Tradita e të parëve
(Mk 7.1-23)1 Farisenjtë dhe shkruesit erdhën te Jezui nga Jerusalemi e i thanë: 2 «Përse dishepujt e tu e shkelin traditën e të parëve? Ata nuk i lajnë duart kur hanë». 3 Jezui u përgjigj: «Po ju, pse e shkelni urdhërimin e Perëndisë për hir të traditës suaj? 4 Se Perëndia ka thënë: ndero atin tënd e nënën tënde dhe kush flet keq për të atin e të ëmën, të dënohet me vdekje. 5 Por ju thoni: “Kush i thotë të atit apo të ëmës se ndihmën që do t'ju jepja juve po ia kushtoj Perëndisë, 6 ai është i çliruar nga detyrimi për të nderuar të atin ”. Kështu, për shkak të traditës suaj keni shfuqizuar fjalën e Perëndisë. 7 Hipokritë! Mirë profetizoi Isaia për ju, kur tha:
8 ky popull më nderon me buzë,
por zemrat e tyre janë larg meje.
9 Më kot më nderojnë,
përderisa japin si mësim të Zotit
urdhrat e njerëzve ».
10 Pastaj e thirri turmën pranë vetes e tha: «Dëgjoni e merrni vesh! 11 Njeriun nuk e ndot çfarë hyn në gojë, por e ndot çfarë del prej saj».
12 Atëherë erdhën dishepujt e i thanë: «A e di se u je bërë pengesë farisenjve kur e kanë dëgjuar këtë gjë?». 13 Jezui u përgjigj: «Çdo bimë që nuk është mbjellë nga Ati im, do të shkulet me gjithë rrënjë. 14 Lërini ata! Ata janë të verbër që udhëheqin të verbër. Nëse një i verbër i prin një të verbri tjetër, do të bien të dy në gropë».
15 Por Pjetri i tha: «Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë». 16 Jezui tha: «Ende nuk e keni kuptuar? 17 A nuk e dini se çfarë hyn në gojë, kalon në bark e pastaj jashtëqitet? 18 Ndërsa çfarë del nga goja rrjedh nga zemra dhe kjo e ndot njeriun. 19 Nga zemra dalin mendimet e këqija, vrasjet, tradhtitë bashkëshortore, kurvëritë, vjedhjet, dëshmitë e rreme e fyerjet. 20 Këto e ndotin njeriun e jo ngrënia me duar të palara».
Besimi i gruas kananite
(Mk 7.24-30)21 Jezui u largua që andej e shkoi në rrethinat e Tirit e të Sidonit. 22 Dhe ja, një grua kananite, nga ajo krahinë, shkoi e i tha me zë të lartë: «Ki mëshirë për mua, o Zot, Biri i Davidit, se vajzën time e ka pushtuar keq djalli». 23 Por Jezui nuk iu përgjigj. Dishepujt e tij iu afruan e i thanë: «Largoje atë, se na vjen nga pas duke bërtitur». 24 Ai u përgjigj: «Unë jam dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit». 25 Por ajo erdhi, i ra në gjunjë e i tha: «O Zot, më ndihmo!». 26 Ai iu përgjigj: «Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e t'ua hedhësh qenve». 27 Ajo i tha: «Po, o Zot, por edhe qentë hanë thërrimet që bien nga tryeza e të zotëve». 28 Jezui iu përgjigj: «O grua, i madh është besimi yt! Le të bëhet ashtu siç dëshiron». Vajza e saj u shërua që në atë çast.
Shërimi i shumë njerëzve
29 Jezui u largua që andej e shkoi bregut të liqenit të Galilesë. U ngjit në mal dhe u ul aty. 30 Turma të mëdha erdhën tek ai duke sjellë me vete të çalë, të verbër, të gjymtuar, memecë e shumë të tjerë. I ulën te këmbët e tij dhe ai i shëroi. 31 Kështu turmat u mrekulluan kur panë memecët që po flisnin, të gjymtuarit që shëroheshin, të çalët që ecnin, të verbrit që shikonin dhe përlëvduan Perëndinë e Izraelit.
Ushqimi i katër mijë vetave
(Mk 8.1-10)32 Pastaj Jezui thirri pranë vetes dishepujt e u tha: «Më dhimbset turma, se kanë tri ditë që rrinë me mua e nuk kanë asgjë për të ngrënë. Nuk dua t'i lë të shkojnë të uritur e të mbeten rrugës». 33 Dishepujt i thanë: «Ku ta gjejmë gjithë atë bukë në shkretëtirë për të ushqyer tërë këtë turmë?». 34 Jezui i pyeti: «Sa bukë keni?». Ata iu përgjigjën: «Shtatë bukë e disa peshq të vegjël». 35 Pasi urdhëroi turmën të ulej përdhe, 36 mori shtatë bukët dhe peshqit, tha lutjen e falënderimit, i theu bukët, ua dha dishepujve e dishepujt ua dhanë turmave. 37 Të gjithë hëngrën e u ngopën dhe morën me vete shtatë shporta me copat që tepruan. 38 Ata që hëngrën ishin katër mijë burra, përveç grave e fëmijëve. 39 Jezui i shpërndau turmat, hipi në varkë e shkoi në krahinën e Magadanit.
Krie XV.
1 Aχiérra ka Dz̆erusalemmi ven𝑒 tek’ aí Skríb𝑒ra, e Farisenj𝑒, tue θ𝑒n𝑒:
2 P𝑒rts̆é dis̆ípuj𝑒t𝑒 tat𝑒 lé n m𝑒 njan𝑒 dzakón𝑒t’ e plékj𝑒vet? se ng𝑒 laj𝑒n dúart’ e tire kur𝑒 χân buk𝑒.
3 E aí u‐p𝑒rgjekj𝑒, e i θa: P𝑒rts̆é eδé jû l𝑒ni m𝑒 njan𝑒 urδurimin e Per𝑒ndîs p𝑒r dzakon𝑒n têj𝑒? Posa Per𝑒ndía θa:
4 Ndêr𝑒 atin e êm𝑒n, e: Aí ts̆𝑒 maχkón atin ô êm𝑒n, vdeks̆it.
5 E jû θoni: Aí ts̆𝑒 t𝑒 θêt𝑒 t𝑒 játit𝑒, ô s’ émes𝑒: Ts̆iladó δurutía ime, do t𝑒 bunj𝑒 mir𝑒: le t𝑒 mos ndêr𝑒nj𝑒 t𝑒 jatin, ô t’ êm𝑒n e tîγj𝑒:
6 Eδé e ndzúart𝑒 urδurimin e Per𝑒ndîs p𝑒r dzakon𝑒n ts̆𝑒 juve u‐kâ δ𝑒nn𝑒 para.
7 Ipókritra, mir𝑒 profetidzarti mbi jû Isaía, ts̆𝑒 θot𝑒:
8 Kjô gjinde m𝑒 kjáset𝑒 me goj𝑒n e tire, e m𝑒 ndêr𝑒 me búz𝑒t𝑒: po zé m𝑒ra e tire is̆t𝑒 γarγu meje.
9 Mbraz𝑒t prâ m𝑒 ndêrj𝑒n, kur𝑒 mpsonj𝑒n mpsímet𝑒, urδurímet’ e njérz𝑒vet.
10 E si θirri gjíndet𝑒, i θa: Mírr𝑒ni ves̆, e m𝑒soni.
11 Ng𝑒 s̆kríen njeríun ts̆𝑒 do χîn te goja: se po ts̆𝑒 do del ka goja, s̆kríen njeríun.
12 Aχiérra si u‐kjas𝑒n dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, i θan𝑒: E dî se Farisénj𝑒t𝑒, si gjegj𝑒n t𝑒 fol𝑒t, u‐sk𝑒ndaγiartin?
13 E aí tue p𝑒rgjégjur’ i θa: Ngâ deg𝑒, ts̆𝑒 ng𝑒 e vû Tata im𝑒 i kjíeγi𝑒s, kat𝑒 s̆kúlet𝑒 ka rrénj𝑒t𝑒.
14 Leni atá: jan𝑒 t𝑒 verb𝑒r, ts̆𝑒 kjéγ𝑒j𝑒n tjer𝑒 t𝑒 verb𝑒r. E n𝑒 i vérb𝑒ri kjeχts̆it t𝑒 vérb𝑒rin, t𝑒 dî kat𝑒 bíen𝑒 nd𝑒 grop𝑒.
15 E Piétri u‐p𝑒rgjekj𝑒, e i θa: Štîγ𝑒na kt𝑒 parábuχ𝑒.
16 E aí θa: Eδé jû jini pa nd𝑒lgim𝑒?
17 Ng𝑒 γojás𝑒ni, se nga s̆𝑒rbes𝑒, ts̆𝑒 χîn te goja, s̆kon te barku, e ndzíret𝑒 ap𝑒rpos̆a?
18 Po ató ts̆𝑒 vinj𝑒n ka goja, dalj𝑒n ka zé m𝑒ra, e jan ató ts̆𝑒 s̆kríej𝑒n njeríun:
19 Se ka zé m𝑒ra dalj𝑒n ts̆aγapatíi t𝑒 liga, t𝑒 vrâra, aδultérie, kurv𝑒rî, kus𝑒rî, mart𝑒rî t𝑒 rrême, vγastimî.
20 Ktô jan𝑒 s̆𝑒rbíset𝑒, ts̆𝑒 s̆kríej𝑒n njeríun. Se t𝑒 ngr𝑒nit me dúart𝑒 pa lâr𝑒, ng𝑒 s̆kríen njeríun.
21 E dal𝑒t atéi Dz̆esúi u‐mbjoθ𝑒 te án𝑒t’ e Tírit𝑒 e Siδon𝑒s.
22 E s̆i nj𝑒 grua Kananê dall𝑒 ka ató gjitonî θirri atîγj𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Kîj𝑒‐m𝑒 lipisî, o Zot, bîr i Dáviδit𝑒: ime bîj𝑒 ê t𝑒rbúar𝑒 kekj𝑒 ka t𝑒 maχkúamit𝑒.
23 E aí ng𝑒 i u‐p𝑒rgjekj𝑒 fare. E kjasur dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒 i lútes̆in tue θ𝑒n𝑒. Lê t𝑒 vê: se θret aprapa nês̆𝑒.
24 E aí u‐p𝑒rgjekj𝑒, e i θa: Ng𝑒 kleva d𝑒rgúar𝑒 p𝑒r t𝑒 tjer𝑒, se p𝑒r délet’ e sbjerra t𝑒 s̆pîs𝑒 Israélit𝑒.
25 E ajó t’ arr𝑒n𝑒t, i u‐fal𝑒, tue θ𝑒n𝑒: Zot, ndíχ𝑒m𝑒.
26 E aí u‐p𝑒rgjekj𝑒, e i θa: Ng’ ê mir𝑒 t𝑒 marr𝑒 buk𝑒n e djélm𝑒vet, e t’ e s̆tie gútsevet.
27 E ajó i θa: Ê χj, Zot: se eδé gútset𝑒 χân𝑒 drúδet𝑒, ts̆𝑒 bíen ka tríeza e t𝑒 zótravet tire.
28 Aχiérna u‐p𝑒rgjekj𝑒 Dz̆esúi, e i θa: Grua, e maδe ê bessa jote: kloft𝑒 bûr𝑒 si do ti. E u‐s̆𝑒rúa e bija e sâγj𝑒 ts̆𝑒 mb’ at𝑒 χer𝑒.
29 E si s̆koi mê atéi Dz̆esúi, vate ndanz𝑒 déitit𝑒 Galilês𝑒: e si u‐ngjip𝑒 te mali, ujej atjé.
30 E i u‐kjas𝑒n disâ gjinde, ts̆𝑒 kis̆𝑒n bas̆k𝑒 múng𝑒ra, t𝑒 verb𝑒r, t𝑒 s̆klepur, t𝑒 s̆tr𝑒mb𝑒r, e disâ t𝑒 tjer𝑒: e i s̆tûn atá te ké mb𝑒t’ e tîγj𝑒, e i s̆𝑒rói.
31 Akjé se gjíndet𝑒 θavmáses̆in si s̆íχi𝑒n múng𝑒ra ts̆𝑒 flísi𝑒n, t𝑒 s̆klepur ts̆𝑒 jítsi𝑒n, t𝑒 verb𝑒r ts̆𝑒 s̆íχi𝑒n: e δoksiási𝑒n Per𝑒ndîn e Israélit𝑒.
32 E Dz̆esúi, θirr𝑒 dis̆ípuj𝑒t’ e tîγj𝑒, i θa: M𝑒 dúket𝑒 kekj𝑒 p𝑒r gjinden, se kâ trî ditt𝑒 ts̆𝑒 rrîn me mua, e ng𝑒 kan𝑒 ts̆𝑒 t𝑒 χân𝑒: e ng𝑒 dua t’ i d𝑒rgonj𝑒 pa ngjépsur𝑒, sât𝑒 mos zalísen𝑒 te δromi.
33 E i θon𝑒 dis̆ípuj𝑒t𝑒: Kaχa neve nd𝑒 disert𝑒 gjiθ𝑒 k𝑒tó buk𝑒, t𝑒 tsíj𝑒m𝑒 gjiθ𝑒 k𝑒tó gjinde?
34 E θot atire Dz̆esúi: Sâ buk𝑒 kini? E atá i θan𝑒: Š𝑒tat𝑒, e pak𝑒 pís̆kj𝑒θ𝑒.
35 E urδurói gjindes, t’ újes̆in mbi bot𝑒n.
36 E si mori s̆𝑒tat𝑒 búk𝑒t𝑒, e pís̆kjit𝑒, χaristisi, i ts̆áiti, e ia δa dis̆ípuj𝑒vet tîγj𝑒, e dis̆ípuj𝑒t𝑒 gjindes.
37 E χ𝑒ngr𝑒n gjiθ𝑒, e u‐tsit𝑒n. E ndzúarn𝑒 até ts̆𝑒 u‐vjet𝑒 ka tsópat𝑒, s̆𝑒tat𝑒 s̆port𝑒 t𝑒 plota.
38 E atá ts̆𝑒 χáij𝑒n, is̆𝑒n katr𝑒 mij𝑒 burra vets̆𝑒 f𝑒míj𝑒t𝑒 e grât𝑒.
39 E posi la t𝑒 véij𝑒n gjíndet𝑒, u‐ngjip𝑒 te karava, e vate te án𝑒t’ e Mágdal𝑒s.