Krie e tetëtë
1 U rrëfej adha juvet, o vëllazër, dhurëtin’ e Perndisë që është dhënë ndë qishëra të Maqedhonisë.
2 Se ndë mes të shumë pikëllimevet që janë dhoqimasurë me to, gëzimi i ture u qe i tepërë, e varfëria e ture e shuma, tepëroi pa masë ndë të pasurë të zëmëravet së mira t’ature.
3 Sepse me dashuri të ture u bënë dorëlirë (u ap ature këtë martiri) ndë sa patnë fuqinë, edhe mbi fuqi të ture.
4 Me shumë të luturë na vunë mbë be nevet, që të marmë na këtë dhurëti e këtë të dhënë të kësaj shërbesësë që patnë dhënë mb’ata Shënjtorë.
5 E nukë bënë vetëmë sikundrë shërbeijmë, po kanë dhënë vetëhen’ e ture protoparë mbë Zotnë, e pastaje mbë nevet, me dashuri të Perndisë.
6 Kaqë që jemi luturë nevet Titosë, që sikundrë nisi më përpara, ashtu të sosjë këtë të mirë edhe ndër ju.
7 Ma sikundrë tepëroni mbë çdo punë me besë, e me fjalë, mbë mënd, e mbë çdo të shpejtë, edhe ndë dashuri tuaj mbë nevet, kështu të jini të tepërë edhe mbë këtë dhurëti.
8 Nuk’ u thom sikur u porsit, po me të shpejtë të së tjerëvet dhoqimas edhe oreksn’ e dashurisë suaj.
9 Sepse e diji juvet dhurëtin’ e Zotit Sonë Iisu Hristoit që ndonëse qe i pasurë, u varfërua për juvet, që të zotëroni juvet me varfëri të tij.
10 E u ap juvet nasihat mbë këtë, sepse ësht’ e vëjierë për juvet këjo, që e nistë jo vetëmë ta bëjëtë, po edhe ta dojëtë që vjet.
11 Ndashti pa sosnie të bërëtë, që sikundr’ është gati Shpirti mbë të dashurë, kështu të jetë edhe mbë të sosurë sikundrë kini fuqinë.
12 Sepse nd’është oreksi për të dhënë, ësht’ e dheksurë, sikundrë ka gjithëkush, jo sikundrë nukë ka.
13 Sepse këto i thom jo të jetë të prëjturë ndë të tjerë, e ndë juvet shtrëngim, po të jetë si teje këteje, ndashti mbë këtë kohë të tepëruaritë tuaj, le të zërë vënd me të lipsurit’ e ature.
14 E të tepëruarit’ e ature, le të zërë vënd ndë të lipsuritë tuaj, që të bënet’ e tamamta.
15 Sikundr’ është shkruarë: Ai që mbëjidh shumë, nukë pat marrë më tepërë nga merra. E ai që mbëjodhi të pakënë nukë mori më pak nga sa i duhej.
16 E lëvdim pastë Perndia që ka vënë atë spudhi ndë zëmërë të Titosë për juvet.
17 Sepse e dheksi porsinë, e si qe më i shpejtë, dolli me dashuri të tij të vin mbë juvet.
18 E kemi dërguarë bashkë me të edhe atë vëlla, që ka ëmër të madh ndëpër gjithë qishëra për Ungjill.
19 (Edhe jo vetëmë këjo, po është zgjedhurë edhe shok nga qishëratë i udhësë sonë, me këtë të mirë që bënetë prej nesh për nder të Zotit, e për të dëftuarë dashurinë tuaj të shpejtënë).
20 Ruhemi nga këjo, që të mos na kallëzojë njeri nevet për këtë të tepërë të lejmosinit që ndahetë nga nesh.
21 Sepse na vështrojëmë të dukemi pa hile jo vetëmë përpara Perndisë, po edhe përpara njerëzet.
22 E kemi dërguarë me këta edhe një vëlla tënënë që e kemi dhoqimasurë shumë herë ndë shumë punëra që ësht’ i shpejtë, e ai ndashti është më shumë i shpejtë për tharos të shumë që ka mbë juvet.
23 E pa për Titonë, ai është shoku im e ndihmësi mbë ju. E të tjerëtë vëllazër tanë janë apostojt’ e qishëvet, e nderi i Krishtit.
24 Mbë këta adha bëni të duketë përpara qishëvet, cila është dashuria juaj, e përse mburremi na për juvet.
1 Moreover, brethren, we do you to wit of the grace of God bestowed on the churches of Macedonia; 2 How that in a great trial of affliction the abundance of their joy and their deep poverty abounded unto the riches of their liberality. 3 For to their power, I bear record, yea, and beyond their power they were willing of themselves; 4 Praying us with much intreaty that we would receive the gift, and take upon us the fellowship of the ministering to the saints. 5 And this they did , not as we hoped, but first gave their own selves to the Lord, and unto us by the will of God. 6 Insomuch that we desired Titus, that as he had begun, so he would also finish in you the same grace also. 7 Therefore, as ye abound in every thing, in faith, and utterance, and knowledge, and in all diligence, and in your love to us, see that ye abound in this grace also. 8 I speak not by commandment, but by occasion of the forwardness of others, and to prove the sincerity of your love. 9 For ye know the grace of our Lord Jesus Christ, that, though he was rich, yet for your sakes he became poor, that ye through his poverty might be rich. 10 And herein I give my advice: for this is expedient for you, who have begun before, not only to do, but also to be forward a year ago. 11 Now therefore perform the doing of it ; that as there was a readiness to will, so there may be a performance also out of that which ye have. 12 For if there be first a willing mind, it is accepted according to that a man hath, and not according to that he hath not. 13 For I mean not that other men be eased, and ye burdened: 14 But by an equality, that now at this time your abundance may be a supply for their want, that their abundance also may be a supply for your want: that there may be equality: 15 As it is written, He that had gathered much had nothing over; and he that had gathered little had no lack. 16 But thanks be to God, which put the same earnest care into the heart of Titus for you. 17 For indeed he accepted the exhortation; but being more forward, of his own accord he went unto you. 18 And we have sent with him the brother, whose praise is in the gospel throughout all the churches; 19 And not that only, but who was also chosen of the churches to travel with us with this grace, which is administered by us to the glory of the same Lord, and declaration of your ready mind: 20 Avoiding this, that no man should blame us in this abundance which is administered by us: 21 Providing for honest things, not only in the sight of the Lord, but also in the sight of men. 22 And we have sent with them our brother, whom we have oftentimes proved diligent in many things, but now much more diligent, upon the great confidence which I have in you. 23 Whether any do enquire of Titus, he is my partner and fellowhelper concerning you: or our brethren be enquired of, they are the messengers of the churches, and the glory of Christ. 24 Wherefore shew ye to them, and before the churches, the proof of your love, and of our boasting on your behalf.