Mashhil i Asafit.
1 Përse, o Perëndi, na hodhe tej për kur-do? Përse nxier tym zemërimi yt kundrë dhenvet kullotësë s’ate?
2 Kuito përmbëledhëjenë tande, të cillën’ e fitove çë ndë krye të herësë, shkopin’ e trashigimit t’yt, qi shpërbleve, këtë malin’ e Sionësë, qi ndenje mb’atë.
3 Ngre hapat’ e tua përherë për të shkretuem, për sa të këqia bani anëmiku ndë të shenjtënueminë vendinë tand.
4 Anëmiqt’ e tu ulurijënë ndë miedis të përmbëledhëjesë s’ate, vunë shenjet’ e veta për shenje.
5 Ngjifetë, porsi ndonji qi ngre sëpatënë mbi druna të shpeshë.
6 Kështu tashti ata dërrmuenë përnjiherë të latuemetë punët’ e ati me sëpata e me vare.
7 Doqnë shenjtënorenë tande me ziarrm, ndynë për dhe vendin’ e emënit t’yt.
8 Thanë me zemërët të vet: Le t’i dërrmoimë bashkë; doqnë gjithë përmbëledhëjet’ e Perëndisë ndë dhet,
9 Nukë shofim shenjetë t’ona, s’ka ma profetë, asndonji ndër ne të ngjofi se deri kurë.
10 Deri kurë, o Perëndi, do të shpërnderojë anëmiku? Do të nemi anëmiku emëninë tand kur-do?
11 Përse këthen dorënë tande, edhe të diathtënë tande? Nxir -e prei miedisit gjinit t’yt, edhe vdir’-i.
12 Por Perëndia ashtë çë ndë krye të herësë mbëreti em, qi punon shpëtim ndë miedis të dheut.
13 Ti dave detinë me anë të fuqisë s’ate, ti theve krenët’ e dreqënavet nd’ujënat.
14 Ti theve krenët’ e Leviathanit, edhe ia dhe për të ngranë popullit qi rri ndër shkretina.
15 Ti bane me rriedhunë bunime e purroj, ti thave lumëna të mëdhej.
16 Dita ashtë joteja, edhe nata ashtë joteja, ti bane gati dritën’ edhe diellinë.
17 Ti vune gjithë sinoret’ e dheut, ti bane verën’ edhe dimëninë.
18 Kuito këtë, se anëmiku shpërnderoi Zotinë, edhe populli i marrë nemi emëninë tand.
19 Mos u ep bishavet shpirtin’ e turtullit t’yt, mos harro kurrë mbëledhëjen’ e të vobegëvet tu.
20 Shtierë sytë mbi dhiatënë tande , se u mbushnë vendet’ e errëtë të dheut me shtëpia pa-udhëniash.
21 I mjeri mos u këtheftë mbrapazë i turpënuem, i vobegu edhe i nevojshimi le të lavdurojën’ emëninë tand.
22 Ngreu, o Perëndi, gjyko gjyqinë tand, kuito shpërnderiminë, qi të bani i marri gjithë ditënë.
23 Mos harrojsh zanin’ e anëmiqvet tu; të britunit’ e atyneve qi janë ngritunë kundrë teje, po hypën gjithë-nji.
1 in finem ne corrumpas psalmus Asaph cantici
2 Confitebimur tibi Deus confitebimur et invocabimus nomen tuum
narrabimus mirabilia tua
3 cum accepero tempus ego iustitias iudicabo
4 liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea
ego confirmavi columnas eius diapsalma
5 dixi iniquis nolite inique facere
et delinquentibus nolite exaltare cornu
6 nolite extollere in altum cornu vestrum
nolite loqui adversus Deum iniquitatem
7 quia neque ab oriente neque ab occidente
neque a desertis montibus
8 quoniam Deus iudex est hunc humiliat et hunc exaltat
9 quia calix in manu Domini vini meri plenus mixto
et inclinavit ex hoc in hoc
verum fex eius non est exinanita
bibent omnes peccatores terrae
10 ego autem adnuntiabo in saeculum
cantabo Deo Iacob
11 et omnia cornua peccatorum confringam
et exaltabuntur cornua iusti