Psallm’ e Asafit.
1 Perëndia i perëndinavet, Zoti foli, edhe thirri dhenë, kah të lemit’ e diellit, deri ndë të perënduemit ati.
2 Perëndia u duk kah Siona, qi ashtë balli i bukurisë.
3 Perëndia ynë ka me ardhunë, edhe s’ka me pushuem; ka me u diegunë ziarrm përpara ati, edhe er’ e fortë qark ati.
4 Ka me thërritunë qilltë së siprëmi, edhe dhenë, për me gjykuem popullin’ e vet.
5 Më përmbëllithni të dreitët’ e mi, të cillëtë banë dhiatë me mue mbi kurbane.
6 Edhe qilltë kanë me dhanë za për dreitënin’ e ati, se Perëndia vetë ashtë gjyqtar. Selah.
7 Ndëgjo, o populli em, se kam me folunë, o Israell,se kam me deshmuem kundrë teje: unë jam Perëndia, Perëndia yt.
8 S’kam me të qirtuem për kurbanet’ e tua, edhe kurbanetë gjithë-diegunat’ e tua janë përpara meje kurdo.
9 S’kam me pritunë viç prei shtëpisë s’ate, as sqepë prei tufavet tua.
10 Se gjithë bishat’ e pyllit janë të miatë, edhe bagëtia qi janë mbë nji mijë male.
11 Ngjof gjithë shpendët’ e malevet, edhe bishat’ e fushësë janë bashkë me mue.
12 Ndë më arthtë u, s’kam me të thanë, sepse emeja ashtë bota, edhe të mbushunit’ e asai.
13 Mos kam me ngranë mish mëzetënish, a me pimë gjak sqepësh?
14 Ban-i Perëndisë kurban lavdurimi, edhe ep-i të Naltit uratat’ e tua,
15 edhe thirr-më ndë ditë të shtrëngimit, se kam me të liruem, edhe ke me më lavduem.
16 Por Perëndia i tha të pa-besit: Qish ke ti, qi tregon urdhënimet’ e mi, edhe ze n’gojë dhiatënë t’eme?
17 Edhe ti ke mëni të mësuemitë, edhe hedh mbrapa teje fjalët’ e mia.
18 Ndë pafsh viedhës, ecën bashkë me atë, edhe piesa jote ashtë bashkë me kurvarët.
19 Goja jote flet shumë keq, edhe gjuha jote gërsheton gënjeshtrë.
20 Rri e flet kundrë t’yt vëlla, edhe ve shkandullë kundrë të birit s’at amë.
21 Këto bane, edhe s’pëzaita, more me mend, se jam vërtet porsi ti; kam me të qirtuem, edhe kam me nxierrë gjithë fajetë përpara syvet tu.
22 Veni ndër mend pra këtë, ju qi harruetë Perëndinë, se mos u rrëmbej ndonji herë, edhe s’ka kush me u shpëtuem.
23 Ai qi bije kurban lavdurimi, më lavduron, edhe ati qi ndreq udhënë, kam me i dëftyem shpëtimin’ e Perëndisë.
1 in finem psalmus David 2 cum venit ad eum Nathan propheta quando intravit ad Bethsabee
3 Miserere mei Deus secundum ÷magnam: misericordiam tuam
÷et: secundum multitudinem miserationum tuarum
dele iniquitatem meam
4 amplius lava me ab iniquitate mea et a peccato meo munda me
5 quoniam iniquitatem meam ego cognosco
et peccatum meum contra me est semper
6 tibi soli peccavi et malum coram te feci
ut iustificeris in sermonibus tuis
et vincas cum iudicaris
7 ecce enim in iniquitatibus conceptus sum
et in peccatis concepit me mater mea
8 ecce enim veritatem dilexisti
incerta et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi
9 asparges me hysopo et mundabor
lavabis me et super nivem dealbabor
10 auditui meo dabis gaudium et laetitiam
exultabunt ossa humiliata
11 averte faciem tuam a peccatis meis et omnes iniquitates meas dele
12 cor mundum crea in me Deus
et spiritum rectum innova in visceribus meis
13 ne proicias me a facie tua
et spiritum sanctum tuum ne auferas a me
14 redde mihi laetitiam salutaris tui et spiritu principali confirma me
15 docebo iniquos vias tuas et impii ad te convertentur
16 libera me de sanguinibus Deus Deus salutis meae
exultabit lingua mea iustitiam
tuam
17 Domine labia mea aperies et os meum adnuntiabit laudem tuam
18 quoniam si voluisses sacrificium dedissem utique
holocaustis non delectaberis
19 sacrificium Deo spiritus contribulatus
cor contritum et humiliatum Deus non spernet
20 benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion
et aedificentur muri Hierusalem
21 tunc acceptabis sacrificium iustitiae oblationes et holocausta
tunc inponent super altare tuum vitulos