Mbë të parinë kënkëtuar mbi Shushan-Edhuth, Miktam i Dhavidhit për mësim, kur luftoi Syrin’ e Mesopotamisë, edhe Syrin’ e Sovasë, edhe u kthye Joavi, edhe i goditi Edhomit ndë gropësirët të krypësë dymbëdhietë mijë.
1 O Perëndi, na hodhe tej, e na theve, u zëmërove, kthehu te na.
2 Tunde dhenë, edhe çave atë; shëndosh thërrimet’ e ati, se po tundetë.
3 I dëfteve llauzit tënt punë të ashpëra, na dhe të pimë verë që merr mëntë.
4 U dhe shënjë atyreve që të kanë frikë, që të ngrihetë lart për të vërtetënë. Sellah.
5 Që të dëlirenë të dashurit’ e tu, shpëto-më me anë të së diathtësë s’ate, edhe ndigjo-më.
6 Perëndia foli ndë (vënt) të shënjtëruarin’ e ti: Do të gëzonem, do të ndanj Syhemënë, edhe do të mas gropësirën’ e Sokhothësë.
7 Imi është Gallaadhi, edhe ime është Manassiu; edhe Efraimi është fuqi e kresë s’ime, Judha është nom-vënësi im,
8 Moavi është lëqeri i të larit t’im, mbi Edhom kam për të hedhurë këpucënë t’ime, brohori për mua, o Palestinë.
9 Kush do të më bierë ndë qytet me mure të fortë? A kush do të më heqë udhënë gjer ndë Edhom?
10 Jo ti, o Perëndi, që na hodhe tej? Edhe nukë do të dalç bashkë me fushatat t’ona, o Perëndi.
11 Ep-na ndihmë prej shtrëngimit, sepse shpëtimi prej njieriut ësht’ i kotë.
12 Me anë të Perëndisë kemi për të bërë trimëri, edhe ay ka për të shkelurë arëmiqtë tanë.
To the chief Musician upon Shushan-eduth, Michtam of David, to teach; when he strove with Aram-naharaim and with Aram-zobah, when Joab returned, and smote of Edom in the valley of salt twelve thousand.
1 O God, thou hast cast us off, thou hast scattered us, thou hast been displeased; O turn thyself to us again.
2 Thou hast made the earth to tremble; thou hast broken it: heal the breaches thereof; for it shaketh.
3 Thou hast shewed thy people hard things: thou hast made us to drink the wine of astonishment.
4 Thou hast given a banner to them that fear thee, that it may be displayed because of the truth. Selah.
5 That thy beloved may be delivered; save with thy right hand, and hear me.
6 God hath spoken in his holiness; I will rejoice, I will divide Shechem, and mete out the valley of Succoth.
7 Gilead is mine, and Manasseh is mine; Ephraim also is the strength of mine head; Judah is my lawgiver;
8 Moab is my washpot; over Edom will I cast out my shoe: Philistia, triumph thou because of me.
9 Who will bring me into the strong city? who will lead me into Edom?
10 Wilt not thou, O God, which hadst cast us off? and thou , O God, which didst not go out with our armies?
11 Give us help from trouble: for vain is the help of man.
12 Through God we shall do valiantly: for he it is that shall tread down our enemies.