Krie e nëntëmbëdhjetëtë
1 E u bë që kur sosi Iisui këto fjalë, u ngre nga Galilea, e erdhi ndë sinorë të Iudheësë, përtej Iordhanit.
2 E i vanë pas si shumë botë, e i shëroi ata atje.
3 E u qasnë nde ai Farisejtë, e e piraksn’ atë, e i thoshnë ndë mund njeriu të ndajë gruan e tij me çdolloi sebep.
4 Edhe ai u përgjegj, e u tha ature: Nukë dhiavastë, se ai që i bëri, që herën’ e parë mashkull edhe fëmërë i bëri ata?
5 E tha: Për këtë do të lërë njeriu baban’ e tij edhe mëmënë, e do të bashkonetë me gruan’ e tij, e do të jenë të di një kurm.
6 Na, që nukë janë di, po një kurm. Atë adha që bashkoi Perndia, njeriu le të mos e ndajë.
7 I thon’ atij: Pse Moisiu porsiti t’apëmë kartë të së ndarit, e ta ndajëmë?
8 U thot’ ature: Se Moisiu nga zëmëra juaj e liga e e keqia u dha urdhër juvet të ndani gratë tuaj, po më përpara nukë qe kështu.
9 Edhe u thom juvet, se ai që të ndajë gruan’ e tij pa qënë kurvëri ndë mes, e të marrë tjatër, bënetë miho (kurvjar); edhe ai që të marrë grua të ndarë, që rron burri saj, bënetë kurvjar.
10 I thon’ atij mathi(ti)t’ e tij: Ndë është kështu pun’ e njeriut me gruan’ e tij, nuk’ ësht’ e mirë të martonetë.
11 Edhe ai u tha ature: Nukë mund ta dheksëjnë gjithë këtë fjalë, përveçme ature që ju është dhënë.
12 Se janë të dredhurë, që u lenë kështu nga barku i mëmësë, e janë të dredhurë, që u drodhë nga njerëzitë, e janë të dredhurë, që druadhë vetëhen’ e ture për mbretërin’ e Qiellvet. Ai që mund të hijë, le të hijë.
13 Atëherë i prun’ atij djelm, që të vij mb’ata duartë, e t’i bekon, e mathititë i qërtoijnë ata.
14 Edhe Iisui u tha: Liri djelmtë, e mos i mbani ata të vijënë tek meje, se të tillëvet është mbretëria e Qiellvet.
15 E si vuri mbi ata duartë, iku ateje.
16 E ja një njeri u qas nde ai, e i tha: Dhaskal i mirë, ç’të mirë të bëj, që të kem jetë të pasosurë?
17 Edhe ai i tha atij: Pse më thua të mirë? Ndonjë s’ësht’ i mirë përveçme një, Perndia. E ndë do të hiç ndë jetë, ruaj porsitë.
18 I thot’ atij: Cilatë? Edhe Iisui i tha: Këto: Të mos vraç njeri, të mos kurvëroç, të mos vjedhç, të mos martiriç rrem.
19 Të nderoç babanë, edhe mëmënë, edhe të duaç gjitonë tënd si edhe vetëhenë tënde.
20 I thot’ atit trimshori: Gjithë këto i ruajta që ndë të ri tim, edhe ç’më duhet’ akoma?
21 I tha atit Iisui: Ndë do të jeç telio, hajde e shit plaçkat’ e tua, e epua së varfëret, e do të keç hazine ndë Qiell, e eja pas meje.
22 E si digjoi trimshori fjalënë, iku helmuarë, se qe që kish shumë mulqe.
23 E Iisui u tha mathitivet së tij: Me të vërteta u thom juvet, se me zahmet do të hijë i paturi ndë mbretëri të Qiellvet.
24 E pameta u thom juvet: Më kollaj është të shkojë nga vëra e gjëlpërësë gamilia, se të hijë i pasuri ndë mbretëri të Perndisë.
25 E si digjuanë mathitit’ e tij, u çuditnë shumë, e thoshnë: Vallë, kush mund të sosetë?
26 Edhe Iisui shtiu sitë e vështoi, e u tha ature: nd’anë të njerëzet këjo ësht’ e zahmeçme, po nd’anë të Perndisë gjithë janë të kollajta.
27 Ahiere u përgjegj Petrua, e i tha atij: Ja navet që i lam gjithë, e erdhm pas teje, vallë, ç’do të jetë me nevet?
28 Edhe Iisui u tha ature: Me të vërteta u thom juvet, se ju që erdhtë pas meje, ndë jetë të re, kur do të rrijë i biri njeriut mbi fron të lëvduarë të tij, ahiere do të rrini edhe juvet mbi dimbëdhjetë frone, të gjukoni të dimbëdhjetë filit’ e Israilit.
29 E cilido që la shtëpira, a vëllazër, a motra, a baba, a mëmë, a djelm, a ara, për ëmër tim, njëqind për një do të marrë, edhe jetë të pasosurë do të klironomisjë.
30 Edhe shumë të parë do të bënenë të pastajmë, e të pastajmë të parë.
Krie XIX.
1 E kje, se kûr fe rnói Džesúi kto te folja, u‐nis ka Galiléa, e vate te anat e Juδês mbatân Džurdanin,
2 E u‐níse tin pas atîje gjinde šûm, e i še rói atié.
3 E ju‐kjáse tin Fariserat tue tantúar, e tue θẽ n atîje : Nd’ e št i δẽ n njeríut te lje rênje grúan e tîje , pe r tše dó šurbés?
4 Aí pe rgjegjur, θa atire: Nẽ ng δiavastit, se aí tše be ri atá tše te pare n χêr, i be ri maškul e feme r?
5 E θa: Pe r ke t šurbés njeríu kâ te lje rênje te jatin, e t’ je me n, e kâ te i ngjitet grúas tîje , e kan te jên di vet nde nje miš.
6 Prandái nẽ ng jân mê di, po nje miš. Pre kte até tše pe rzíeiti Inzót, njeríu te mos e ndânje .
7 Θôn atîje : Pe rtšé pra Moiséu kumandói te jipej ljibreti te ndáiturit, e te lje reχej ajó?
8 Θot atire: Pse Moiséu pe r zé me re n e ngure t tê je ju lja te lje reje t šokjet túaje : po tše te pare n χêr nẽ ng iš keštú.
9 Ú pra ju θom, se aí tše lje refte grúan e tîje , mosse pe r te turpe rúame, e márre te pe r nusse njate r, bẽ n aδultêre : e aí tše márre te pe r grúa nje te lje ríer, bẽ n aδultêre .
10 I θôn δišípuljit e tîje : Nde keštú e št fani i njeríut me te šokjen, ẽ ng ê mîr te martúarit.
11 E aí θa atire: Jo gjiθ rre mbenje n ke t fiâlje , po atá kui kje δẽ n.
12 Pse jân te še rúam, tše ka barku se je me s ljên ke štú: e jân te še rúam, tše kjên še rúar ka njére zit: e jân te še rúam, tše še rúan atá vetχên pe r rregje rîn e kjíelvet. Kuš mund e nde ljgônje é te nde ljgônje .
13 Aχíera i kjên siêl pe rpara tsa diálje raz, se te vê je dúart sipe r atire, e te parkaljésneje . E δišípuljit i ne me reje n.
14 Po Džesúi θa atire: Ljeni diálje razit, e mos i rre jirni te vĩnje n tek ú: pse e tíria ê rregje ría e kjíelvet.
15 E po tše vû dúart sipe r atire, u‐nis atêje .
16 E njô, kjasur nje , θa atîje : Δáskalje i mîr, tše te mîr ú kam te bẽ nje se te kêm gjele n pa‐fe rnúam?
17 E aí i θa: Pe rtšé me θua te mîr? Mosnjerî e št i mîr, mosse nje , Inzót: Nde prana do te χĩnje š te gjela, bẽ n ató tše kjên kumandúar.
18 Θot atîje : Tsiljat? E Džesúi θa: Te mos vratš: Te mos be š aδultére: Te mos kalóš: Te mos be š martrîn rrê:
19 Nderó te t’ at, e te t’ ê me , e dúaš mîr gjitonin tẽ nte si vetχên.
20 Θot atîje trimθi: Gjiθ kto šurbise i rúaje ta tše ka te rît tim; tše me ljipset mê ?
21 Θa atîje Džesúi: Nde do te jêš i tê r i mîr, ets, šite petkat, e jípia te né murvet, e kê nje te rzúar nde kjíel: nga, e ve ju pas meje.
22 E gjegjur trimθi te folje t, u‐nis i χeljmúar: pse kiš petka šûm.
23 Džesúi prana θa δišípulje vet e tíje : Pe r ve rtét ju θom, se jo tšíesu i be gati mund χĩnje te rregje ría e kjíelvet.
24 E papâ ju θom: E št mê ljê te škônje nje kamêl pe r bíθe ze n e gje ljpe re s, se i be gati te χĩnje te rregje ría e Tinzoti.
25 E po tše e gjékje tin, δišípuljit e tîje , u‐mērúan šûm, tue θẽ n: Kuš keštú mund salvonet?
26 E vréitur atá Džesúi, i θa: Pas njére zvet kî se mund jêt: po pas Tinzoti mund jên gjiθséi.
27 Aχíera pe rgjegjur Piétri, θa atîje : Šiχ se na ljâm gjiθséi, e érθe tim pas tîj: tše kat jêt andái pe r nê?
28 E Džesúi θa atire: Pe r ve rtét ju θom, se ju, tše érθe tit pas meje, nde gjele t e rê kûr t’ uljet i Biri i njeríut mbi θrôn e δoks tîje , eδé ju vini e úljeni mbi dimbe δiét θrone, tue juδikúar dimbe δiét piéste e Israélit.
29 E nganjé , tše lja špîn, o vléze rit, o motrat, o jatin, o je me n, o šokjen, o biljte , o δerat pe r paje t é me rit tim, kâ te mârr pre nje kjint, e kâ te trašigônje gjele n e gjiθ‐motit.
30 E šûm te pare kan jên te lurte m, e te lurte m te pare .