Mashhill’ i Ethan Ezrahitit.
1 Do të këndonj gjithë jetënë për përdëllimet e tu, o Zot, me gojët timë do të dëftenj të vërtetënë tënde bres pas brezi.
2 Se thashë, do të bënetë përdëllim për gjithë jetënë, do të forconjç të vërtetënë tënde ndër qiejt.
3 Bëra dhiatë bashkë me të cgjedhurinë t’im, iu përgjëruashë Dhavidhit shërbëtorit t’im,
4 kurdo kam për të forcuarë farënë tënde, edhe kam për të ndërtuarë fronë tënt bres pas brezi. Sellah.
5 Edhe qiejtë do të lavduronjënë punët’ e tua të maniçimetë, o Zot, edhe të vërtetënë tënde ndë mbëledhëje shënjtorësh.
6 Se kush munt të bënetë një me Zonë ndë qiell, edhe cili ndër bijt e të fortit munt të shëmbëllenjë mbë Zonë?
7 Perëndia është fort i lavduruarë ndë këshillët të shënjtorëvet, edhe i frikshim ndë gjithë ata që janë rreth ati.
8 O Zot Perëndia i fuqivet, kush të shëmbëllen ty? Je i fortë, o Zot, edhe e vërteta jote është rrotullë teje.
9 Ti urdhëron fuqin’ e detit, edhe ti cbut të ngriturit’ e valëvet ati.
10 Ti dërrmove Raavenë posi të plagosurë; përndave arëmiqt’ e tu me krahën’ e fuqisë sate.
11 Qiejtë janë të tutë, edhe dheu ësht’ yti; ti themelove botënë edhe të mbushurit e asaj.
12 Ti krijove anën’ e borësë edhe anën’ e mies-ditësë; Thavori edhe Hermoni do të gëzonenë për emrinë tënt.
13 Krahu yt ësht’ i fortë, dora jote ësht’ e fuqishime, e diathëta jote ësht’ e lartë.
14 Drejtëri edhe gjyq është themeli i fronit tënt; përdëllimi edhe e vërteta do të ecënjënë përpara syvet tu.
15 Lum ay llaus që ngjeh brohori; o Zot, do të ecënjënë ndë dritët të faqesë s’ate,
16 Edhe do të gëzonenë mbë emërit tënt gjithë ditënë, edhe do të lartonenë mbë drejtërit tënde.
17 Se ti je mburimi i fuqisë atyre, edhe ndë pëlqimt tënt do të lartonetë briri ynë.
18 Se ndihma është’ e Zotit, edhe mbëreti ynë ësht’ i shënjtit Israill.
19 Atëhere i fole të drejtit tënt me të parë, edhe the: Vura ndihmë mbë një të fortë, lartova një të cgjedhurë prej llauzit tim.
20 Gjeta Dhavidhë, shërbëtorinë t’im, e leva me vaj t’im të shënjtëruarë.
21 Dora ime do t’e forconjë, edhe krahu im do t’i apë fuqi.
22 Arëmik s’ka për të dalë më i fortë se ay, edhe bir pa-udhërie s’i ka për të bërë keq.
23 Edhe kam për të prerë arëmiqt’ e ati përpara syvet ati, edhe kam për të thyerë ata që i kanë mëri.
24 Po drejtëria ime edhe përdëllimi im do të jenë bashkë me atë, edhe mbë emërit tim do të lartonetë briri ati.
25 Edhe do të vë dorën’ e ati mbë det, edhe të diathtën’ e ati mbë lumënjt.
26 Ay do të thërresë ndek unë: Ti je Ati im, Perëndia im, edhe gur’ i shpëtimit t’im.
27 Edhe unë do t’e bënj dialë të parë, të lartë mbi mbëretrit të dheut.
28 Kurdo do të ruanj përdëllimnë t’im për atë, edhe dhiata ime do të jetë e besuarë bashkë me atë.
29 Edhe do të bënj farën’ e ati të mbetetë jetë pas jete, edhe fron’ e ati posi ditt’ e qiellit.
30 Ndë heqshinë dorë të bijt’ e ati prej nomit t’im, edhe ndë mos ecëshinë ndë gjyqet të mi,
31 ndë prishçinë urdhëratat’ e mia, edhe ndë mos ruajtishinë porosit’ e mia,
32 atëhere do të vështronj me shkop pa-udhërit’ e atyreve, edhe me frushkulla shtrëmbërit’ e atyreve.
33 Po nukë do të heq përdëllimnë t’im prej ati, as do të dal rremës ndë të vërtetët t’ime.
34 Nukë do të prish dhiatënë t’ime, as nukë do të kthenj ç’dualë prej buzëvet mia.
35 Një herë bëra be mbë shënjtërinë time, se nukë do të dal rremës te Dhavidhi.
36 Far’ e ati ka për të mbeturë gjithë jetënë. Edhe fron’ i ati posi dielli përpara meje,
37 edhe posi hëna ka për të qëndruarë gjithë jetënë, edhe (posi) martyr i besuarë ndë qiell. Sellah.
38 Po ti hodhe tej, edhe more mëri, u zëmërove kundrë të lyerit tënt.
39 Prishe dhiatën’ e shërbëtorit tënt; ndyre për dhe kurorën’ e ati.
40 Rrëzove gjithë gjerdhet’ e ati, prishe muret’ e ati.
41 Rrëmbenjënë atë gjithë ata që shkonjënë udhësë; u bë çpërnderim ndër fëqinjt’ e mi.
42 lartove të diathtën’ e arëmiqet ati, gëzove gjithë arëmiqt’ e ati,
43 shtrëmbërove presëjen’ e shpatësë ati, edhe nuk’ i ndihe ndë luftë,
44 shove shkëlqimn’ e ati, edhe hodhe për dhe fron’ e ati.
45 Shkurtove ditt’ e dialërisë ati, e mbulove me turp. Sellah.
46 Gjer kur, o Zot, do të kthenç faqenë mbë-nj’-anë për herë? Do të digjetë zëmërimi yt posi ziar?
47 Kujto, sa e shkurtërë është koha ime, mos i ke krijuarë kot gjithë të bijt’ e njerëzet?
48 Cili njieri ka për të rruarë, edhe s’ka për të parë vdekëje? (Cili) ka për të shpëtuarë shpirtin’ e ti prej dorësë varrit? Sellah.
49 Ku janë përdëllimet’ e tu të moçimitë, o Zot, që bëre be Dhavidhit ndë të vërtetët tënde?
50 Kujto, o Zot, çpërnderimn’ e shërbëtorëvet tu, që mbanj ndë gjit t’im prej shumë kombeve,
51 me të cilënë çpërnderuanë arëmiqt’ e tu, o Zot, me të cilënë çpërnderuanë gjurmët’ e të lyerit tënt.
52 I bekuarë qoftë Zoti për gjithë jetënë. U bëftë, u bëftë!
Maschil of Ethan the Ezrahite.
1 I will sing of the mercies of the LORD for ever: with my mouth will I make known thy faithfulness to all generations.
2 For I have said, Mercy shall be built up for ever: thy faithfulness shalt thou establish in the very heavens.
3 I have made a covenant with my chosen, I have sworn unto David my servant,
4 Thy seed will I establish for ever, and build up thy throne to all generations. Selah.
5 And the heavens shall praise thy wonders, O LORD: thy faithfulness also in the congregation of the saints.
6 For who in the heaven can be compared unto the LORD? who among the sons of the mighty can be likened unto the LORD?
7 God is greatly to be feared in the assembly of the saints, and to be had in reverence of all them that are about him.
8 O LORD God of hosts, who is a strong LORD like unto thee? or to thy faithfulness round about thee?
9 Thou rulest the raging of the sea: when the waves thereof arise, thou stillest them.
10 Thou hast broken Rahab in pieces, as one that is slain; thou hast scattered thine enemies with thy strong arm.
11 The heavens are thine, the earth also is thine: as for the world and the fulness thereof, thou hast founded them.
12 The north and the south thou hast created them: Tabor and Hermon shall rejoice in thy name.
13 Thou hast a mighty arm: strong is thy hand, and high is thy right hand.
14 Justice and judgment are the habitation of thy throne: mercy and truth shall go before thy face.
15 Blessed is the people that know the joyful sound: they shall walk, O LORD, in the light of thy countenance.
16 In thy name shall they rejoice all the day: and in thy righteousness shall they be exalted.
17 For thou art the glory of their strength: and in thy favour our horn shall be exalted.
18 For the LORD is our defence; and the Holy One of Israel is our king.
19 Then thou spakest in vision to thy holy one, and saidst, I have laid help upon one that is mighty; I have exalted one chosen out of the people.
20 I have found David my servant; with my holy oil have I anointed him:
21 With whom my hand shall be established: mine arm also shall strengthen him.
22 The enemy shall not exact upon him; nor the son of wickedness afflict him.
23 And I will beat down his foes before his face, and plague them that hate him.
24 But my faithfulness and my mercy shall be with him: and in my name shall his horn be exalted.
25 I will set his hand also in the sea, and his right hand in the rivers.
26 He shall cry unto me, Thou art my father, my God, and the rock of my salvation.
27 Also I will make him my firstborn, higher than the kings of the earth.
28 My mercy will I keep for him for evermore, and my covenant shall stand fast with him.
29 His seed also will I make to endure for ever, and his throne as the days of heaven.
30 If his children forsake my law, and walk not in my judgments;
31 If they break my statutes, and keep not my commandments;
32 Then will I visit their transgression with the rod, and their iniquity with stripes.
33 Nevertheless my lovingkindness will I not utterly take from him, nor suffer my faithfulness to fail.
34 My covenant will I not break, nor alter the thing that is gone out of my lips.
35 Once have I sworn by my holiness that I will not lie unto David.
36 His seed shall endure for ever, and his throne as the sun before me.
37 It shall be established for ever as the moon, and as a faithful witness in heaven. Selah.
38 But thou hast cast off and abhorred, thou hast been wroth with thine anointed.
39 Thou hast made void the covenant of thy servant: thou hast profaned his crown by casting it to the ground.
40 Thou hast broken down all his hedges; thou hast brought his strong holds to ruin.
41 All that pass by the way spoil him: he is a reproach to his neighbours.
42 Thou hast set up the right hand of his adversaries; thou hast made all his enemies to rejoice.
43 Thou hast also turned the edge of his sword, and hast not made him to stand in the battle.
44 Thou hast made his glory to cease, and cast his throne down to the ground.
45 The days of his youth hast thou shortened: thou hast covered him with shame. Selah.
46 How long, LORD? wilt thou hide thyself for ever? shall thy wrath burn like fire?
47 Remember how short my time is: wherefore hast thou made all men in vain?
48 What man is he that liveth, and shall not see death? shall he deliver his soul from the hand of the grave? Selah.
49 Lord, where are thy former lovingkindnesses, which thou swarest unto David in thy truth?
50 Remember, Lord, the reproach of thy servants; how I do bear in my bosom the reproach of all the mighty people;
51 Wherewith thine enemies have reproached, O LORD; wherewith they have reproached the footsteps of thine anointed.
52 Blessed be the LORD for evermore. Amen, and Amen.