Krie e njëzetenjëtë
1 E si ngrijti sitë e vijte re, pa të pasuritë që vijnë dhurëtit’ e ture ndë kuti t’eleimosinit.
2 E pa edhe një grua të ve të varfërë, që vuri atje di asprë.
3 E tha: Vërtet u thom juvet, që këjo e veja e varfërë vuri më shumë se gjithë.
4 Se gjithë këta vunë ndë dhurëti të Perndisë nga ajo që u tepëron ature; e këjo nga të papaturit e saj vuri gjith’ atë gjë që kish.
5 E kur thoshnë ca për Iero (qishë) se është dërtuarë me gurë të mira, e stolisurë me dhurëtira, u përgjegj:
6 Këto që shihni juvet, do të vijënë dit, që do të mos mbetetë gur mbi gur, që të mos bënetë thrime.
7 E e pietn’ atë, e i thanë: Dhaskal, kur adha do të bënenë këto? Edhe cili është nishani kur t’afërojënë të bënenë këto?
8 Edhe ai u tha: Kini kujdes të mos gënjeneni, se shumë do të vijënë ndë ëmër tim e të thonë, se jam unë. E koha u afërua. Mos viji dha pas ature.
9 E pa kur të digjoni luftëra e qartëra, mos u trëmbni, sepse këto do të bënenë protoparë, po nuk’ është menjëherë sosëja.
10 Atëherë u thosh ature: Do të ngrihetë një fili kondrë tjatërësë fili, e një mbretëri kondrë tjatërësë mbretëri.
11 E do të jenë tërmete të mëdha ndë shumë vënde, e uje, e murtajëra, e nishane të frikuara ndër Qiell, e çudira të mëdha.
12 E përpara gjithë këturevet, do të vënë mbë juvet duart’ e ture, e do t’u ndjekënë, e do t’u shpienë ndë sinagoje, e ndë hapsana, e t’u zbranisjënë ndë mbretër, e ndë të parë për ëmër tim.
13 E këjo do të vijë për martiri tuaj.
14 Viri dha qëndrim ndë zëmëra tuaj, të mos silloisni më përpara se ç’do të përgjegjeni.
15 Sepse unë do t’u ap juvet gojë edhe sofi, që mb’atë do të mos mundjënë të rrinë kondrë, e të përgjegjenë armiqtë tuaj.
16 E do të prodhoseni edhe nga baballarëtë tuaj, edhe nga vëllazëritë, edhe nga gjëria, edhe nga miqtë; e ca nga juvet do t’u vrasënë.
17 E do të jeni të mçuarë nga gjithë bota për ëmër tim.
18 Ma një qime nga krietë tuaj, do të mos humbasë.
19 E me ipomoninë tuaj, do të fitoni Shpirtetë tuaj.
20 E kur të shihni pa Ierusalimnë pështjellturë nga asqerëtë, atëherë kupëtoni se ësht’ afër të shkretuarit’ e saj.
21 Ahiere ata që gjëndenë ndë Iudheë, le të ikëjënë ndë male, e ata që janë brënda mbë të, le të hiqenë mbënjanë; e ata që gjëndenë ndë fshatëra, le të mos hijënë mbë të.
22 Se këto janë ditë e t’ekdhiqisurit, që të paguhenë gjith’ ato që janë shkruarë.
23 E ve mb’ato gra që janë me barrë, e mb’ato që kanë djelm mbë sisë mb’ato dit, sepse do të jetë shtrëngim i madh mbi dhe, edhe urgji mbë këtë llao.
24 E do të vdesënë me thikë, e do të skllavosenë ndë gjithë filira; e Ierusalimi do të shkeletë nga të tjera fili, ngjera sa të sosenë mote(t’) e këture filivet.
25 E do të jenë nishane ndë Diell, e ndë Hënëzë, e ndë ulle; e ndë dhe gjithë filitë mbë të dredhurë nga frika që bën prej gjëmimit së detit e prej thëllimit.
26 Të vdesënë njerëzitë nga frika, e nga ato që presënë të vijënë ndë gjithë dinia, sepse do të tundenë fuqit’ e Qiellvet.
27 E ahiere do të shohënë të bir e njeriut të vijë mbi një re me shumë fuqi e me nder.
28 E kur të nisjënë këto punëra të bënenë, vështroni lart e ngrini krietë tuaj, sepse shpëtimi juaj ësht’ afër.
29 E u tha ature një paravoli: Vështroni fiknë edhe gjithë lisatë.
30 Kur krejënë bubuqetë, shihni vetiut e kupëtoni që është afër të korrëtë.
31 Kështu edhe juvet kur të shihni këto që të bënenë, digjoni se afër është mbretëria e Perndisë.
32 Me të vërteta u thom juvet, që do të mos shkojë kij brez, ngjera sa të bënenë gjithë.
33 Qielli edhe dheu do të shkojënë, e fjalët’ e mia do të mos shkojënë.
34 Rriji zgjuarë mbë vetëhe tuaj, të mos u rëndonenë zëmëratë tuaj mbë të pirë, e mbë të dejturë, e mbë silloi të kësaj jetet, e ju vijë sipër mbi ju me ksafni ajo ditë.
35 Sepse do të vijë posi lak që do të bjerë mbi gjith’ ata që rrinë mbi faqe të gjithë dheut.
36 Rriji adha zgjuarë mbë çdo kohë tuke luturë që të bëhi të zotë për t’ikurë gjithë këto që janë për të bënë, e të rriji përpara birit së njeriut.
37 E kur ishte ditë, rrijte Iisui e dhidhaks ndë Iero; e natënë dil e bënte të ndënjuritë ndë mal që quhej i Ullinjet.
38 E gjithë llaoi vij që mëngjes tek ai ndë Iero, ta digjoijn’ atë.
1 And he looked up, and saw the rich men casting their gifts into the treasury. 2 And he saw also a certain poor widow casting in thither two mites. 3 And he said, Of a truth I say unto you, that this poor widow hath cast in more than they all: 4 For all these have of their abundance cast in unto the offerings of God: but she of her penury hath cast in all the living that she had.
5 ¶ And as some spake of the temple, how it was adorned with goodly stones and gifts, he said, 6 As for these things which ye behold, the days will come, in the which there shall not be left one stone upon another, that shall not be thrown down. 7 And they asked him, saying, Master, but when shall these things be? and what sign will there be when these things shall come to pass? 8 And he said, Take heed that ye be not deceived: for many shall come in my name, saying, I am Christ ; and the time draweth near: go ye not therefore after them. 9 But when ye shall hear of wars and commotions, be not terrified: for these things must first come to pass; but the end is not by and by. 10 Then said he unto them, Nation shall rise against nation, and kingdom against kingdom: 11 And great earthquakes shall be in divers places, and famines, and pestilences; and fearful sights and great signs shall there be from heaven. 12 But before all these, they shall lay their hands on you, and persecute you , delivering you up to the synagogues, and into prisons, being brought before kings and rulers for my name’s sake. 13 And it shall turn to you for a testimony. 14 Settle it therefore in your hearts, not to meditate before what ye shall answer: 15 For I will give you a mouth and wisdom, which all your adversaries shall not be able to gainsay nor resist. 16 And ye shall be betrayed both by parents, and brethren, and kinsfolks, and friends; and some of you shall they cause to be put to death. 17 And ye shall be hated of all men for my name’s sake. 18 But there shall not an hair of your head perish. 19 In your patience possess ye your souls. 20 And when ye shall see Jerusalem compassed with armies, then know that the desolation thereof is nigh. 21 Then let them which are in Judæa flee to the mountains; and let them which are in the midst of it depart out; and let not them that are in the countries enter thereinto. 22 For these be the days of vengeance, that all things which are written may be fulfilled. 23 But woe unto them that are with child, and to them that give suck, in those days! for there shall be great distress in the land, and wrath upon this people. 24 And they shall fall by the edge of the sword, and shall be led away captive into all nations: and Jerusalem shall be trodden down of the Gentiles, until the times of the Gentiles be fulfilled.
25 ¶ And there shall be signs in the sun, and in the moon, and in the stars; and upon the earth distress of nations, with perplexity; the sea and the waves roaring; 26 Men’s hearts failing them for fear, and for looking after those things which are coming on the earth: for the powers of heaven shall be shaken. 27 And then shall they see the Son of man coming in a cloud with power and great glory. 28 And when these things begin to come to pass, then look up, and lift up your heads; for your redemption draweth nigh. 29 And he spake to them a parable; Behold the fig tree, and all the trees; 30 When they now shoot forth, ye see and know of your own selves that summer is now nigh at hand. 31 So likewise ye, when ye see these things come to pass, know ye that the kingdom of God is nigh at hand. 32 Verily I say unto you, This generation shall not pass away, till all be fulfilled. 33 Heaven and earth shall pass away: but my words shall not pass away.
34 ¶ And take heed to yourselves, lest at any time your hearts be overcharged with surfeiting, and drunkenness, and cares of this life, and so that day come upon you unawares. 35 For as a snare shall it come on all them that dwell on the face of the whole earth. 36 Watch ye therefore, and pray always, that ye may be accounted worthy to escape all these things that shall come to pass, and to stand before the Son of man. 37 And in the day time he was teaching in the temple; and at night he went out, and abode in the mount that is called the mount of Olives. 38 And all the people came early in the morning to him in the temple, for to hear him.