1 O Perëndia i të marrit shpagime, o Zot Perëndia i të marrit shpagime, duku.
2 Naltohu, o gjykates i dheut, ep-u shpagim madhështorëvet.
3 Deri kurë të pa-besët’, o Zot, deri kurë kanë me u mburrunë të pa-besëtë?
4 Deri kurë kanë me folun’ e me ligjëruem ashpërë? Edhe kanë me u mburrunë gjith’ ata qi punojënë pa-udhë?
5 Po shtrëngojënë popullinë tand, o Zot, edhe po i bajënë keq trashigimit t’yt.
6 Vrasinë të venë e të huejinë, edhe vrasinë të vorfënitë.
7 Edhe thonë: S’ka me pamë Zoti, as ka me kupëtuem Perëndia i Iakobit.
8 Kupëtoni pra, ju të pa-mençimit e popullit, edhe ju të marrëtë, kurë do të urtësohi?
9 Ai qi mbuell veshinë, s’ka me ndëgjuem? Ai qi krijoi syninë, s’ka me pamë?
10 Ai qi urtëson kombetë, s’ka me qirtuem? Ai qi u mëson njerëzëvet mend?
11 Zoti ngjef mendimet e njerëzëvet, se janë të kotë.
12 Lum ai njeri qi e urtëson, o Zot, edhe e mëson me anë të ligjësë s’ate.
13 Qi ta prajsh prei ditvet zeza, deri t’i rëmohetë gropë të pa-besit.
14 Se Zoti s’ka me hedhunë tej popullin’ e vet, edhe s’ka me hiekunë dorë prei trashigimit vet.
15 Sepse gjyqi ka me u këthyem ndë dreitëni, edhe kanë me i votunë mbrapa gjith’ ata qi kanë zemërë të dreitë.
16 Kush ka me u ngritunë për mue kundrë të këqivet? Kush ka me dalë përpara për mue kundrë atyne qi punojënë pa udhë?
17 Se ndë mos më kishte pasë ndifunë Zoti, për pak gja shpirti em do të kishte pasë ndenjunë ndë vend të pushimit.
18 Kur thoshiem: Rrëshqiti kamba eme, përdëllimi yt, o Zot, më ndifte.
19 Kur vritshiem mendëjenë me vetëhe, ngushullimet’ e tu gëzuenë zemërënë t’eme.
20 Mos ka shoqëni bashkë me tyi shkambi i pa-udhënisë, qi mendon të shtrembëtë ndë vend të ligjësë?
21 Ata gjuejënë shpirtin’ e të dreitit, edhe dënojënë gjak të pa-fajm.
22 Por Zoti më ashtë pshtetëje, edhe Perëndia em ashtë ndifmës’ i shërbesësë s’eme.
23 Edhe ka me ua dhanë mbas pa-udhënis’ atyneve, edhe ka me i prishunë mbas së keqes’ atyneve; Zoti Perëndia ynë ka me i prishunë.
1 laus cantici David
Venite exultemus Domino iubilemus Deo salutari nostro
2 praeoccupemus faciem eius in confessione
et in psalmis iubilemus ei
3 quoniam Deus magnus Dominus et rex magnus super omnes deos
4 quia in manu eius fines terrae
et altitudines montium ipsius sunt
5 quoniam ipsius est mare et ipse fecit illud
et siccam manus eius formaverunt
6 venite adoremus et procidamus
et ploremus ante Dominum qui fecit nos
7 quia ipse est Deus noster
et nos populus pascuae eius et oves manus eius
8 hodie si vocem eius audieritis nolite obdurare corda vestra
9 sicut in inritatione secundum diem temptationis in deserto
ubi temptaverunt me patres vestri
probaverunt ※me: et viderunt opera mea
10 quadraginta annis offensus fui generationi illi
et dixi semper errant corde
11 et isti non cognoverunt vias meas
ut iuravi in ira mea si intrabunt in requiem meam