Pastrimi i të lebrosurit
(Mk 1.40-45Lk 5.12-16)1 Kur Jezui zbriti nga mali, turma të mëdha i shkuan pas. 2 Dhe ja, një i lebrosur iu afrua, i ra në gjunjë e i tha: «O Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh». 3 Jezui shtriu dorën, e preku e i tha: «Dua. Pastrohu!». Dhe ai u pastrua menjëherë nga lebra. 4 Jezui i tha: «Mos i trego njeriu, por shko paraqitu te prifti e kushto dhuratën që ka urdhëruar Moisiu. Kjo do t'u shërbejë si dëshmi».
Besimi i kryeqindësit
(Lk 7.1-10Gjn 4.43-54)5 Kur Jezui hyri në Kafarnaum, iu afrua një kryeqindës e iu lut: 6 «O Zot, shërbëtori im dergjet në shtëpi i paralizuar e po vuan shumë». 7 Jezui i tha: «Do të vij ta shëroj». 8 Kryeqindësi i tha: «O Zot, unë nuk jam i denjë të hysh nën çatinë time, por thuaj vetëm një fjalë e shërbëtori im do të shërohet. 9 Sepse edhe unë jam nën urdhrat e eprorëve të mi dhe kam nën vete ushtarë. Kur i them njërit “shko”, ai shkon dhe kur i them tjetrit “eja”, ai vjen. Kur i them shërbëtorit tim “bëje këtë”, ai e bën». 10 Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mrekullua e u tha atyre që po e ndiqnin: «Me të vërtetë po ju them, se nuk e kam gjetur një besim kaq të madh tek asnjeri në Izrael. 11 Prandaj po ju them se shumë do të vijnë nga lindja e nga perëndimi e do të ulen në tryezë me Abrahamin, Isakun e Jakobin në mbretërinë e qiejve, 12 ndërsa bijtë e mbretërisë do të hidhen përjashta në errësirë, ku do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh». 13 Pastaj i tha kryeqindësit: «Shko dhe u bëftë sipas besimit tënd!». Dhe shërbëtori u shërua në atë çast.
Shërimi i shumë njerëzve
(Mk 1.29-34Lk 4.38-41)14 Kur shkoi në shtëpinë e Pjetrit, Jezui pa vjehrrën e Pjetrit që dergjej në shtrat me ethe. 15 Ai ia preku dorën dhe atë e lanë ethet. Atëherë ajo u ngrit që t'u shërbente. 16 Në mbrëmje sollën tek ai shumë të pushtuar nga djalli. Me anë të fjalës ai dëboi shpirtrat e ndyrë dhe shëroi të gjithë të sëmurët, 17 që kështu të përmbushej fjala e profetit Isai:
mori mbi vete dobësitë tona
dhe mbarti sëmundjet tona.
Të ndjekësh Jezuin
(Lk 9.57-62)18 Kur pa se ishte i rrethuar nga një turmë e madhe, Jezui urdhëroi të shkonin në bregun tjetër. 19 Një shkrues iu afrua e i tha: «Mësues, do të të ndjek kudo që të shkosh». 20 Jezui i tha: «Dhelprat kanë strofka dhe zogjtë e qiellit kanë fole, ndërsa Biri i njeriut nuk ka as ku të mbështetë kokën».
21 Një tjetër, një nga dishepujt, i tha: «Zot, më lejo të shkoj e të varros më parë tim atë». 22 Por Jezui i tha: «Ti më ndiq mua dhe lëri të vdekurit të varrosin të vdekurit e tyre».
Fashitja e stuhisë
(Mk 4.35-41Lk 8.22-25)23 Pastaj hipi në varkë i ndjekur nga dishepujt e vet. 24 Dhe ja, në liqen u ngrit një stuhi e madhe, aq sa varka u mbulua nga dallgët. Ndërkohë ai flinte. 25 Ata iu afruan, e zgjuan e i thanë: «O Zot, na shpëto se po mbytemi!». 26 Ai u tha: «Përse keni frikë, o besimpakë?». Atëherë u ngrit e qortoi erërat dhe liqenin. Pastaj u bë bunacë e madhe. 27 Njerëzit, të mahnitur, i thanë njëri-tjetrit: «Kush është ky që i binden edhe erërat, edhe liqeni?».
Shërimi i dy të pushtuarve nga djalli
(Mk 5.1-20Lk 8.26-39)28 Kur arriti në bregun tjetër, në vendin e gadarenëve, i dolën përpara dy të pushtuar nga djalli që erdhën nga varrezat. Ata ishin aq të egër, saqë askush nuk guxonte të kalonte asaj rruge. 29 Dhe, ja, ata filluan të bërtisnin e të thoshin: «Çfarë ke me ne, o Biri i Perëndisë? Ke ardhur të na mundosh para kohe?». 30 Jo larg tyre kulloste një tufë e madhe derrash 31 dhe djajtë iu lutën Jezuit: «Nëse na dëbon, na dërgo te kjo tufë derrash». 32 Ai u tha: «Shkoni!». Atëherë, pasi dolën, ata shkuan te derrat dhe e tërë tufa u hodh nga humnera në liqen e u mbyt në ujë. 33 Ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve e shkuan në qytet, që të tregonin për të pushtuarit nga djalli e për gjithçka ndodhi. 34 Dhe, ja, i gjithë qyteti i doli para Jezuit dhe kur e panë, iu lutën të largohej nga krahina e tyre.
Krie VIII.
1 E si aí sdripej ka mali, i u‐χjoδ𝑒n pas atîγj𝑒 njérzit𝑒 goδ𝑒 goδ𝑒:
2 E s̆i nj𝑒 lebrus𝑒, ts̆𝑒 si viγj𝑒 i falej, tue θ𝑒n𝑒: Zot, ne do, mund𝑒 m𝑒 kj𝑒rós̆.
3 E t𝑒 ndéiturit dor𝑒n Dz̆esúi, e ngau, tue θ𝑒n𝑒: Dua, kj𝑒róu. E tue rrjéδur𝑒 u‐kj𝑒rúa lebra e tîγj𝑒.
4 E i θot atîγj𝑒 Dz̆esúi: V𝑒rrêχj t𝑒 mos i a θúas̆ njeríu: po jets𝑒, d𝑒ftóu príftit𝑒, e jipi δurutîn, ts̆𝑒 urδurói Moiséu, p𝑒r mart𝑒rî t𝑒 tire.
5 E t𝑒 χîturit aí nd𝑒 Kapernaúm, i u‐kjas𝑒 nj𝑒 Ts̆enturiun𝑒, ts̆𝑒 e parkalesj𝑒,
6 E θos̆𝑒: Zot, djali jim𝑒 rrî prapt𝑒 te s̆pia i njómur𝑒, ndutu i kopiasm𝑒.
7 E i θote Dz̆esúi: T𝑒 járδurit ú, kat𝑒 t’ e s̆𝑒ronj𝑒.
8 E si u‐p𝑒rgjekj𝑒 Ts̆enturiuni, θa atîγj𝑒: Zot, ng𝑒 jam𝑒 petk𝑒, t𝑒 m𝑒 χîs̆ te s̆pia ime: po θúaχj nj𝑒 fjal𝑒 vét𝑒m𝑒, e kat𝑒 s̆𝑒rónet𝑒 djali jim𝑒.
9 Se eδé ú jam𝑒 nj𝑒 njerî vunn𝑒 n𝑒n𝑒 njî zot𝑒ríe, e kam𝑒 p𝑒rpos̆𝑒 meje us̆tor𝑒, e i θom𝑒 ktîγj𝑒: Jets𝑒, e vete: e t𝑒 ját𝑒rit𝑒, Eja, e vjen: e s̆𝑒rb𝑒tórit𝑒 tim𝑒, B𝑒n𝑒 k𝑒té s̆𝑒rbés, e e b𝑒n.
10 E si e gjegji Dz̆esúi u‐θavmas𝑒, e atírev𝑒 ts̆𝑒 véij𝑒n pas atîγj’ i θa: Me t𝑒 ftet𝑒 ju θom𝑒, ng𝑒 kam𝑒 gjétur𝑒 te Israéli kakj𝑒 bess𝑒.
11 Eδé ju θom𝑒, se disâ kaa del, e kaa per𝑒ndón díeγi kat𝑒 vínj𝑒n𝑒, e kat𝑒 rrîn𝑒 me Abramin, e me Isakun, e Dz̆akobin te mbret𝑒ría e kjíeγiavet:
12 E t𝑒 bíj𝑒t’ e mbret𝑒rîs𝑒 kat𝑒 s̆tíχen𝑒 te t𝑒 m𝑒térr𝑒tit mantajas̆ta: atjé kat𝑒 jêt𝑒 t𝑒 klâr𝑒, e t𝑒 gríj𝑒tur𝑒 δé mb𝑒s̆𝑒.
13 E θa Dz̆esúi Ts̆enturiúnit𝑒: Jets𝑒, e si pate bess𝑒 t𝑒 kloft𝑒 bûr𝑒. E i u‐s̆𝑒rúa djali ts̆𝑒 mb’ at𝑒 χer𝑒.
14 E kur𝑒 vate Dz̆esúi te s̆pia e Piétrit𝑒, pâ t𝑒 vjéχ𝑒r𝑒n e atîγj𝑒, ts̆𝑒 rrîγj𝑒 prapt𝑒, e ts̆𝑒 kis̆ éθet𝑒:
15 E ngau dor𝑒n e sâγj𝑒, e e lân éθet𝑒, e u‐ngre, eδé i s̆𝑒rbeγj𝑒.
16 E si u‐ngris𝑒, i prûn disâ ts̆𝑒 kis̆𝑒n t𝑒 maχkúamit𝑒: e i ndzori s̆pírtrat𝑒 me fjal𝑒: e gjiθ atá ts̆𝑒 is̆𝑒n kékj𝑒 i s̆𝑒rói:
17 Sât𝑒 paguχej e θ𝑒na e Isaîs𝑒 profétit𝑒, ts̆𝑒 θot𝑒: Aí mori s𝑒múnd𝑒t𝑒 tona: eδé kurrúsm𝑒t𝑒 nglakói.
18 E si pâ Dz̆esúi s̆um𝑒 gjinde rreθ atîγj𝑒, urδurói t𝑒 s̆kóij𝑒n mbatan𝑒.
19 E si u‐kjas𝑒 nj𝑒 skrib𝑒, i θa: Mjes̆t𝑒r, kat𝑒 vinj𝑒 pas ndeje, ku ti do t𝑒 vets̆.
20 E Dz̆esúi θot atîγj𝑒: Δélprat𝑒 kan𝑒 gové rat𝑒, e zógat’ e kjíeγi𝑒s folêt𝑒: po i Biri i njeríut𝑒 ng𝑒 kâ ku t𝑒 prê nj𝑒 kríet.
21 E njetr𝑒 ka dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒 i θa: Zot, êm𝑒 θelim𝑒 t𝑒 vete mê par𝑒 t𝑒 varr𝑒zonj𝑒 tat𝑒n tim𝑒.
22 E Dz̆esúi θa atîγje: Eja pas meje, e le t𝑒 vdékurit𝑒 t𝑒 varr𝑒zónj𝑒n𝑒 t𝑒 vdékurit’ e tire.
23 E si χiri nd𝑒 karav𝑒, i van𝑒 pas atîγj𝑒 dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒:
24 E s̆i déiti u‐tunt𝑒 fort𝑒, akjé se karava is̆ p𝑒s̆trúar𝑒 ka vál𝑒t𝑒; e aí flê γj𝑒.
25 E si i u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, e sgjúan, tue θ𝑒n𝑒: Zot, s̆p𝑒tona, sbíremi.
26 E aí θa atíreve: P𝑒rts̆é jini tr𝑒msar𝑒, njerz𝑒 me pak𝑒 bess𝑒? Aχiérna t𝑒 ngré iturit ts̆𝑒 u‐ngre, kj𝑒rtói ér𝑒t𝑒 eδé déitin, e u‐bû bunats’ e maδe.
27 E njérzit𝑒 u‐θavmas𝑒n, tue θ𝑒n𝑒: Ts̆𝑒 is̆t𝑒 kî, se ér𝑒t𝑒 eδé déiti e marrj𝑒n ves̆?
28 E kur aí vate mbatan𝑒 t𝑒 χora e Dz̆erdz̆esenvet, van e i dúaχtin p𝑒rpara dî t𝑒 lávur𝑒, ts̆𝑒 díli𝑒n ka várret𝑒, t𝑒 kekj𝑒 ndutu, akjé se ng𝑒 mund𝑒 s̆koγj𝑒 njerî p𝑒rn’ at’ uδ𝑒.
29 E s̆i se atá lurîtin, tue θ𝑒n𝑒: Ts̆𝑒 kemi na me tîj, Dz̆esú bîr i Per𝑒ndîs? Jerδe ktu p𝑒rpara kj𝑒róit𝑒 t𝑒 na vasanísie?
30 E ndoδej pak𝑒 γarγu atíreve nj𝑒 kafs̆𝑒 disâ dérras̆𝑒, ts̆𝑒 χáij𝑒n.
31 E t𝑒 maχkúamit𝑒 e parkalési𝑒n, tue θ𝑒n𝑒: Nai na ndzíer𝑒, d𝑒rgona t𝑒 kafs̆a e dérravet.
32 E θa atíreve: Ndrékjiχj𝑒. E atá t𝑒 dal𝑒t van𝑒 te dérrat𝑒, e s̆i gjiθ𝑒 kafs̆a u‐s̆tû ka nj𝑒 gorromim𝑒 te déiti: e spovis𝑒n te uj𝑒t.
33 E atá ts̆𝑒 i kjevarrísi𝑒n jik𝑒n: e si van𝑒 te χora, rr𝑒fíeitin gjiθkjis̆𝑒, eδé ató t𝑒 lávurvet.
34 E s̆i gjiθ𝑒 χora i doγi p𝑒rpara Dz̆esúit𝑒: e si e pân e parkales𝑒n t𝑒 s̆koγj𝑒 ka án𝑒t’ e tire γarγu.