1 Shpëreva mbë ty, o Zot: mos u turpërofsha kurrë.
2 Për drejtërinë tënde ruaj-më, edhe shpëto-më; ul veshnë tënt ndek unë, edhe shpëtomë.
3 Bën-m’u gur për të ndënjurë, që të vete atie përherë; ti urdhërove të më shpëtojsh, se ti je guri im edhe kasteli im.
4 O Perëndia im, shpëto-më prej dorësë fajtorit, edhe prej dorësë të paudhit edhe të shtrëmbërit.
5 Se ti je pritëja ime, o Zot Perëndi, shpëresa ime që prej dialërisë s’ime.
6 U mpshteta mbë ty që nga barku, ti je mbulesa ime që nga barku i ëmësë s’ime, kam për të lavduruarë ty përherë.
7 U bëshë posi kafsh’ e egrë mbë të shumëtit, po ti je e forta mpshtetëja ime.
8 U mbushtë goja ime me lavdurim, që të lavduronj lavdinë tënde gjithë ditënë.
9 Mos më hith tej ndë kohë të pleqërisë, mos hiq dorë prej meje, kur të më lërë fuqia.
10 Se arëmiqt’ e mi flasënë për mua, edhe ata që ruanjënë shpirtinë t’im, bënjënë këshillë bashkë,
11 duke thënë: Perëndia hoqi dorë prej ati, ndiqeni edhe zireni, se s’ka kush ta shpëtonjë.
12 O Perëndia im, mos u mërgo prej meje; o Perëndia im, nxito të më ndihç.
13 U turpërofshin’ e u shofshinë arëmiqt’ e shpirtit t’im, i mbuloftë marrëzia e turpëja ata që kërkonjënë të keqenë t’ime.
14 Po unë përherë do të shpërenj mbë ty, edhe do të shtonj lavdurimet’ e tu mbë të gjithë.
15 Goja ime ka për të dëftyerë drejtërinë tënde (edhe) shpëtiminë tënt gjithë ditënë, se nukë ngjoh numëratë.
16 Do të hynj ndë fuqë të Zotit Perëndisë, do të kujtonj drejtërinë tënde vetëmë.
17 O Perëndi, ti më mësove që prej dialërisë s’ime, edhe deri tani dëfteve punët’ e tua të maniçimetë.
18 Mos hiq dorë prej meje as gjer ndë pleqërit, edhe gjer ndë të cbardhurit e qimevet mia, o Perëndi, gjer sa t’i dëftenj krahënë tënt këti brezi, (edhe) fuqinë tënde gjithë atyreve që vinë pas.
19 Sepse drejtëria jote, o Perëndi, është fort lart, sepse ti bëre punëra të mëdha; o Perëndi, kush është si ti,
20 i cili më dëfteve shumë shtrëngime edhe të këqia, edhe u ktheve e më dhe frymë të gjallë, edhe më nxore përsëri nga avyssat’ e dheut.
21 Shtove madhërinë t’ime, edhe u ktheve e më ngushëllove.
22 Andaj edhe unë, o Perëndia im, do të lavduronj me organë psalltiri ty, edhe të vërtetënë tënde; ty do të të psall me qitharë, o Shënjt’ i Israillit.
23 Do të gëzonenë buzët’ e mia, kur të psall për ty, edhe shpirti im, që e çpërbleve.
24 Po edhe gjuha ime do të shkonjë ndër mënt drejtërinë tënde gjithë ditënë, sepse u marruan’ e u turpëruanë ata që kërkonjënë të keqenë t’ime.
1 In thee, O LORD, do I put my trust: let me never be put to confusion.
2 Deliver me in thy righteousness, and cause me to escape: incline thine ear unto me, and save me.
3 Be thou my strong habitation, whereunto I may continually resort: thou hast given commandment to save me; for thou art my rock and my fortress.
4 Deliver me, O my God, out of the hand of the wicked, out of the hand of the unrighteous and cruel man.
5 For thou art my hope, O Lord GOD: thou art my trust from my youth.
6 By thee have I been holden up from the womb: thou art he that took me out of my mother’s bowels: my praise shall be continually of thee.
7 I am as a wonder unto many; but thou art my strong refuge.
8 Let my mouth be filled with thy praise and with thy honour all the day.
9 Cast me not off in the time of old age; forsake me not when my strength faileth.
10 For mine enemies speak against me; and they that lay wait for my soul take counsel together,
11 Saying, God hath forsaken him: persecute and take him; for there is none to deliver him .
12 O God, be not far from me: O my God, make haste for my help.
13 Let them be confounded and consumed that are adversaries to my soul; let them be covered with reproach and dishonour that seek my hurt.
14 But I will hope continually, and will yet praise thee more and more.
15 My mouth shall shew forth thy righteousness and thy salvation all the day; for I know not the numbers thereof .
16 I will go in the strength of the Lord GOD: I will make mention of thy righteousness, even of thine only.
17 O God, thou hast taught me from my youth: and hitherto have I declared thy wondrous works.
18 Now also when I am old and grayheaded, O God, forsake me not; until I have shewed thy strength unto this generation, and thy power to every one that is to come.
19 Thy righteousness also, O God, is very high, who hast done great things: O God, who is like unto thee!
20 Thou , which hast shewed me great and sore troubles, shalt quicken me again, and shalt bring me up again from the depths of the earth.
21 Thou shalt increase my greatness, and comfort me on every side.
22 I will also praise thee with the psaltery, even thy truth, O my God: unto thee will I sing with the harp, O thou Holy One of Israel.
23 My lips shall greatly rejoice when I sing unto thee; and my soul, which thou hast redeemed.
24 My tongue also shall talk of thy righteousness all the day long: for they are confounded, for they are brought unto shame, that seek my hurt.