Shërimi i të paralizuarit
(Mk 2.1-12Lk 5.17-26)1 Si hipi në varkë, Jezui kaloi në bregun tjetër dhe erdhi në qytetin e vet. 2 Atëherë i sollën një të paralizuar, të shtrirë në një vig. Kur pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «Merr zemër, biri im, të janë falur mëkatet». 3 Disa nga shkruesit thanë me vete: «Ky po fyen Perëndinë». 4 Meqenëse Jezui i njihte mendimet e tyre, u tha: «Pse keni këto mendime të këqija në zemrat tuaja? 5 Çfarë është më e lehtë, të thuash “të janë falur mëkatet” apo të thuash “ngrihu dhe ec”? 6 Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë, “i tha të paralizuarit”, ngrihu, merre vigun e shko në shtëpi!». 7 Ai u ngrit e shkoi në shtëpi. 8 Kur panë këtë gjë, turmat i zuri frika dhe përlëvduan Perëndinë që u kishte dhënë njerëzve një pushtet kaq të madh.
Thirrja e Mateut
(Mk 2.13-17Lk 5.27-32)9 Si u largua prej andej, Jezui pa një njeri që rrinte ulur në bankën e tagrave. Ai quhej Mate. Jezui i tha: «Më ndiq!». Ai u ngrit e i shkoi pas. 10 Ndërsa ishin ulur për të ngrënë në shtëpinë e Mateut, erdhën shumë tagrambledhës e mëkatarë, që u ulën në tryezë me Jezuin dhe me dishepujt e tij. 11 Kur panë këtë gjë, farisenjtë u thanë dishepujve: «Përse mësuesi juaj ha me tagrambledhës e me mëkatarë?». 12 Por kur e dëgjoi këtë, Jezui tha: «Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët. 13 Shkoni e mësoni çfarë do të thotë: dua mëshirë e jo flijime. Unë nuk kam ardhur të thërras të drejtët, por mëkatarët».
Agjërimi
(Mk 2.18-22Lk 5.33-39)14 Atëherë iu afruan dishepujt e Gjonit e i thanë: «Përse ne dhe farisenjtë agjërojmë shumë, ndërsa dishepujt e tu nuk agjërojnë?». 15 Jezui u tha: «A mund të mbajnë zi dasmorët kur dhëndri është me ta? Por do të vijë dita kur do t'ua rrëmbejnë dhëndrin e atëherë do të agjërojnë. 16 Askush nuk vë një arnë prej një cope të re në një rrobë të vjetër, sepse arna e gris rrobën e grisja bëhet më e madhe. 17 Askush nuk hedh verë të re në kacekë të vjetër, se kacekët çahen, vera derdhet e kështu humbasin edhe kacekët. Prandaj, vera e re hidhet në kacekë të rinj e kështu ruhen që të dyja».
Prekja shëruese
(Mk 5.21-43Lk 8.40-56)18 Ndërsa Jezui po fliste me ta, iu afrua një kryetar sinagoge, që i ra në gjunjë e i tha: «Sapo më vdiq vajza, por eja vëri duart mbi të dhe ajo do të jetojë». 19 Jezui u ngrit e shkoi pas tij bashkë me dishepujt. 20 Dhe ja, një grua që vuante nga hemorragjia prej dymbëdhjetë vjetësh iu afrua nga pas dhe i preku cepin e gunës. 21 Sepse thoshte me vete: «Sikur t'i prek vetëm gunën, do të shpëtoj». 22 Jezui u kthye, e pa e i tha: «Merr zemër, bija ime, besimi yt të shpëtoi». Dhe që nga ai çast ajo grua u shërua. 23 Kur arriti te shtëpia e kryetarit të sinagogës dhe pa fyelltarët e turmën e zhurmshme, 24 Jezui tha: «Largohuni se vajza nuk ka vdekur, por po fle». Por ata e përqeshën. 25 Kur e nxorën turmën përjashta, ai hyri, e mori vajzën për dore dhe ajo u ngrit. 26 Lajmi për këtë mrekulli u përhap në mbarë krahinën.
Shërimi i dy të verbërve
27 Kur Jezui u largua që andej, i shkuan pas dy të verbër që thërrisnin: «Ki mëshirë për ne, Biri i Davidit!». 28 Si arritën në shtëpi, të verbrit iu afruan dhe Jezui u tha: «A besoni se mund ta bëj këtë gjë?». Ata i thanë: «Po, o Zot!». 29 Atëherë ai u preku sytë e u tha: «U bëftë sipas besimit tuaj!». 30 Dhe atyre iu hapën sytë. Jezui i urdhëroi: «Kini kujdes se mos e merr vesh njeri». 31 Por ata, sapo dolën, e përhapën lajmin në mbarë krahinën.
Shërimi i një shurdhmemeci
32 Ndërsa po dilnin, i sollën një shurdhmemec që ishte i pushtuar nga djalli. 33 Kur u dëbua djalli, shurdhmemeci foli dhe turmat u mrekulluan e thanë: «Nuk është parë asnjëherë një gjë e tillë në Izrael». 34 Por farisenjtë thanë: «Ai i dëbon djajtë me fuqinë e kryetarit të djajve».
Dhembshuria e Jezuit
35 Jezui i përshkoi të gjitha qytetet dhe fshatrat duke mësuar njerëzit në sinagogat e tyre, duke predikuar ungjillin e mbretërisë e duke shëruar çdo sëmundje e lëngatë. 36 Kur pa turmat, iu dhimbsën, sepse ishin të lodhura e të braktisura, si delet pa bari. 37 Atëherë u tha dishepujve: «Të korrat janë të mëdha, por punëtorë ka pak. 38 Lutjuni të zotit të të korrave të dërgojë punëtorë në të korrat e veta».
Krie IX.
1 E si χiri nd𝑒 karav𝑒, skoi mbatan𝑒, e vate te χora e tîγj𝑒.
2 E s̆i i bîj𝑒n p𝑒rpara nj𝑒 t𝑒 njómur𝑒 ts̆𝑒 rrîγj𝑒 s̆tûr𝑒 mbi s̆trat𝑒. E si s̆íχ𝑒j𝑒 Dz̆esúi bess𝑒n e tire, i θa t𝑒 njómurit𝑒: B𝑒n𝑒 z𝑒mr𝑒, o bir𝑒, t𝑒 nd𝑒jénen𝑒 m𝑒kát𝑒t𝑒 tote.
3 E s̆i ts̆𝑒dó ka Skríbrat𝑒 θan𝑒 nd𝑒r ta: Kî vγastimís.
4 E Dz̆esúi ts̆𝑒 s̆íχ𝑒j𝑒 pinséret’ e tire, θa: P𝑒rts̆é γojás𝑒ni t𝑒 liga te zé m𝑒rat𝑒 túaj𝑒?
5 Ts̆𝑒 is̆t𝑒 mê s̆péj𝑒t𝑒 t𝑒 θom𝑒: T𝑒 nd𝑒jénen𝑒 m𝑒kát𝑒t𝑒 tote: ô t𝑒 θom𝑒: Ngreu, e jits𝑒?
6 Eδé sât’ e dini, se i Biri i njeríut𝑒 kâ zot𝑒rîn te jeta t𝑒 nd𝑒jéinj𝑒 m𝑒kát𝑒t𝑒, aχiérra i θot𝑒 paralít𝑒kut𝑒: Ngreu, mirr𝑒 s̆tratin t𝑒nt𝑒, e jets𝑒 te s̆pia jote.
7 E si u‐ngre, vate te s̆pia e tîγj𝑒.
8 T𝑒 pârit ts̆𝑒 e pân gjíndet𝑒 eδé u‐drerúan, e l𝑒vdúan Per𝑒ndîn, ts̆𝑒 jep𝑒 kt𝑒 zot𝑒rî njérz𝑒vet.
9 E si vêγj𝑒 mê atéi Dz̆esúi, pâ nj𝑒 njerî ts̆𝑒 rrîγj𝑒 újur𝑒 mbi tríez𝑒n e gabilót𝑒vet, ts̆𝑒 kluχej Maté. E i θot𝑒: Eja pas meje. E si u‐ngre, vate pas atîγj𝑒.
10 E proftasi teku aí rrîγj𝑒 te s̆pia, se disâ gabilot𝑒 e t𝑒 m𝑒katrúam𝑒 véij𝑒n, e rrîj𝑒n bas̆k𝑒 me Dz̆esúin, e me dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒.
11 E kur e pân Farisénj𝑒t𝑒, i θan𝑒 dis̆ípuj𝑒vet tîγj𝑒: Mjés̆tri jîj𝑒 p𝑒rts̆é χâ me gabilót𝑒t𝑒 e me t𝑒 m𝑒katrúamit𝑒?
12 E t𝑒 gjégjurit ts̆𝑒 e gjegji Dz̆esúi θa atire: T𝑒 s̆𝑒ndós̆𝑒t𝑒 ng𝑒 dúan jatrúa, se po t𝑒 s𝑒múr𝑒t𝑒.
13 E t𝑒 váturit m𝑒soni ts̆𝑒 is̆t𝑒: Lipisî dua, e jo sagrifitsj𝑒. Prandái ú ng𝑒 jerδa t𝑒 θrísia t𝑒 drej𝑒tit𝑒, se po t𝑒 m𝑒katrúamit𝑒.
14 Aχiérra i u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t’ e Dz̆uánit𝑒, tue θ𝑒n𝑒: P𝑒rts̆é na, e Farisénj𝑒t𝑒, argj𝑒rónj𝑒m𝑒 s̆um𝑒: e dis̆ípuj𝑒t𝑒 tat𝑒 ng𝑒 argj𝑒ronj𝑒n?
15 E Dz̆esúi θa atire: M𝑒nd𝑒 klân𝑒 kûrr𝑒 t𝑒 bíj𝑒t’ e dásm𝑒vet njera ts̆𝑒 δ𝑒ndri ê bas̆k𝑒 me ta? Kat𝑒 vínj𝑒n𝑒 prâ dít𝑒t𝑒 kur𝑒 t’ i jêt𝑒 ndzjerr𝑒 δ𝑒ndri: e aχiérra kat’ argj𝑒rónj𝑒n𝑒.
16 Mosnjerî s̆tie nj𝑒 tsop𝑒 petku t𝑒 tras̆𝑒, e t𝑒 pa s̆krífur𝑒 mbi nj𝑒 e vés̆ur’ e vjetr𝑒: se t𝑒 plotit e asâγj𝑒 χelkj𝑒 t𝑒 vés̆ur𝑒n, e s̆kjíret𝑒 mê lik𝑒.
17 E ng𝑒 s̆tíen ver𝑒 e rê nd𝑒 r𝑒s̆ikje t𝑒 vjetr𝑒; se as̆tú s̆kjíren𝑒 r𝑒s̆íkjet𝑒, e vera dérδet𝑒, e r𝑒s̆íkjet𝑒 sbíren𝑒. Andái vûn𝑒 ver𝑒n e rê nd𝑒 r𝑒s̆ikje t𝑒 rî, e rúχen𝑒 t𝑒 dî.
18 Teku aí is̆ e i θos̆𝑒 ktô s̆𝑒rbise, s̆i, nj𝑒 ka t𝑒 pár𝑒s̆it, ts̆𝑒 t𝑒 kjásurit i falej, tue θ𝑒n𝑒: Zot, bîja ime par𝑒 m𝑒 vdikj𝑒: po t𝑒 járδurit ts̆𝑒 vjen𝑒 ti, e i vê dor𝑒n t𝑒nde mbi até , ajó kat𝑒 m𝑒 rronj𝑒.
19 E Dz̆esúi si u‐ngre, vate pas atîγj𝑒, bas̆k𝑒 me dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒.
20 E s̆i nj𝑒 grua, ts̆𝑒 kis̆ dimb𝑒δiét𝑒 vjet𝑒 ts̆𝑒 i rríθ𝑒j𝑒 gjak𝑒, si u‐kjas𝑒 mantaprapa, i ngau θek𝑒n e s𝑒 vés̆ur𝑒s𝑒 tîγj𝑒.
21 Se θos̆𝑒 nd𝑒 vét𝑒χen t𝑒 sâγj𝑒: N𝑒 i ngafs̆a vet𝑒m te vés̆ur𝑒n e tîγj𝑒, kat𝑒 lefterósem𝑒.
22 E Dz̆esúi si u‐prúar𝑒, e pâ até , i θa: Mos u‐tr𝑒mp𝑒, o bîj𝑒, bessa jote t𝑒 lefterosi. E u‐lefteros𝑒 grúaja ts̆𝑒 tek’ ajó χer𝑒.
23 E kur𝑒 jerδi Dz̆esúi te s̆pia e arkóntit𝑒, e pâ atá ts̆𝑒 i bîj𝑒n flojér𝑒vet e nj𝑒 χor𝑒 gjinde ts̆𝑒 bûγj𝑒 mizir𝑒, θot atire:
24 Jetsni, mb𝑒jíδiχj𝑒: se váiza ng𝑒 vdikj𝑒, se po flê . E kjes̆óij𝑒n até .
25 E kur𝑒 gjíndia kle ndzjerr𝑒 jas̆ta, si χiri aí, rr𝑒mbéu dor𝑒n e sâγj𝑒. E váiza u‐ngre.
26 E kjô χjê e θ𝑒n𝑒 doγi te gjiθ ajó χor𝑒.
27 E kur𝑒 Dz̆esúi u‐nis𝑒 ka aí vent𝑒, i u‐vûn prapa dî t𝑒 verb𝑒r, ts̆𝑒 θrísi𝑒n, e θos̆𝑒n: Kîj𝑒‐na lipisî, o bir’ i Dáviδit𝑒.
28 E kur𝑒 vate te s̆pia, i u‐kjas𝑒n te vérb𝑒rit𝑒. E i θot𝑒 Dz̆esúi: Kini bess𝑒 se ú mund𝑒 bunj𝑒 k𝑒té ? E atá i θan𝑒: Ê χj, Zot.
29 Aχiérra ngau sît’ e tire, tue θ𝑒n𝑒: Ju kloft𝑒 bûr𝑒 mbi bess𝑒n tè j𝑒.
30 E u‐sbiχtin sît’ e tire: e i trúaiti kekj𝑒 Dz̆esúi, e i θa: V𝑒rreni t𝑒 mos e dzê nj𝑒 njerî.
31 E atá t𝑒 dal𝑒t, mblúan gjiθ até χor𝑒.
32 E kur𝑒 dúaχtin atá, s̆i se i prûn p𝑒rpara nj𝑒 munk𝑒 i maχkós̆𝑒m𝑒.
33 E s̆tûr𝑒 jas̆ta i maχkúami, mungu foli, e u‐θavmas𝑒n gjíndet𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Kûrr𝑒 ng’ u‐d𝑒ftúa k𝑒s̆tú nd𝑒 Israél.
34 Farisénj𝑒t𝑒 prâ θos̆𝑒n: P𝑒r t𝑒 parin e t𝑒 maχkúamvet ndzíer t𝑒 maχkúamit𝑒.
35 E Dz̆esúi rráχ𝑒j𝑒 gjiθ𝑒 χór𝑒t𝑒, eδé katúndet𝑒, tue mpsúar𝑒 te sinagóg𝑒t’ e tire, e tue ligj𝑒rúar𝑒 vangjejin e mbret𝑒rîs, e tue s̆𝑒rúar𝑒 gjiθ𝑒 s𝑒múnd𝑒t𝑒, eδé gjiθ𝑒 kurrúsm𝑒t𝑒 te gjíndia.
36 E kur𝑒 pâ gjíndet𝑒, i duku kekj𝑒: se is̆𝑒n t𝑒 lóδura, e s̆tûr𝑒 si dele ts̆𝑒 s’ kan𝑒 delimêr.
37 Aχiérra θot𝑒 dis̆ípuj𝑒vet tîγj𝑒: T𝑒 korr𝑒t ê s̆um𝑒 me ftet𝑒, e punetór𝑒t𝑒 jan𝑒 pak𝑒.
38 Andái parkalés𝑒ni zotin e t𝑒 kórrit𝑒, sât𝑒 d𝑒rgonj𝑒 pun𝑒tor𝑒 te t𝑒 korrit e tîγj𝑒.