Psallm’ e Davidit.
1 Mos u zemëro për punë të këqijvet, as mos ki zmir punëtorët’ e pa-udhënisë.
2 Se kanë me u këputunë shpeit porsi barë, edhe kanë me u vyshkunë porsi barisht’ e ngjomë.
3 Shpëre mbë Zotinë, edhe ban të mirënë, rri ndë dhet, edhe kullot të vërtetënë.
4 Edhe prahu mbë Zotinë, edhe ka me të dhanë qish kërkon zemëra jote.
5 Len’ udhënë tande mbë Zotinë, edhe shpëre mb’atë, edhe ai ka me ta bamë.
6 Edhe ke me nxierrë dreitëninë tande porsi dritë, edhe gjyqinë tand porsi mies-ditë.
7 Prahu mbë Zotinë, edhe prit-e me durim; mos u zemëro për atë qi vete mbarë nd’udhë të vet, për njeri qi punon pa-udhë.
8 Pusho zemëriminë, edhe lenë mëninë; mos u zemëro, qi të bajsh keq.
9 Se të këqijtë kanë me u bierrë, por ata qi presinë Zotinë, këta kanë me trashiguem dhenë.
10 Sepse edhe pakëzë, edhe i pa-besi s’do të jetë ma , edhe ke me kërkuem vendin’ e ati, edhe s’ka me u gjindunë,
11 por të butëtë kanë me trashiguem dhenë, edhe kanë me u kënaqunë, ndë shumë paqtim.
12 I pa-besi shpif ndër mend punë kundrë të dreitit, edhe ngërcëllon dhambët’ e vet kundrë ati.
13 Zoti ka me qeshunë me atë, sepse shef se po vien dita e ati.
14 Të pa-besëtë hoqnë shpatënë, edhe ngrefnë harkun’ e vet, për me vumë poshtë të vobegun’ edhe të nevojëshiminë, për me therë udhë-dreitëtë.
15 Shpata e atyne ka me hymë ndë zemërë t’atyne, edhe harqet’ e atyne kanë me u thyem.
16 Ma e mirë asht’ e pakëta e të dreitit, se pasëja e shumë të pa-besëvet.
17 Se krahat’ e të pabesëvet kanë me u thyem, por Zoti forcon të dreitëtë.
18 Zoti ngjef ditt’ e faqe-bardhëvet, edhe trashigimi i atyne ka me qenunë për gjithë jetënë.
19 S’kanë me u turpënuem ndë kohë të keqe, edhe kanë me u ngimë ndë ditt unie.
20 Por të pa-besëtë kanë me u bierrë, edhe anëmiqt’ e Zotit kanë me u tretunë porsi dhiamët e qingjavet, kanë me u shpërdamë porsi tym.
21 I pa-besi huahet’ e nuk’ ep prapë, por i dreiti përdëllen e ep.
22 Se të bekuemit’ e ati kanë me trashiguem dhenë, por të mallëkuemit’ e ati kanë me u bierrë.
23 Kur ndreqenë hapat’ e njeriut prei Zotit, ai pëlqen fort udhën’ e ati.
24 Ndë raftë, s’ka me u dërrmuem, se Zoti e mba për dore.
25 Qeshë i ri, edhe tashti u plakshë, edhe s’pashë ndonji të dreitë hequnë dorë prei ati, as farën’ e ati të lypi bukë.
26 Gjithë ditënë përdëllen edhe huan, edhe fara e ati ashtë ndë bekim.
27 Mërgohu prei së keqesë, edhe ban mirë, edhe ke me mbetunë ndë jetë të jetësë.
28 Se Zoti do gjyq, edhe s’heq dorë prei të dreitëvet; për gjithë jetënë kanë me u rueitunë, por fara e të pa-besëvet ka me u bierrë.
29 Të dreitëtë kanë me trashiguem dhenë, edhe kanë me ndenjunë nd’atë për gjithë jetënë.
30 Goja e të dreitit ligjëron dituni, edhe gjuha e ati flet gjyq.
31 Ligja e Perëndisë ati ashtë ndë zemërë t’ati, hapat’ e ati s’kanë me rrëshqitunë.
32 Fajtori përgjon të dreitinë, edhe kërkon me e vramë.
33 Zoti s’ka me e lanë ndë dorët t’ati, as s’ka me e dënuem, kur ta gjykojë.
34 Prit Zotinë, edhe ruei udhën’ e ati, edhe ka me të naltuem, qi të trashigojsh dhenë; kur të birenë të pa-besëtë, ke me pamë.
35 Pashë të pa-besinë naltuem tepërë, edhe shtrimë porsi larin’ e ngjomë,
36 por shkoi, edhe qe te s’ashtë ma, edhe e kërkova, por s’u gjind.
37 Shiko të pa-keqinë, edhe shif të dreitinë, se njeriu i paqtueshim ashtë lanë.
38 Por ata qi dalinë jashtë udhësë kanë me u bierrë kreit, të lanët’ e të pabesëvet ka me u këputunë.
39 Por shpëtim’ i të dreitvet ashtë prei Zotit, ai ashtë fuqia e atyne ndë kohë të shtrëngimit.
40 Edhe Zoti ka me u ndimuem, edhe me i rueitunë, ka me i liruem prei të pabesëvet, edhe ka me i shpëtuem, sepse shpëryenë mb’atë.
1 psalmus David in rememorationem de sabbato
2 Domine ne in furore tuo arguas me neque in ira tua corripias me
3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi
et confirmasti super me manum tuam
4 non est sanitas carni meae a facie irae tuae
non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum
5 quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum
sicut onus grave gravatae sunt super me
6 putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae
a facie insipientiae meae
7 miser factus sum et curvatus sum usque ad finem
tota die contristatus ingrediebar
8 quoniam lumbi mei impleti sunt inlusionibus
et non est sanitas in carne mea
9 adflictus sum et humiliatus sum nimis
rugiebam a gemitu cordis mei
10 Domine ante te omne desiderium meum
et gemitus meus a te non est absconditus
11 cor meum conturbatum est dereliquit me virtus mea
et lumen oculorum meorum et ipsum non est mecum
12 amici mei et proximi mei
adversus me adpropinquaverunt et steterunt
et qui iuxta me erant de longe steterunt
13 et vim faciebant qui quaerebant animam meam
et qui inquirebant mala mihi locuti sunt vanitates
et dolos tota die meditabantur
14 ego autem tamquam surdus non audiebam
et sicut mutus non aperiens os suum
15 et factus sum sicut homo non audiens
et non habens in ore suo redargutiones
16 quoniam in te Domine speravi
tu exaudies Domine Deus meus
17 quia dixi nequando supergaudeant mihi inimici mei
et dum commoventur pedes mei super me magna locuti sunt
18 quoniam ego in flagella paratus
et dolor meus in conspectu meo semper
19 quoniam iniquitatem meam adnuntiabo
÷et: cogitabo pro peccato meo
20 inimici autem mei vivent et firmati
sunt super me
et multiplicati sunt qui oderunt me inique
21 qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi
quoniam sequebar bonitatem
22 non derelinquas me Domine Deus meus ne discesseris a me
23 intende in adiutorium meum Domine salutis meae