Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 O Zot, më shprovove, edhe më ngjofte.
2 Ti ngjef të ndenjunitë t’em, edhe të ngritunitë t’em; ti kupëton mendimet’ e mi çë së largu.
3 Shikon t’ecunitë t’em, edhe të diergunitë t’em, edhe ngjef gjith’ udhët’ e mia.
4 Se edhe pa ardhunë fjala ndë gjuhët t’eme, qe, o Zot, ti ngjef të gjitha.
5 Më qarkon mbrapa e përpara, edhe vune dorënë tande mbi mue.
6 Këjo dituni ashtë fort e mërekullueshime tek unë, asht’ e naltë, s’mundem me e mbërrimë ate.
7 Ku të vete prei frymësë s’ate? Edhe ku të ikij prei faqesë s’ate?
8 Ndë hipsha ndë qiell, tije atie; ndë rafsha ndë ferr, qe ti tek je atie ;
9 ndë marrsha fletët’ e të gëdhimesë, edhe të rri ndë fundnat të detit,
10 edhe atie dora jote ka me më hiekun’ udhënë, edhe e diathta jote ka me më mbaitunë.
11 Ndë thansha: Por errësina ka me më mbuluem, edhe nata ka me qenunë dritë rreth meje,
12 edhe ajo errësina s’mbulon gja prei teje, edhe nata ndrit si dita, edhe porsi errësina, kështu edhe drita janë si nji nji te ti.
13 Se ti bane veshnjet’ e mia, më mpështolle ndë barkut t’amësë s’eme.
14 Kam me të lavduruem, se të gatuemitë t’em u ba me punë të frikshime e të mërekullueshime, punët’ e tua janë të mërekullueshime,
15 edhe shpirti em fort mirëi ngjef. Eshtënat’ e mia nuk’ u mpshefnë prei teje, kur i baishie ndë të mpshefëtë, as të qenunitë t’em ndë fundnat të dheut.
16 Syt’ e tu panë brumin’ e korpit t’em ndë fundnat të dheut. Syt’ e tu panë brumin’ e korpit t’em çë pa punuem, edhe gjithë këto qenë shkruem ndë libër tand, edhe dittë kur gatuheshinë, edhe kur nukë qe as nji prei këtyne.
17 Fort të vëjefshim janë mendimet’ e tu për mue, o Perëndi! Fort u shumue numëri i atyne!
18 Ndë kishiem me i numëruem, kapërcein’ edhe ranënë; çohem, edhe jam por bashkë me ty.
19 Vërtet ke me vramë të pabesëtë, o Perëndi; largohi pra prei meje, o burra gjaksorë.
20 Se ata thonë keq ndër mend për ty; anëmiqtë zanë n’gojë emëninë tand mbë të kotë.
21 Nukë kam mëni unë, o Zot, ata qi të kanë mëni? Edhe nukë zemërohem për ata qi janë ngritunë kundrë teje?
22 Me mëni të madhe i kam mëni ata, i kam për anëmiq.
23 Shprovo-më, o Perëndi, edhe ngjif zemërënë t’eme; shiko-më, edhe ngjif mendimet’ e mi;
24 edhe shif, nd’ashtë tek un’ udh’ e shtrembëtë, edhe hiq-më mbë udhët të përjetëshime.
1 in finem psalmus David
2 Eripe me Domine ab homine malo a viro iniquo eripe me
3 qui cogitaverunt iniquitates in corde
tota die constituebant proelia
4 acuerunt linguam suam sicut serpentis
venenum aspidum sub labiis eorum diapsalma
5 custodi me Domine de manu peccatoris
ab hominibus iniquis eripe me
qui cogitaverunt subplantare gressus meos
6 absconderunt superbi laqueum mihi
et funes extenderunt in laqueum
iuxta iter scandalum posuerunt mihi diapsalma
7 dixi Domino Deus meus es tu
exaudi Domine vocem deprecationis meae
8 Domine Domine virtus salutis meae
obumbrasti super caput meum in die belli
9 non tradas Domine desiderio meo peccatori
cogitaverunt contra me ne derelinquas me
ne forte exaltentur diapsalma
10 caput circuitus eorum labor labiorum ipsorum operiet eos
11 cadent super eos carbones in igne deicies eos
in miseriis non subsistent
12 vir linguosus non dirigetur in terra
virum iniustum mala capient in interitu
13 cognovi quia faciet Dominus iudicium inopis
et vindictam pauperum
14 verumtamen iusti confitebuntur nomini tuo
habitabunt recti cum vultu tuo