Krie e njëmbëdhjetëtë
1 E u bë si i sosi Iisui këto porsi që u tha të dimbëdhjetë mathitivet së tij, u ngre ateje, e vate të dhidhaksjë e të qiriksjë edhe ndë qutete t’ature.
2 E Ioanni si ndjeu ndë hapsanë punërat’ e Krishtit, dërgoi di nga mathitit e tij.
3 E i tha atit: Ti je ai që është për t’ardhurë, a tjetër presëmë?
4 Edhe Iisui u përgjegj, e u tha ature: Si të veni, thoi Ioannit ato që ndieni edhe shihni.
5 Të verbërë shohënë, e të çalë ecëjënë, të fëlliqurë qëronenë, e të vdekurë ngjallenë, e ndë të varfërë rrëfenetë Ungjilli.
6 Edhe i lumur’ ësht ai që nukë skandhalisetë nde mua.
7 E kur iknë këta nisi Iisui t’u thosh botësë për Ioannë: Pse dualltë ndë erimi të shihni kallam që tundetë nga era?
8 Vallë pse dualltë të shihni? Njeri të veshurë me rroba të buta? Ja, ata që vishenë të butatë ndë shtëpira të Mbretëret janë.
9 Po ç’dualltë të shihni? Profit? Vërtet u thom juvet, që më tepër nga profit.
10 Se Kij ësht’ ai që për të është shkruarë: Ja, që unë dërgoj Ëngjëllinë tim të shkojë përpara teje, ai do të dërtojë udhënë tënde përpara teje.
11 Me të vërteta u thom juvet, nuk’ u ngre ndonjë njeri nga ata që janë lerë prej gravet, më i madh se Ioanni Vaptistiu, po më i vogëli ndë (m)bretëri të Qiellvet, është më i madh nga ai.
12 E që nga dit’ t’ e Ioannit Vaptistiut ngjera ndashti mbretëria e Qiellvet mirretë me të shpejtuarë, e ata që shpejtojënë e rrëmbejënë atë.
13 Se gjithë Profitëritë edhe nomi ngjera ndë dit të Ioannit profitepsnë.
14 Edhe ndë doi ta dheksni, ai është Ilia që duaj të vinte.
15 Cili ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
16 Me çfarë njeri gjan këjo siri e këture njerëzet? Këta gjajënë me ata djelm që rrinë mb’udhë, e thërresënë shokëvet së ture.
17 E u thonë: I ram flloeresë për ju, e nukë luajtitë valle. U qajtim juvet, e nuk u helmuatë.
18 Sepse erdhi Ioanni që as haj as pij, e thonë: Të paudhë ka.
19 Erdhi i biri i njeriut, që edhe ha, edhe pi, e thonë: Na njeri ngrënës edhe verëpimës, miku i Tellonëvet edhe i fajëtorëvet. E u gjukua sofia nga djelmt’ e saj.
20 Ahiere nisi të shan ato qutete, që nd’ato u bënë më të shumatë thavmëra të tij, e nukë metanoisnë.
21 Ve mbë tij Horazin, ve mbë tij Vithsaidha, se ndë ishnë bënë ndë Tiro, edhe ndë Sidhonë thavmaturgjitë që u bënë mbë ju, që më përpara do të kishnë metanoisurë, e do të vishnë thesë, edhe do të vijnë ndë krie hi.
22 Pameta u thom juvet, se Tirosë edhe Sidhonësë do t’u jetë më leh ndë ditë të gjukimit, se juvet.
23 Edhe ti, o Kapernaum, që je ngrijturë ngjera mbë Qiell, ngjera mbë pisë do të gremiseç, se gjithë këto thavmëra që u bënë tek teje, të qenë bënë ndë Sodhomë do të qenë mbeturë ngjera kësaj ditet.
24 Po un’ u thom juvet, se më i leh do të jetë mundimi ndë vënd të Sodhomësë ndë ditë të gjukimit, se mbë tij.
25 Atëherë u përgjegj Iisui, e tha: I lëvduarë qofç, o tatë, Zot i Qiellit edhe i dheut, se i fshehe këto nga sofotë edhe nga të mënçuritë, e ua dëftove foshnjëvet.
26 Kështu vërtet, o tatë, se ashtu u duk mirë përpara teje.
27 Të gjitha m’u dhanë nga jati im, e ndonjë njeri nukë njeh të birë, përveçme i jati. Edhe as të janë s’e njeh njeri, përveçmë i biri, edhe ai që të dojë i biri të ja dëftojë.
28 Ejani tek u gjithë sa jeni të lodhurë edhe të ngarkuarë, e unë do t’u prëj juvet.
29 Merri zigonë tim (xedhënë) mbi qafë tuaj, e mpsoni nga meje, se unë jam i butë e i urtë ndë zëmërë, e do të gjeni të prëjturë ndë shpirte tuaj.
30 Sepse zigoi im (xedha ime) ësht’ i mirë, edhe barra ime ësht’ e lehë.
1 Kur Jezusi kreu së porosituni dymëdhjetë nxanësit e vet, u nis prej andej, për me mësue e me dhanë kumtin në qytetet e tyne.
Dërgata e Gjon Pagëzuesit
2 Kur Gjoni ndigjoi në burg për veprat e Krishtit, çoi fjalë me anë të nxanësve të vet 3 dhe e pyeti: «A je ti ai që vjen, apo të presim një tjetër?». 4 Jezusi u përgjigj e u tha: «Shkoni e njoftoni Gjonin për çka shihni e ndigjoni. 5 Të verbtët shohin rishtas dhe të çalët ecin. Të gërbulunit pastrohen e shurdhët ndigjojnë. Të vdekunit ngjallen e të skamunit po marrin ungjillin. 6 E lum ai që nuk pengohet prej meje».
7 Kur shkuen ata, Jezusi nisi me u folë turmave për Gjonin: «Çka dolët me kundrue në shkretinë. Një kallam të lëkundun nga era? 8 Por, çka dolët me pa? Një njeri të veshun me petka të buta? Ja, ata që mbajnë petka të buta janë në pallatet e mbretënve. 9 Porse, çka shkuet me pa? Një profet? Po, po ju them, edhe ma shumë se një profet. 10 Ky asht ai për të cilin qe shkrue:
Ja, unë po dërgoj
ljamësin tim para teje
me përgatitë udhën tande para teje .
11 Vërtet po ju them: nuk u lund nga të lindunit prej grave dikush ma i madh se Gjon Pagëzuesi. Por, ma i vogli në mbretninë e qiejve asht ma i madh se ai. 12 Qysh prej ditëve të Gjon Pagëzuesit deri tani, mbretnia e qiejve dhunohet dhe dhunuesit e marrin. 13 Të gjithë profetët e ligji deri te Gjoni profetizuen. 14 Dhe, nëse doni me e pranue, ai asht Elia që do të vijë. 15 Kush ka veshë, të ndigjojë.
16 Me çka ta përngjasoj këtë brezni? Asht e ngjashme me fëmijët që rrinë ulun nëpër sheshe, që u bëzajn të tjerëve 17 tue thanë:
"I ramë fyellit për ju e nuk vallëzuet,
vajtuem e nuk mbajtët zi".
18 Erdhi Gjoni, pa hangër e pa pi, e thonë: "Ka djallin". 19 Erdhi Biri i njeriut, tue hangër e tue pi, e thonë: "Ja një njeri llupës e pijanec vene, mik i tagrambledhësve e mëkatnorëve". Por urtisë i japin të drejtë veprat e veta».
Mjerimi i qyteteve
20 Atëherë nisi me qortue qytetet në të cilat ndodhën shumica e mrekullive të tij, ngaqë nuk u penduen: 21 «Mjerë ti, Korazin! Mjerë ti, Betsaidë! Se po të kishin ndodhë në Tir e Sidonë mrekullutë që ndodhën ndër ju, kaherë do të kishin ba pendesë me thes e me hi. 22 Megjithatë, po jua them, Tiri e sidona do ta kenë ma kollaj se ju në ditën e gjyqit.
23 E ti, Kafarnaum,
mos do të naltohesh deri në qiell?
Në skëterrë do të rrokullisesh.
Se, po të kishin ndodhë në Sodomë mrekullitë që ndodhën në ty, do të ishte mbetë deri më sot. 24 Megjithatë, po ju them se toka e Sodomës do ta ketë ma kollaj se ti në ditën e gjyqit».
Mbretnia u takon të thjeshtve
25 Në atë kohë Jezusi vijoi e tha: «Të lëvdoj, o Atë, Zot i qiellit e i tokës, se ua mshehe këto të ditunve e të mençunve dhe ua zbulove të thjeshëtve. 26 Po, o Atë, se kështu u krye çka asht e pëlqyeshme për ty. 27 Gjithçka mu dorëzue mue prej Atit tim e askush nuk e njeh birin përveç Atit. As Atin nuk e njeh kush, përveç Birit dhe atij që Biri dëshiron me ia zbulue.
28 Ejani te unë të gjithë ju të kapitun e të randuem, e unë do t'ju çlodh. 29 Merrni përsipër zgjedhën time e mësoni prej meje, se jam i prujtë e me zemër të përulun dhe do të gjeni pushim për shpirtënt tuej. 30 Se zgjedha ime asht e kollajtë e barra ime e lehtë».