Krie e katërtë
1 Ma Shpirti thotë faqeza, se ndë kohëra të pastajme do të mërgonenë dica nga besa, të mbajënë vesh ndë shpirtëra të gënjeshtrësë, e ndë dhidhaskalira të së paudhëvet.
2 Tuke thënë me ipokris(i) gënjeshtrënë, njerëz që kanë fiqir’ e ture të djegurë.
3 Që mbodhisjënë të martonenë, e të ruhenë nga të ngrënatë, që bëri Perndia për të ngrënë me efharisti ata që besojënë, edhe ata që njohënë Perndinë.
4 Sepse çdo punë që bëri Perndia ësht’ e mirë, e s’është ndonjë e shtirë poshtë, kur mirretë me efharisti.
5 Sepse shënjtëronetë me anë të fjalësë Perndisë, e me anë të së luturit.
6 Nd’u thafç të tila fjalë vëllazëret, do të jeç shërbëtuar i mirë i Iisu Hristoit, i ushqierë me fjalë të besësë e të dhidhaskalisë mirë, e asaja që je mbë të mpsuarë.
7 Ma prallat’ e pëgëra e të plakavet lei, e mpso vetëhenë mbë evsevi.
8 Sepse të punuarit’ e kurmit pak vëjen, ma evsevia e besa ësht’ e vëjierë mbë të gjitha, e ka të taksura të kësaj jetet e t’asaj që vjen.
9 Këjo fjalë ësht’ e besuarë, e shumë e dheksurë.
10 Sepse për këtë mundonemi, e jemi të sharë, sepse shpërejmë mbë Perndin’ e gjallë, që ai shpëton gjithë njerëzitë, e më shumë ata që besojënë.
11 Porsit këto, e dhidhaksi.
12 Ndonjë le të mos të shajë të ritë tat, po bënu ksomblë nd’ata që besojënë, mbë të folë, mbë të pjekurë, mbë dashuri, mbë Shpirt, mbë besë, mbë të qëruarë.
13 Ngjera sa të vij unë, qëndro ndë të dhiavasurë, ndë të parigorisurë, e ndë të dhidhaksurë.
14 Mos harxhoç dhurëtinë që është tek ti, që t’u dha me anë të profitisë, me të vënë duartë mbi krie të priftërisë.
15 Këto kij ndër mënd, mbë këto punëra qëndro pa luajturë, që të duketë mbë gjithë të prokopsuritë tat.
16 Vështro mbë vetëhe tënde, e mb’ato që mpsove, e qëndro mbë to, sepse ndë bëfç kështu, edhe vetëhenë tënde do të shpëtoç, edhe ata që të digjojënë tij.
1 Now the Spirit speaketh expressly, that in the latter times some shall depart from the faith, giving heed to seducing spirits, and doctrines of devils; 2 Speaking lies in hypocrisy; having their conscience seared with a hot iron; 3 Forbidding to marry, and commanding to abstain from meats, which God hath created to be received with thanksgiving of them which believe and know the truth. 4 For every creature of God is good, and nothing to be refused, if it be received with thanksgiving: 5 For it is sanctified by the word of God and prayer. 6 If thou put the brethren in remembrance of these things, thou shalt be a good minister of Jesus Christ, nourished up in the words of faith and of good doctrine, whereunto thou hast attained. 7 But refuse profane and old wives’ fables, and exercise thyself rather unto godliness. 8 For bodily exercise profiteth little: but godliness is profitable unto all things, having promise of the life that now is, and of that which is to come. 9 This is a faithful saying and worthy of all acceptation. 10 For therefore we both labour and suffer reproach, because we trust in the living God, who is the Saviour of all men, specially of those that believe.
11 These things command and teach. 12 Let no man despise thy youth; but be thou an example of the believers, in word, in conversation, in charity, in spirit, in faith, in purity. 13 Till I come, give attendance to reading, to exhortation, to doctrine. 14 Neglect not the gift that is in thee, which was given thee by prophecy, with the laying on of the hands of the presbytery. 15 Meditate upon these things; give thyself wholly to them; that thy profiting may appear to all. 16 Take heed unto thyself, and unto the doctrine; continue in them: for in doing this thou shalt both save thyself, and them that hear thee.