Psallm’ e Asafit.
1 O Perëndi, erthnë kombe ndë trashëgim tënt, ndynë kishënë tënde të shënjtëruarënë, vunë Jerusallimënë mbi grumbulla.
2 Dhanë kurmat’ e shërbëtorëvet tu për të ngrënë shpest’ e qiellit, edhe mishn’ e të drejtëvet tu egërsiravet.
3 Derthnë gjakn’ e atyre posi ujë rrotullë Jerusallimësë, edhe s’kish kush t’i vij ndë dhet.
4 U bëm çpërnderim ndër fëqinjt t’anë, të qeshur’ e të përqeshurë ndër ata që janë rrotullë nesh.
5 Gjer kur, o Zot, do të zëmëronesh përherë, do të digjetë si ziar cmiri yt?
6 Derth zëmërimnë tënt mbi ata kombe, që nukë të ngjohënë, edhe mbi ato mbëretëri, që nukë thirrnë mbë emërit tënt,
7 se hëngrë Jakovë, edhe shkretuanë vëndin’ e ati.
8 Mos kujto kundër nesh pa-udhërit’ e të lashtëvet; le të na harrinjënë çpejt përdëllimet’ e tu, se u varfëruam fort.
9 Ndihna, o Perëndi, shpëtimtari ynë, për punët të lavdisë emërit tënt, edhe ruaj-na, edhe bënu i përdëllyeshim mbë fajet tanë, për punët të emërit tënt.
10 Mos thonë ndonjëherë kombetë: Ky është Perëndia i atyreve? Edhe u ngjohtë ndër kombet përpara syvet tanë çpagimi i gjakut shërbëtorëvet tu, që u derth.
11 Arthtë përpara teje psherëtima e të lidhuret, pas madhërisë krahut tënt; ruaj të bijt’ e atyre që janë vrarë,
12 edhe ep-u fëqinjvet t’anë, o Zot, çpërnderimnë, që të çpërnderuanë, ndë gjit të atyre për një shtatë.
13 Po na llauzi yt, edhe dhënt’ e kullotësë sate, do të të lavdurojmë gjithë jetënë, bres pas brezi do të dëftejmë lavdurimnë tënt.
A Psalm of Asaph.
1 O God, the heathen are come into thine inheritance; thy holy temple have they defiled; they have laid Jerusalem on heaps.
2 The dead bodies of thy servants have they given to be meat unto the fowls of the heaven, the flesh of thy saints unto the beasts of the earth.
3 Their blood have they shed like water round about Jerusalem; and there was none to bury them .
4 We are become a reproach to our neighbours, a scorn and derision to them that are round about us.
5 How long, LORD? wilt thou be angry for ever? shall thy jealousy burn like fire?
6 Pour out thy wrath upon the heathen that have not known thee, and upon the kingdoms that have not called upon thy name.
7 For they have devoured Jacob, and laid waste his dwelling place.
8 O remember not against us former iniquities: let thy tender mercies speedily prevent us: for we are brought very low.
9 Help us, O God of our salvation, for the glory of thy name: and deliver us, and purge away our sins, for thy name’s sake.
10 Wherefore should the heathen say, Where is their God? let him be known among the heathen in our sight by the revenging of the blood of thy servants which is shed.
11 Let the sighing of the prisoner come before thee; according to the greatness of thy power preserve thou those that are appointed to die;
12 And render unto our neighbours sevenfold into their bosom their reproach, wherewith they have reproached thee, O Lord.
13 So we thy people and sheep of thy pasture will give thee thanks for ever: we will shew forth thy praise to all generations.