allilluja. Lavduroni Zonë, se ësht’ i mirë, se përdëllimi i ati është për gjithë jetënë.
2 Kush munt të flasë për të fuqishimet punët e Zotit, të bënjë të ndigjonenë gjithë lavdurimet’ e ati.
3 Lum ata që ruanjënë gjyq, edhe punonjënë drejtëri mbë ç’do kohë.
4 Kujto-më, o Zot, ndë pëlqim të llauzit tënt; vështromë me shpëtimnë tënt,
5 që të shoh të mirën’ e të cgjedhuret tu, që të gëzonem ndë gast të kombit tënt, që të mburrem bashkë me trashëgimnë tënt.
6 Fëjyem bashkë me atërit tanë, punuam kundrë nomit, punuam pa udhë.
7 Atëritë t’anë ndë Misirë nukë kupëtuanë punët’ e tua të maniçimetë, edhe nukë mbajtinë mënt të shumëtitë e përdëllimit tënt, edhe të hidhëruanë duke shkuarë përanë detit, ndë Det të Kuq.
8 Po ay i shpëtoj për emërin’ e ti, që të bëntej të diturë punën’ e ti të fuqishimenë.
9 Edhe qërtoj Den’ e Kuq edhe u tha; edhe u hoqi udhënë ndëpër avyssa, posi ndëpër shkretëtirë;
10 edhe i shpëtoj prej dorësë ati që u kishtej mëri, edhe i çpërbleu prej dorësë arëmikut.
11 Edhe ujëratë mbuluanë arëmiqt’ e atyreve, s’mbeti asnjë prej asish.
12 Atëhere i besuanë fjalësë ati, edhe kënduanë lavdurimn’ e ati.
13 Po shpejt harruanë punët’ e ati, nukë pritnë këshillën’ e ati,
14 po dëshëruanë fort ndë shkretëtirët, edhe gëcitnë Perëndinë ndë vënt të thatë.
15 Edhe ay u dha ç’i kërkuanë, po u dërgoj sëmundëje gjithë shpirtëvet.
16 Po zëmëruanë edhe Mojsinë ndë fushatët, edhe Aaronë shënjtin’ e Zotit.
17 U hap dheu, e përpiu Dhathanë, edhe mbuloj përmbëledhëjen’ e Avironit.
18 Edhe u ndes ziar ndë përmbëledhëjet t’atyreve; flaka doq fajtorëtë.
19 Edhe ndërtuanë viç ndë Horiv, edhe adhuruanë të derdhurënë idhullë,
20 edhe ndërruanë lavdin’ e ti me shëmbëllim kau, që ha bar.
21 Edhe harruanë Perëndinë që i shpëtoj, që bëri punë të mëdha ndë Misirë,
22 punë të maniçime ndë dhe të Hamit, punë të frikçime ndë Det të Kuq.
23 Edhe tha t’i prishtej ata, të mos ndënjëkej Mojsiu i cgjedhur’ i ati përpara ati, kur zu t’i dërrmontej, që të kthentej zëmërimn’ e ati, për të mos prishurë ata.
24 Po nukë zunë për gjë as dhen’ e dëshëruarshim, nuk’ i besuanë fjalësë ati;
25 edhe murmurisinë ndë tendat të tyre, nukë ndigjuanë zën’ e Zotit.
26 Përandaj ngriti dorën’ e ti mbi ata, që t’i rrëzontej ndë shkretëtirët,
27 edhe të rrëzontej farën’ e atyreve ndër kombet, edhe t’i përndantej ndëpër vëndet.
28 Edhe u ngjitnë pas Veellfegorit, edhe hëngrë kurbane të vdekurish,
29 edhe ndezë atë më të punuarat e tyre kaqë, sa u shumua ndër ata plaga.
30 Atëhere ndënjti Fineesi e bëri gjyq, edhe pushoj plaga,
31 edhe iu numërua për drejtëri bres pas brezi për gjithë jetënë.
32 Edhe e zëmëruanë ndër ujërat të kundrë-fjalësë, edhe Mojsiu hoqi keq për ata,
33 se i hidhëruanë shpirtinë kaqë, sa foli pa mënt me buzët e tia.
34 Nukë prishnë ata kombetë, që u pat thënë Zoti,
35 po u përzienë bashkë me kombet, edhe mësuanë punët’ e atyreve,
36 edhe u shërbyenë idhullavet gdhëndura, të cilatë u bënë kurth ndër ata,
37 edhe bënë kurban bijt’ e tyre, edhe bijat e tyre dhemonëvet,
38 edhe derthnë gjak të pa-fajm, gjakn’ e të bijet edhe të bijavet, të cilëtë i bënë kurban mbë të gdhëndurat idhullat e Hanaanit, edhe u ndoh dheu prej gjakrash.
39 Edhe u pëgënë me punët’ e tyre, edhe kurvëruanë me të punuarat e tyre.
40 Përandaj u zëmërua fort Zoti kundrë llauzit ti, edhe i erdhi të ndohëtë nga trashëgimi i ti.
41 Edhe dha ata ndër duart të kombevet, edhe i zotëruanë ata që u kishinë mëri.
42 Edhe i shtrënguanë arëmiqt’ e atyreve, edhe u përgjunjnë ndënë duart të atyreve.
43 Shumë herë i shpëtoj ata, po ata e hidhëruanë me këshillën’ e tyre, andaj u përgjunjnë për pa-udhërit e tyre.
44 Po Zoti pa shtrëngimn’ e atyreve, kur ndigjoi lutëjen’ e atyreve,
45 edhe kujtoj dhiatën’ e ti, edhe u pendua pas të shumëtit përdëllimit ti.
46 Edhe i bëri të gjeninë përdëllim përpara gjithë atyreve që i patnë skllavosurë.
47 Shpëto-na, o Zot Perëndia ynë, edhe mbëlith-na prej kombesh, që të lavdurojmë emrinë tënt të shënjtëruarinë, edhe të mburremi ndë lavdurimt tënt.
48 I bekuarë qoftë Zoti Perëndia i Israillit për gjithë jetën’ e jetësë. Edhe le të thotë gjithë llauzi: Amin, Allilluja.
1 Alleluia. Lavduroni Zotinë, se asht’ i mirë, se përdëllim’ i ati ashtë për gjithë jetënë.
2 Cilli mundetë me folunë për të fuqishimet punët e Zotit, me bamë të ndigjohenë gjithë lavdurimet’ e ati?
3 Lum ata qi ruejënë gjyq, edhe punojënë dreitëni mbë ç’do kohë.
4 Kujto-më, o Zot, ndë pëlqim të popullit t’yt, vështro-më me shpëtiminë tand,
5 qi të shof të mirën’ e të sgjedhunavet tu, qi të gëzohem ndë gëzim të kombit t’yt, qi të mburrem bashkë me trashëgiminë tand.
6 Fëjyem bashkë me atenitë t’anë, punuem kundrë ligjësë, punuem pa udhë.
7 Atenitë t’anë ndë Misirë s’kupëtuenë mërekullit’ e tua, edhe nukë mbaitnë mend të shumën’ e përdëllimit t’yt, edhe të idhënuenë tue shkuem për-anë detit, ndë Det të Kuq.
8 Por ai i shpëtoi për emënin’ e vet, qi të bante me u ngjofunë fuqia e vet.
9 Edhe qirtoi Detin’ e Kuq, edhe u tha; edhe u hoqi udhënë ndëpër abyssa, porsi ndëpër shkretinë,
10 edhe i shpëtoi prei dorës’ ati qi i kishte mëni, edhe i shpërbleu prei dorës’ anëmikut.
11 Edhe ujënate mbuluen’ anëmiqt e atyneve, s’mbeti as nji prei asish.
12 Ateherë i besuenë fjalës’ ati, edhe kënduenë lavdurimin’ e ati.
13 Por shpeit harruenë punët’ e ati, nukë pritnë këshillën’ e ati,
14 por dëshëruenë fort ndë shkretinët, edhe gërganë Perëndinë ndë vend të thate.
15 Edhe ai u dha qish i lypnë, por u dërgoi sëmundëje gjithë shpirtënavet.
16 Por patnë zmir edhe Moisenë ndë ushtërit, edhe Aaroninë shenjtin’ e Zotit.
17 U hap dheu, e përpiu Dhathanë, edhe mbëloi përmbëledhëjen’ e Abiramit.
18 Edhe u ndes ziarrm ndë përmbëledhëjet t’atyneve: flaka doq të pabesëtë.
19 Edhe ndërtuenë viç ndë Horeb, edhe lutnë të derdhunin’ idhullë ,
20 edhe ndërruenë lavdin’ e vet me shëmbëllim kau qi ha bar.
21 Harruenë Perëndinë qi i shpëtoi, i cilli banipunë të mëdha ndë Misirë,
22 mërekulli ndë dhe të Hamit, punë të frikshime ndë Det te Kuq.
23 Edhe tha me rrenuem ata, të mos ndenjëke përpara ati Moiseu i sgjedhun’ i ati, kur zu me i dërrmuem, qi të këthente zemërimin’ e ati, për mos me rrenuem ata .
24 Por nukë zunë për gja as dhen’ e dëshërueshim, nuk’ i besuenë fjalës ati.
25 Edhe murmuruenë ndër tendat të veta, nukë ndigjuenë zanin’ e Zotit.
26 Përandai ngriti dorën’ e vet mbi ata, për me i rrenuem ndë shkretinët,
27 edhe me rrëzuem farën’ e atyneve ndër kombet, edhe me përdamë ata ndëpër vendet.
28 Edhe u ngjitnë mbas Baal-peorit, edhe hangrën kurbane të vdekunish,
29 edhe ndesnë ate me të punuemet e veta kaqi, sa u shumue ndër ata varra.
30 Ateherë ndenji Finehesi, e bani gjyq, edhe pushoi varra.
31 Edhe iu numërue për dreitëni bres mbas brezi për gjithë jetënë.
32 Edhe nxen’ ate ndë ujënat të Kundrë-fjalësë, edhe Moiseu hoq keq për ata,
33 se i idhënuenë shpirtinë kaqi, sa foli pa mend me buzët e veta.
34 Nukë prishnë ata kombetë, qi u pat thanë Zoti,
35 por u përzienë bashkë me kombet, edhe mësuenë punët’ e atyneve.
36 Edhe u shërbyenë të latuemevet idhuj , të cillët’ u banë kurth ndër ata,
37 edhe banë kurban bijt’ e vet, edhe bijat’ e veta diajvet,
38 edhe derthnë gjak të pafajm, gjakun’ e të bijvet edhe të bijavet, të cillët’ i banë kurban mbë të latuemit idhujt e Hanaanit, edhe u ndye dheu prei gjaknash.
39 Edhe u pëganë me vepërat e veta, edhe kurvënuenë me punët e veta.
40 Përandai u zemërue fort Zoti kundrë popullit vet, edhe i erth të ndytë prei trashigimit vet.
41 Edhe dha ata ndër duert të kombevet, edhe i zotënuen’ ata qi i kishinë mëni.
42 Edhe i shtrënguen’ anëmiqt e atyneve, edhe u përvunë ndënë duert t’atyneve.
43 Shumë herë i shpëtoi ata, por ata e idhënuenë me këshillet e veta, andai u përvunë për pa-ligjënit e veta.
44 Por Zoti pa shtrëngimin’ e atyneve, kur ndigjoi klithmën’ e atyneve,
45 edhe kujtoi dhiaten’ e vet, edhe u pendue mbas të shumëtit përdëllimit vet.
46 Edhe i bani me gjetunë përdëllim përpara gjith’ atyneve qi i patnë skllavosunë.
47 Shpëto-na, o Zot Perëndia ynë, edhe mbëlith-na prei kombesh, qi të lavduroim’ emëninë tand të shenjtënueminë, edhe të mburremi ndë lavdurimt tand.
48 I bekuem qoftë Zoti Perëndia i Israelit për gjithë jetën’ e jetësë. Edhe le të thotë gjithë populli: Amen. Alleluia.