Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Shpëreva mbë tyi, o Zot, mos u turpënofsha për gjithë jetënë, shpëto-më ndë dreitëni tande.
2 Ul veshinë tek unë, shpeito të më shpëtojsh, m’u ban shkrep i fortë, edhe shtëpi mpshtetëje, qi të më shpëtojsh.
3 Sepse je guri em edhe kasteli em, edhe për punë t’emënit tand hiq-më udhën’, edhe ushqe-më.
4 Nxir-më prei kurthit, qi mpëshefnë për mue, se je fuqia eme.
5 Ap frymënë t’eme ndë duert të tua: ti më shpërbleve, o Zot Perëndia i së vërtetësë.
6 Mora mëni ata qi u mbanë vesh të kotavet rrenësë, por unë shpërej mbë Zotinë.
7 Kam me u gëzuem e me u gazmuem për përdëlliminë tand, sepse pe shtrëngiminë t’em, ngjofte shpirtinë t’em ndër shtrëngime,
8 edhe nukë më mbylle ndë dorët të anëmikut; vune kambët’ e mia ndë të gjanë.
9 Përdëlle-më, o Zot, sepse jam ndë shtrëngim: prei idhënimit u vyshk syni em, shpirti em, edhe barku em.
10 Se shkova jetënë t’eme ndë të dhimptuna, edhe viet’ e mi ndë shamëtima, fuqia eme m’u këput prei së vueituni, edhe eshtënat’ e mia u tuntnë.
11 U bashë shpërnderim ndë gjith anëmiqt e mi, edhe ma tepërë ndë fëqinjt e mi, edhe frikë ndë të ngjofunit e mi, ata qi më shifshinë jashtë ikshinë prei meje.
12 U harrova prei zemërës’ atyne , porsi i vdekunë, u bashë porsi an’ e humbunë.
13 Se ndëgjova shpërnderimin’ e të shumëvet: ishte frikë mbë gjith anët, kur këshilluen’ ata kundrë meje, vunë ndër mend me më ngritunë jetënë.
14 Por unë shpëreva mbë tyi, o Zot, thashë: Ti je Perëndia em.
15 Kohënat’ e mia janë ndë duer të tua: liro-më prei dorës’ anëmiqvet mi, edhe prei atyne qi më ndiekinë.
16 Ndrit faqenë tande te shërbëtori yt: shpëto-më për përdëlliminë tand.
17 Zot, mos u turpënofsha, sepse thirra mbë tyi: të pa-besët’ u turpënofshinë, edhe sdrypshinë ndë vorr.
18 U mbëçelshin’ ato buzëtë gënjeshtare, qi flasin’ ashpërë kundrë të dreitit me madhështi e me shpërnderim.
19 Sa i madh ashtë të mirëtë t’at, qi rueite për ata qi të kanë frikë; bane punë tek ata qi shpërejënë mbë tyi, përpara të bijvet njerëzëvet!
20 Ke me mpëshefun’ ata ndë të mpësheftit të faqesë s’ate prei madhështisë njerëzëvet, ke me mbuluem ata ndë tendë prej kundrë-fjalësë gjuhënavet.
21 I bekuem qoftë Zoti, se ma bani të mërekullueshim përdëllimin’ e vet ndë qytet të fortë.
22 Por unë thashë ndë të habitunit t’em: U hodha tej prei sysh tu, por ti ndëgjove zanin’ e lutëjevet mia, kur klitha te ti.
23 Doni Zotinë, gjithë të dreitët’ e ati, Zoti ruen besëtarëtë, edhe ua shpaguen tepër’ atyne qi punojënë madhështi.
24 Bahi burra, le të forcohetë zemëra juei, gjithë juve qi shpëreni mbë Zotinë.
1 huic David intellectus
Beati quorum remissae sunt iniquitates
et quorum tecta sunt peccata
2 beatus vir cui non inputabit Dominus peccatum
nec est in spiritu eius dolus
3 quoniam tacui inveteraverunt ossa mea dum clamarem tota die
4 quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua
conversus sum in aerumna ※mea:
dum configitur ÷mihi: spina diapsalma
5 delictum meum cognitum ※tibi: feci
et iniustitiam meam non abscondi
dixi confitebor adversus me iniustitiam meam Domino
et tu remisisti impietatem peccati mei diapsalma
6 pro hac orabit ad te omnis sanctus in tempore oportuno
verumtamen in diluvio aquarum multarum
ad eum non adproximabunt
7 tu es refugium meum a tribulatione quae circumdedit me
exultatio mea erue me a circumdantibus me diapsalma
8 intellectum tibi dabo et instruam te in via hac qua gradieris
firmabo super te oculos meos
9 nolite fieri sicut equus et mulus quibus non est intellectus
in camo et freno maxillas eorum constringe
qui non adproximant ad te
10 multa flagella peccatoris
sperantem autem in Domino misericordia circumdabit
11 laetamini in Domino et exultate iusti
et gloriamini omnes recti corde