Krie e njëzeteditë
1 E Iisui u përgjegj pameta ature me paravolira, e u thosh:
2 Mbretëria e Qiellvet ka të gjarë me njeri mbret, që ai bëri dasmët’ e djalit së tij.
3 E dërgoi kopijt’ e tij të thërrisnë ata që qenë ftuarë ndë dasmëra, e nukë duajnë të vijnë.
4 Pameta dërgoi të tjerë kopij, e u tha: Thoi mb’ata që janë ftuarë, na, që dreka ime është hazër, viçëret’ e mia edhe berat’ e majme janë therturë, edhe gjithë sa duhenë janë hazër, po ejani ndë dasmëra.
5 E ata përtuanë, e s’vanë, po njëri vate nd’arë të tij, e tjetëri ndë pramati të tij.
6 E të tjerëtë si zunë kopijt’ e tij i shajtinë, edhe i vranë.
7 E si e digjoi mbreti u zëmërua, e dërgoi asqerët’ e tij, e vrau ata që vranë kopijt’ e tij, edhe qutetn’ e ture e përvëloi.
8 Ahiere u thotë kopijet së tij, se dasma është hazër, po ata që qenë të ftuarë nukë qenë të zotë (aksio).
9 Hajdeni dha ndëpër të dalura të udhëravet, e sa që të gjeni, t’i ftoni mbë dasmëra.
10 E si duallë ata kopij mbë udhëra, mbëjuadhë gjith’ ata që gjenë, të ligj e të mirë, e u mblua dasma nga ata që rrijnë.
11 E si hiri mbreti të shih ata që rrijnë, pa atje një njeri që nukë kish veshurë rroba të dasmësë.
12 E i thot’ atit: Mik, qish hire këtu, kur nukë ke rroba të dasmësë? Edhe ai s’mund të flit.
13 Ahiere u thotë mbreti punëtorëvet: Si t’i lidhni atit duartë, ngrenie atë, e vinie jashtë ndë erësirë të thellë. Atje do të jetë të qarëtë, edhe të dredhurit e dhëmbëvet.
14 Sepse shumë janë të ftuarë, e të pakë të zgjedhuritë.
15 Ahiere vanë Farisejtë, e bënë të mbëjedhurë, e mëndoneshinë, qish ta zijnë atë ndë fjalë.
16 E dërguanë nde ai mathitit’ e ture, bashkë me Irodhianotë, e i thanë: Dhaskal, e dimë që je i vërtetë, edhe dhidhaks udhën’ e Perndisë me të vërtetë, e nukë ke dert ti për ndonjë, se nukë vështron ndë faqe të njerëzet.
17 Thuajna dha nevet, si të duketë ti? Ësht’ e udhësë të apëmë qinso (haraç) nde Qesari, a jo?
18 E si njohu Iisui ponirin’ e ture, u tha: Pse më piraksni Ipokritej (me di faqe)?
19 Dëftomëni asprën’ e Qinsosë. Edhe ata i prunë një dhinar.
20 E u thot’ ature: E kujt’ është këjo konë, edhe të shkruaritë mbi të?
21 I thon’ atij: Të Qesarit. Ahiere u tha ature: Paguani dha ato që janë të Qesarit, nde Qesari, e ato që janë të Perndisë, nde Perndia.
22 E si e ndienë, u çuditnë, e e lanë atë, e iknë.
23 Nd’atë ditë erdhë nde ai Sadhuqej, ata që thonë se nukë ngjallenë të vdekuritë, e e pietnë atë, e i thonë:
24 Dhaskal, Mosiu tha: Ndë vdektë njeri që të mos lërë djelm, të martonetë me gruan’ e tij vëllai tij, e të ngjalljë farë nde vëllai tij.
25 E pranë nevet qenë shtatë vëllazër, e si u martua i pari vdiq, e sepse nukë kish farë, la gruan’ e tij nde vëllai tij.
26 Ashtu edhe i diti, edhe i treti, ngjer ndë të shtatë.
27 E më pastaje nga të gjithë, vdiqi edhe gruaja.
28 E po kur të ngjallenë të vdekuritë, cilit nga të shtatë do të jetë gruaja? Sepse gjithë e patnë atë.
29 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Jeni gënjierë, sepse nukë kupëtoni kartëratë, as fuqin’ e Perndisë.
30 Se ndë kohë që do të ngjallenë të vdekuritë as martojënë as martonenë, po janë posi ëngjëllit’ e Perndisë ndë qiell.
31 E për të ngjallturë të së vdekuret nukë dhiavastë atë që është thënë ndë juvet nga Perndia që thotë:
32 Unë jam Perndia i Avraamit, edhe Perndia i Isaakut, edhe Perndia i Iakovit. Nuk’ është Perndia, Perndi e së vdekuret, po e së gjallëvet.
33 E si digjuanë turmët’ e njerëzet, u çuditnë ndë dhidhahi të tij.
34 E Farisejtë si digjuanë, që u mbilli gojënë Sadhuqejet, u mbëjuadhë të gjithë ndë një vënd.
35 E një nga ata që dhidhaksinë nomnë, e pieti tuke ngajturë atë, e i thosh:
36 Dhaskal, cila porsi është më e madhe ndë nom?
37 Edhe Iisui i tha atit: Të duaç Zotnë Perndinë tënde me gjithë zëmërë tënde, edhe me gjithë shpirtinë tënd, edhe me gjithë mëndienë tënde.
38 Këjo është e para, edhe e madhe porsi.
39 E e ditë që gjan me atë: Të duaç gjitonë tënd, si edhe vetëhenë tënde.
40 Ndë këto të di porsira gjithë nomi edhe profitëritë varenë.
41 E si u mbëjuadhë farisejtë, i pieti ata Iisui.
42 E u thotë: Si ju duketë juvet për Krishtinë, i kuj bir është? I than’ ata: I Dhavidhit.
43 U thot’ ature: Pse adha Dhavidhi me Shënt Shpirt, e thërret atë Zot? E thotë:
44 Tha Zoti, Zotit sim: Rri mb’anë time të djathëtë, ngjera sa të vë hasmërit’ e tu ndënë këmbë të tua.
45 E ndë e thërret atë Dhavidhi Zot, qish është biri tij?
46 E ndonjë nukë mund t’i përgjegjej atij fjalë, as kuturisi njeri që nga ajo ditë të piesë atë më.
Shëmbëlltyra e dasmës
1 Jezusi filloi me u folë rishtas me shëmbëlltyra: 2 «Mbretnia e qiejve i ngjan mbretit që i bani dasmën të birit. 3 Çoi shërbëtorët e vet me thirrë të thirrunit në dasëm, por këta nuk deshën me ardhë. 4 Rishtas çoi shërbëtorë të tjerë, tilëve u tha: "Thoniu të thirrunve: ja, darka ime asht gati. Demat e mi dhe bagëtitë e majmuna janë therë e gjithçka asht gati. Ejani në dasmë". 5 Por ata shkuen, pa u mendue, kush në arën e vet e kush në punët e veta, 6 ndërsa të tjerët i kapën shërbëtorët e tij, i rrahën e i vranë. 7 Mbreti u idhnue, çoi ushtarët e vet, të cilët i rrënuen vrasësit dhe qytetin e tyne e dogjën. 8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: "Dasma asht gati, por të thirrunit nuk ishin të denjë. 9 Dilni, pra, nëpër udhëkryqe e thirrni në dasmë këdo që gjeni". 10 Ata shërbëtorë dolën udhëve, mblodhën gjithë sa gjetën, të këqij e të mirë e dasma u mbush plotë me gostarë. 11 Por, kur mbreti hyni me vështrue të thirrunit, pa aty një njeri që nuk ishte i veshun me petkun e dasmës 12 e i tha: "Shok, si ke hy këtu pa petkun e dasmës?". Ai meu. 13 Atëherë mbreti u tha shërbestarëve: "Lidheni kambë e duer e qiteni në terrin e përjashtëm. Atje do të ketë vajtim e kërcëllim dhambësh".
14 Shumë janë të thirrun, por pak të zgjedhun».
Tagri i Cezarit
15 Atëherë farisejtë shkuan e qitën shestën si me e zanë në kurth për fjale. 16 Çuen te ai nxanësit e tyre me disa herodianë, me i thanë: «Mësues, e dimë se je i vërtetë dhe se udhën e Hyut e mëson me vërtetësi, pa e vra mendjen për kënd. Ti s'ke nevojë me i këqyrë njerëzit në fytyrë. 17 Na thuej, pra, çka mendon: a a lejohet me ia pague tagrin Cezarit, apo jo?». 18 Meqë Jezusi e njihte ligësinë e tyne, tha: «Pse më sprovoni, o dyfytyrësha? 19 Ma diftoni monedhën e tagrit». Dhe i sollën një denar. 20 Ai u tha: «E kujt asht kjo figurë e mbishkrimi?». 21 I thanë: «E Cezarit». Atëherë u tha: «Jepni, pra, Cezarit çka i takon Cezarit dhe Hyut çka i takon Hyut». 22 Kur e ndigjuan këtë, mbetën të mahnitun dhe e lanë me shkue.
Për ngjalljen
23 Atë ditë iu afruen disa saducej, që thonë se nuk ka ngjallje, dhe e pyetën: 24 «Mësues, Moisiu ka thanë: nëse dikush vdes pa lanë fëmijë, vëllai i tij duhet t'ia marrë të shoqen, për me ia mëkambë farën vëllait të vet. 25 Ishin, ndër ne, shtatë vëllazën. I pari u martue e vdiq, por tue mos pasë lanë fëmijë dhe i la gruen e vet vëllait të vet. 26 Kështu edhe i dyti, edhe i treti, e deri te i shtati. 27 Grueja vdiq e fundit. 28 Në ngjallje, e cilit prej të shtatëve do të jetë grueja, meqë të gjithë e patën për grue?». 29 Por Jezusi u përgjigj: «Gaboheni, se nuk njihni as Shkrimet, as fuqinë e Hyut. 30 Në ngjallje nuk do të martojnë as do të martohen, por do të jenë si engjëjt në qiell. 31 Për ngjalljen e të vdekunve, a nuk keni çka ju asht thanë prej Hyut: 32 unë jam Hyu i Abrahamit, Hyu i Isakut dhe Hyu i Jakobit . Ai nuk asht Hyu i të vdekunve, por i të gjallëve».
33 Dhe turmat hutoheshin me mësimin e tij.
Urdhnimi i madh
34 Farisejtë, kur ndigjuen se ua kishte mbyllë gojën saducejve, u mblodhën 35 dhe një prej tyne, një mësues i ligjit, e pyeti për e vue në provë: 36 «Mësues, cili asht urdhnimi ma i madh nmë ligj?». 37 Ai i tha: «Dueje Zotin, Hyun tand, me gjithë zemrën tande, me gjithë shpirtin tand dhe me gjithë mendjen tënde. 38 Ky asht i madh e i pari urdhnim. 39 I dyti ngjan me të: Dueje të afërmin tand si veten . 40 Nga këto dy urdhnime varet krejt ligji e profetët».
Biri i Davidit
41 Kur farisenjtë ishin të mbledhun, Jezusi i pyeti: 42 «Çka mendoni për Krishtin? Biri i kujt asht?». I thanë: «Biri i Davidit». 43 Jezui u tha: «Si vallë, Davidi përmes Shpirtit e thërret Zot, kur thotë:
44 i tha Zoti Zotit tim:
ulu në të djathtën time
derisa t'i vej armiqtë e tu
nën kambët tueja ?
45 Nëse Davidi e thërret Zot, si qenka biri i vet?». 46 E askush nuk mundi me i kthye fjalë, as guxoi kush me e pyetë ma.